كنفرانس بين المللى كمك به عراق

از نظر مصادر دولت عراق حضور آنها در صحنه سياسى بروكسل موفقيتى شايان توجه بود.
بگفته وزير خارجه عراق هوشيار زبارى هدف اصلى اين كنفرانس اتخاذ تصميمات و ابتكار عمل هاى تازه نبود، بلكه منظور بيشتر ان بود كه تقاضاى كمك عراق از كشورهاى جهان و نحوه و روش بازسازى اين كشور بصورت موءثر بنظر جهانيان رسانده شود.

از اين لحاظ كنفرانس بروكسل واقعآ موفقيت آميز بود زيرا در سطح وسيع مورد توجه رسانه هاى گروهى بين المللى واقع شده بود. دبير كل سازمان ملل متحد كوفى عنان كه گردهمائى نمايندگان ۸۰ كشور و سازمان براى خود او هم امرى سهل و آسان نبود يادآورى كرد كه موضوع اصلى اين كنفرانس رسيدگى به احتياجات و وضع زندگى ملت عراق بود. ولى ظاهرآ وى در تشخيص هدف كنفرانس دچاراشتباه شده بود، چه واقعيت اينست كه اين كنفرانس كه فكر تشكيل آن در ديدار آشتى اتحاديه اروپا با رئيس جمهور آمريكا جورج دبليو بوش در ماه فوريه در بروكسل نضج گرفت، در واقع يك نشست استعلاجى كشورهاى متحد دو سوى اقيانوس اطلس، يعنى اروپا و آمريكا بود كه عليرغم اتحاد ديرين،در بعضى زمينه ها دچار اختلاف و مشاجره بودند.

وزير خارجه آمريكا خانم كوندوليزا رايس مأموريت داشت كه كشورهاى اروپائى متحد آمريكا را كه با جنگ عراق مخالف بودند دوباره به آمريكا نزديك و كدورت سابق را رفع كند. آلمان و فرانسه و ساير كشورهاى مخالف جنگ بخاطر حفظ روابط دوستانه و آرامش و نه از روى اعتقاد سياسى به اين تلاش آمريكا جواب مثبت دادند. در واقع مسئولين دولتين فرانسه و آلمان به اين نتيجه رسيده اند كه آشى را كه آمريكا و انگلستان پخته اند، چه خوب و چه بد، بايد باهم بخورند. و هيچكس تاب تحمل آنرا ندارد كه برنامه عراق با شكست قطعى روبرو شود چونكه اين امر تأثيرات مصيبت بار براى كل منطقه خواهد داشت.

عواقب جنگ و لااقل عواقب مالى آن بين شركاى هرچه بيشتر تقسيم خواهد شد، ولى آمريكا ديگر فكر آنرا هم نميكند كه از اروپائيان تقاضاى فرستادن سرباز و نيروى نظامى به عراق كند تا بارنيروهاى خود آن كشور كه تا مرز توانائى خود درگير مشكلات هستند قدرى سبكتر شود. بلكه بر عكس بسيارى از كشورهائى كه در ابتدا خواهان مشاركت نظامى در عراق بودند، در اين اواخر بخاطر حملات و سوءقصدها و آدم ربائى هاى مكرر تصميم به خارج كردن سربازان خود از آن كشور ميگيرند.

كنفرانس بروكسل نقشه سازمان ملل متحد براى استقرار دمكراسى در عراق را تصويب كرد و كادر رهبرى دولت عراق هم نسبت به اجراى اين نقشه ابراز اطمينان نمود. اگر دولت عراق واقعآ بتواند آزمايش دمكراسى را با موفقيت به انجام برساند و تروريسم را مهار كند، براى كل منطقه خاور ميانه و خاور نزديك موفقيت پرارزشى خواهد بود. ولى در كنفرانس بروكسل هم جواب روشنى به اين سوال داده يا يافته نشد كه چگونه بايد با ترور و كشتار و سوءقصدهاى انتحارى شورشيان عراقى مبارزه كرد و نيروهاى امنيتى عراق چگونه ميتوانند در آينده نزديك بر اوضاع مسلط شوند و از كارهاى مخرب تروريست ها جلوگيرى كنند.