1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

كنفرانس سران ناتو در استانبول

۱۳۸۳ تیر ۱۰, چهارشنبه

رئوس كنفرانس سران و نخست وزيران كشورهاى عضو پيمان ناتو را كه ديروز در استانبول خاتمه يافت بررسى اوضاع افغانستان و عراق تشكيل ميداد و هرچند كه در آن تصميماتى نيز در باره ايندو كشور اتخاذ شدند ولى مفسر دويچه وله صداى آلمان Bernd Riegert در تفسيرى در اينباره ميپرسد : آيا تصميمات متخذه براى برگزارى انتخابات آزاد در افغانستان و برقرارى صلح و آرامش در عراق كفايت ميكنند؟ وى در ادامه اين تفسير مينويسد:

https://p.dw.com/p/A4G5

براى پيمان ناتو ، حضورنظامى در افغانستان سنگ محكى از كارآئى آن بشمار ميرود و به اين نكته نيز قبل از آغاز كنفرانس مذكور دبير كل اين پيمان دفاعى Jaap de Hoop Scheffer اشاره كرد. اينكه آيا اين پيمان در اولين ماموريت نظامى اش خارج از قاره اروپا ، اين آزمون را با موفقيت پشت سر خواهد گذاشت يا نه پس از كنفرانس سران و نخست وزيران بيست و شش كشور عضو آن ، فقط تاحدودى روشن شد.زيرا هرچند كه كليه كشورهاى عضو ناتو نيت سياسى خود را مبنى بر در اختيار گذاشتن قوا ، آنهم باندازه كافى ، براى بازسازى افغانستان و برگزارى انتخابات مورد تاكيد قرار دادند ولى اينبار نيز در باره وظايف دقيق آنها يعنى منجمله تعداد سربازانى كه در اختيار ميگذارند، توضيح بيشترى داده نشد.

در حدود ۵۰ درصد از ۳۵۰۰ سرباز تازه نفسى كه حال قول آن در رابطه با اوضاع افغانستان داده شد ، سربازان ذخيره خواهند بود كه در خارج افغانستان مستقر ميشوند و فقط در صورتيكه ضرورت ايجاب نمايد ، البته گفته نشد كه منظور از « ضرورت « چيست ، به افغانستان اعزام ميشوند . هزار سرباز نيز در چارچوب واحد سيار دخالت كننده سريع براى برگزارى انتخابات به افغانستان اعزام و چند صد سرباز ديگر نيزبراى بازسازى شمال افغانستان بكار گرفته ميشوند ولى معلوم نيست كه چه اقداماتى در مناطق غربى افغانستان بعمل خواهند آمد. در عين حال در كنفرانس عالى ناتو ، صدراعظم آلمان گرهارد شرودر به اين نكته اشاره كرد كه تعداد سربازان آلمانى براى حفظ امنيت كابل ، بمراتب بيشتر از ديگر كشورهاى تشكيل دهنده سپاه بين المللى صلح افغانستان است. قرار بر آنستكه اين پيمان ، كه خود را پر قدرت ترين پيمان نظامى جهان ميخواند ، درآينده تلاش نمايد تا ديگر چون افغانستان و آنهم در رابطه در اختيار گذاشتن سرباز براى حفظ صلح و آرامش ، دچار مشكلاتى نشود.

واما عراق . پيمان ناتو مايل به انجام ماموريتى در عراق نبود و آنهم باوجود پافشارى قدرت پيشرو در اين پيمان يعنى ايالات متحده آمريكا. و در كنفرانس استانبول نيز تلاش در زمينه رفع اختلاف نظر و يا بديگر سخن «شكافهاى« بوجود آمده در اين پيمان، پس از جنگ عراق ،ادامه يافت. آمريكا در آينده نيز ازاين پيمان بعنوان در اختيار گذارنده تجهيزات استفاده خواهد كرد و اگرضرورت ايجاب نمايد نيز بدون توجه به ناتو «ائتلاف خواستاران« جديدى تشكيل خواهد داد. بعلت عضويت هفت كشور جديد در پيمان ناتو ، براى ايالات متحده آمريكا ، اوضاع آسان تر از پيش شده و همين كشورها از شبه جزيره بالكان گرفته تا به رومانى ، در كنفرانس اخير نيز از رئيس جمهور آمريكا و تاكيدش بر «مبارزه بخاطر آزادى در عراق « حمايت كردند.

قبل ازآغاز كنفرانس ناتودر استانبول، از برنامه ائى مبنى بر اينكه از اين پيمان بعنوان بازوى نظام، ابتكار و اقدام آمريكا در مورد خاور ميانه استفاده شود، صرفنظر شد زيرا چون در عراق، علاقه ائى نسبت به چنين برنامه ائى ، مبنى بر استفاده از پيمان ناتو در رفع بحران اسرائيل و فلسطينيان نيز وجود نداشت كه دستكم براى ايالات متحده آمريكا مايوس كننده بود.