لذت سرک کشیدن در کیف دیگران

به احتمال زیاد یکی از جمله‌‌های پرسشی که در طول تاریخ به دفعات از سوی آقایان به زبان آمده، خطاب به خانم‌ها بوده که از آنها پرسیده‌اند: «شما در این کیف‌هایتان چه دارید که حتی یک لحظه هم آن را از خود جدا نمی‌کنید؟!» زیرا کیف خانم‌ها همیشه یکی از اسرارآمیزترین همراهان همیشگی‌‌شان بوده است که چه در غم و چه در شادی هیچ‌وقت از آنها جدا نخواهد شد.

البته طبیعی است که این علامت سؤال در ذهن آقایان نقش ببندد، زیرا برای مردانی که تنها دو جیب چپ و راست شلوارشان برای جا دادن تمام لوازم مورد نیازشان کفایت می‌کند، کاملا مبهم و نامفهوم است که چرا خانم‌ها هیچگاه از این کیف‌های بزرگ و برخی اوقات سنگین‌شان دل نمی‌کنند. این نکته تازه زمانی جالب‌توجه‌تر می‌شود که مردان دریابند، خانم‌ها برای هر موقعیتی کیف مخصوص آن را دارند: پیاده‌روی، مهمانی، کار، خرید، ورزش و حتی یک بیرون رفتن ساده با دوستان. مهم هم این است که این کیف‌ها هرگز جای خود را با دیگری عوض نمی‌کنند؛ در اصل یک قانون نانوشته، اما پابرجا و محکم.

در هر صورت، بدون تردید نمی‌توان داشتن کیف را تنها مختص به خانم‌ها دانست و آقایانی را از یاد برد که در هر حال، همیشه هم جیب‌هایشان یاری‌رسان نبوده است. این موضوع زمانی آشکارتر می‌شود که به تماشای نمایشگاه "تاریخچه‌ی کیف: از وسیله‌ی حمل تا شئ‌ای جادویی" نشست که از روز ۲۸ ماه مارس در شهر انگلزکیرشن، در آلمان آغاز می‌شود و تا پنج ماه هم ادامه می‌یابد.

کیف‌های مشهور تاریخ

همان‌طور که از اسم این نمایشگاه بر می‌آید، سیر تغییر و تحول کیف‌، محور اصلی آثار به نمایش درآمده خواهند بود؛ البته روندی که کیف در قرن نوزدهم و بیستم میلادی تا به امروز طی کرده است. در این نمایشگاه بیش از ۴۰۰ نوع مختلف از کیف و ساک، در دوطبقه در معرض دید قرار خواهند گرفت: کیف‌هایی از پوست خزندگان گرفته تا کیفی از چرم گاو.

جدا از فرم و جنس کیف، دیدن مدل‌های قدیمی مارک‌های نامدار، همچون "جیل ساندر"، "شانل" یا "پرادا" هم برای طرفداران مد خالی از لطف نخواهد بود. آنهایی هم که اهل سینما هستند، می‌توانند کیف هنرپیشه‌ی پرآوازه‌ی آلمانی‌، مارلنه دیتریش را که سال ۱۹۵۱در فیلم "در آسمان بزرگراهی نیست" به دست داشت، تماشا کنند. در بخشی دیگر مشهورترین مدل کیف زنانه در تاریخ هم به نمایش درآمده است؛ مدل Kelly از مارک مشهور "هرمس" که گریس کلی‌ هنرپیشه و ملکه‌ی موناکو، در دهه‌ی پنجاه میلادی از آن استفاده می‌کرد.

نکته‌ای که در این نمایشگاه بارها و بارها به چشم می‌آید، تغییر مفهومی یا ابزاری کیف است. یعنی وسیله‌ای که در ابتدا بیشتر به عنوان یک "حمل‌کننده" شناخته می‌شد، کم‌کم ماهیتی زینتی پیدا کرد. برای نمونه، کیفی که تماما با مروارید بافته شده یا چمدان‌هایی که در دهه‌ی پنجاه میلادی از شیشه‌های پِلِکسی درست شده‌اند.

در کنار تمام این‌ها می‌توان لباس‌ها، روزنامه‌ها، عکس‌ها و سکه‌هایی هم که به نوعی با تاریخچه‌ی کیف در ارتباط هستند، نظاره کرد.

نمایشگاهی برای ارضای حس کنجکاوی

جدا از تمام آثار جذاب به نمایش درآمده، هنوز یک بخش اساسی و هیجان‌انگیز وجود دارد و آن هم قانون این نمایشگاه است. تمام بازدیدکنندگان باید بدانند که اینجا هیچ رازی را نباید درون کیفشان مخفی کنند، چون هر کسی مجاز است نگاهی به درون کیف افراد دیگری کند که برای بازدید آمده‌اند. در اصل این را می‌توان خبر خوشایندی برای آن دسته از آقایان کنجکاوی دانست که همواره مشتاق بوده‌اند بدانند که خانم‌ها درون کیفشان چه سرّی را با خود این طرف و آن طرف می‌برند.

البته باید پیشاپیش تذکر داد که خانم‌ها حتی کیفی مخصوص برای تفریح‌هایی از این دست دارند، پس توقع بیجایی است اگر که آقایان کنجکاو خیال کنند که با یک نگاه برای همیشه فهمیده‌اند که درون کیف یک خانم چیست.

برای دیدن نمونه‌هایی از کیف‌های ارائه شده در این نمایشگاه به گالری عکس زیر سری بزنید.