مارگارت تاچر چهره اى ضد زن يا سرمشقى براى زن؟
۱۳۸۴ مهر ۲۱, پنجشنبه
هنگاميكه تاچر وارد كاخ نخست وزيرى در داونينگ استريت لندن شد، پيامى دوستانه براى مردمش به ارمغان آورد. او گفت:
”جايى كه اختلاف حاكم است بايد هارمونى برقرار گردد.”
تاچر با اين نقل قول فرانس فون عزيزى اولين روز خدمتش به عنوان نخست وزير بريتانيا را آغاز كرد، در ظاهرى بى آزار و لباسهايى دمده. اما او همه چيز بود، جز آنچه ظاهر وى در نخستين روز وزارتش به نمايش ميگذاشت. بئا كمپبل خبرنگار فمينيست ميگويد:
” در مقابل ما زنى قرار داشت كه وجودش ظاهرا به زنان قدرت ميداد اما پشت اين ظاهر، تفكرات مردسالارانه و ارتجاعى عميقى خوابيده بود. او قدرت خود را به قيمت تحت فشار قرار دادن ساير زنان به چنگ آورد.”
مهمترين اتهام جنبش فمينيستى عليه تاچر تا امروز اين بوده كه او براى زنان هيچ قدمى برنداشت. برابرى حقوق زنان و مطالبات جنبش آنان براستى هم كه هرگز دغدغه محافظه كاران نبود. و تاچر هم هيچگاه براى جنبش زنان ارزشى قائل نشد. او خود دراين باره ميگويد:
”زنانى مثل من به موفقيت شغلى شان و به حقوق خود بدون جنبش زنان دست يافتند، قبل از آنكه اصلا جنبش زنانى وجود داشته باشد.”
تاچر هيچ زمان مايل نبود كه در زمره آندسته زنانى قرار گيرد كه براى حقوق زن وارد كارزار سياست ميشدند و درخواستهاى زنان نيز براى وى مطرح نبودند. او معتقد بود كه حكومت بايد از حوزه مسائل خصوصى شهروندان فاصله بگيرد و مقررات حاكم بر بازار و اقتصاد بايد جامعه را مدرنيزه نمايد. او به سختگيرى در برابر مطالبات اجتماعى و سرسختى براى پيشبرد منافع كاپيتاليسم متهم شد. اما هريت جونز تاريخدان انگليسى او يك الگوى بى نظير بشمار ميايد.
”براى فمينيستها اين بسيار آزار دهنده و دلسرد كننده بود كه تاچر مطلقا وارد مسائل آنان نميشود و به خواستهاى آنان توجهى ندارد.”
”اما آنها در عين شاهد اين بودند كه او زنى است كه موفقيت شغلى و خانواده باهم در آميخته و از پس هردو برآمده. نه فقط برآمده كه به قله نيز رسيده است و در دوران انتهايى جنگ سرد نقشى بسيار مهم ايفا كرده است.” به نظر هريت جونز ”او با اين اينكار شايد بيش از هر جنبش زنانى كه تا آنزمان مشغول جدالهاى لفظى و قلمى بود به زنان خدمت كرد.”
چراكه تاچر با وارد شدن به صحنه اى كاملا مردانه سدهاى سنت را درهم شكست
و چهره اى جديد از زن انگليسى عرضه كرد. تاچر زن جنگيدن بود، او براحتى كوتاه نميامد و سانتى مانتال نبود. تاچر زنى بود كه اراده خود را پيش ميبرد. او معتقد بود كه زنان خود بايد براى پيشرفت خود تلاش كنند. به نظر هريت جونز مارگارت تاچر شايد هرگز يك چهره شاخص براى جنبش زنان نباشد، اما اوبى ترديد يك سرمشق بى نظير براى زنان است.