ماری کوری با ترکیبی از علم و احساس بر پرده سینما

تهیه فیلم از زندگی دانشمندان و محققانی که روزهای متوالی در آزمایشگاه به کار مشغولند یا دانشمندانی که با عدد سروکار دارند و ماه‌ها و سال‌ها به کار با اعداد  و ارقام می‌پردازند، جذابیت چندانی برای دیدن ندارند.

اما خانم ماری نوئل، کارگردان فیلم زندگی ماری کوری با نام "ماریا اسکلودو فسکا کوری" که محصول مشترک فرانسه، لهستان و آلمان است، استثنایی در این مورد بوجود آورده است. این سینماگر  با درهم آمیزی احساس، دیالوگ‌های جذاب و کششِ کارولینا گروژکا، هنرپیشه لهستانی که نقش اول ماری کوری را بازی می‌کند، فیلمی ساخته که مورد توجه فراوان واقع شده است.

فیلمی میان دوجایزه نوبل

پاریس ۱۹۰۴: ماری کوری که باردار است همچنان در آزمایشگاه تحقیقاتی که او و همسرش پیر تاسیس کرده‌اند، کار می‌کند. او در سن ۳۷ سالگی دومین دخترش " ایو" را به دنیا می‌آورد.

یک سال قبل از آن آکادمی علوم سوئد او و همسرش را به خاطر کشف رادیواکتیو به طور مشترک برنده نوبل فیزیک اعلام کرده بود. این جایزه را ماری و پیر کوری به خاطر مشکلات کاری خود نه همان سال، بلکه یک سال بعد، یعنی  در سال ۲۰۰۵ در شهر استکهلم دریافت کردند.

ماری و پیر کوری به رغم شهرت‌شان در پی دریافت جایزه نوبل همچنان در مکانی که تبدیل به آزمایشگاه کرده بودند، کار می‌کنند. آنها می‌کوشند با استفاده از رادیوم سرطان را مداوا کنند و هزاران بیمار سرطانی را از مرگ نجات دهند.

قبل از این که تحقیقات این دو به نتیجه برسند، ماری کوری در ماه آوریل سال ۱۹۰۶ همسر عزیزش را در یک حادثه تراژیک تصادف با درشکه از دست می‌دهد و به غم می‌نشیند. ماری کوری به رغم غم از دست دادن همسرش تحقیقات خود را همچنان ادامه می‌دهد.

ماری کوری در سال ۱۹۰۶ استاد رشته فیزیک دانشگاه سوربن فرانسه می‌شود. او نخستین زنی است که به استادی این دانشگاه می‌رسد. در سال ۱۹۱۰ موفق به تهیه رادیوم خالص می‌شود. دستیار او پاول لانگوین از او می‌خواهد در کنفرانسی با حضور فیزیک‌دانان مشهور جهان چون آلبرت اینشتین شرکت کند و در باره تهیه رادیوم خالص گزارش دهد و او می‌پذیرد.

ماری کوری در نظر دارد انستیتوی رادیومی تاسیس کند که در آن محققان و پزشکان در کنار هم کار کنند. اما برای تاسیس چنین انستیتویی باید عضویت آکادمی علوم را داشته باشد و اعضای این آکادمی با این امر مخالفت می‌کنند.

دانشمند یا "روسپی لهستانی"

به تدریج روابط ماری کوری و دستیار او پاول لانگوین احساسی‌تر می‌شود و آن دو به هم نزدیک می‌شوند. پاول اما چهار فرزند دارد و با زنی زندگی می‌کند که از او رضایتی ندارد. و در چنین شرایطی روابط عاشقانه این دو آغاز می‌شود.

همین که همسر پاول از روابط عاشقانه شوهرش با ماری کوری مطلع می‌شود این خبر را به اطلاع روزنامه‌ها می‌رساند. در همین زمان آکادمی علوم سوئد تصمیم می‌گیرد جایزه نوبل را این بار در رشته شیمی به ماری کوری اعطا کند. روزنامه‌ها به مخالفت می‌پردازند و او را یک "روسپی لهستانی" می‌نامند که سبب بحران در یک خانواده فرانسوی شده است.

فیلمی با فرار از کلیشه‌ها

این نخستین فیلم بلند سینمایی درباره ماری کوری، چهره ممتاز دنیای علم پس از ۷۲ سال است. میکولای پوکروسکی تهیه کننده لهستانی فیلم  ماری کوری آن را زندگی صادقانه یک زن فوق‌العاده می‌نامد با تمامی غم‌ها و شادی‌هایش در زندگی شغلی‌ و خصوصی. او می‌گوید در این فیلم کوشش شده تصویری کامل از شخصیت ماری کوری ارائه شود.

ماری نوئل کارگردان فیلم، همواره بر این موضوع تاکید دارد که ماری کوری زنی دانشمند است با روحی آزاد. او زنی است که از شرکت در مراسم دوری می‌جوید و علاقه‌ای به جشن‌های بزرگ برای موفقیت‌هایش ندارد.

ماری نوئل می‌گوید: «از همان ابتدا می‌خواستم از این کلیشه دوری جویم که علم قابلیت احساسی شدن ندارد. حتی تصویرهای کار در آزمایشگاه هم می‌توانند پراحساس باشند.» خانم کارگردان به زندگی یک زن دانشمند برنده دو جایزه نوبل می‌پردازد و بر دوران بین این دوجایزه تاکید می‌کند. این دوران برای کارگردان از اهمیت بیشتری برخوردار است.

فیلم زندگی ماری کوری با نام "ماریا اسکلودو فسکا کوری" مشخص می‌کند که حتی محققان برنده جایزه نوبل نیز با مشکلات فراوانی برای تحقیق خود روبرو هستند، در محافل علمی نیز درگیری‌های جناحی جای خود را دارند و مشکلات جنسیتی نیز در بالاترین محافل علمی نیز تاثیر گذارند.

پس از کشف رابطه عاشقانه ماری کوری با  دستیارش پاول لانگوین، بسیاری از آکادمی علوم سوئد می‌خواهند جایزه نوبل را به او ندهد. ماری کوری با اعتراض در این باره می‌گوید: «اگر قرار باشد تمام مردانی که جایزه نوبل دریافت کرده اند، به خاطر روابط عاشقانه‌شان جایزه خود را از دست بدهند، دیگر جایزه ای باقی نمی‌ماند.»