ماكائو بهشت قماربازان و شيفتگان كازينوها

زمانى كه هوجيانتائو روز يكشنبه نوزدهم دسامبر وارد ماكائو شد، تظاهراتى عليه اش صورت نگرفت بلكه دختربچه اى با دسته گلى به استقبالش شتافت.

اين سرزمين كوچك كه تنها ۴۵۰ هزار سكنه دارد پيش از تحويل به چين شهرى خوابزده بود كه اگر با تصويب چين مبدل به لاس و گاس آسيا نمى شد، همچنان در يكنواختى باقى ميماند.

جيانتائو از رشد اقتصادى سريع ماكائو تمجيد كرد و گفت:

تجربه ماكائو نشان داد كه اصل ”يك كشور با دو سيستم” كه طراح آن دن شيائوپينگ بود كاملا درست عمل ميكند. نمونه هاى هنگ كنگ و ماكائو نشانگر موفقيت اين اصل هستند و ما اميدواريم اين نمونه ها در آينده دستاوردهاى بهترى داشته باشند. مسئولان چينى همزمان اظهار اميدوارى ميكنند كه تايوان نيز تحت تاثير اصل يك كشور با دو سيستم به پيش بتازد.

در مراسم امروز سالگرد استقلال ماكائو يك چيز بيش از همه روشن است و آن اين كه اين مستعمره پيشين تنها بخاطر اداره تحت رهبرى جين نيست كه چنين تغييرات شگرفى كرده بلكه لغو انحصار قمارخانه ها كه از چهار دهه پيش از ماكائو جريان داشت و حدود سه سال قبل اعمال شد، باعث اين تغييرات شد. از آن زمان به بعد بود كه ماكائو روز به روز مركزيت تجارى يافت.

قبل از اين انحصار كازينو ها در اختيار استانلى هوى ۸۴ساله از ماكائو بود اما اينك دو سلطان قمار خانه هاى لاس و گاس، دو آمريكايى به نامهاى آدلسون و وين سرمايه گذارى هاى كلانى در اينجا كرده اند. اين رقابت ها باعث شد كه استانلى هو هم دست به تاسيس يك قمارخانه ديگر با ۲۲۸ ميز بازى بزند كه پنچشنبه افتتاح ميشود. قرار است ماه فوريه هم قرارداد ساخت يك هتل كازينو بسته شود.

ماكائو اينك مركز آسيايى كسانى است كه جوينده پول و خوشبختى اند. سال گذشته تعداد توريست هايى كه به ماكائو آمدند، حيرت انگيز بود. تنها سالانه ۱۲ ميليون چينى به ماكائو سفر ميكنند كه طبعا دنبال يك چيزند: بازى به عشق پول. فراموش نبايد كرد كه در چين با وجود گذشت ۲۵ سال از اصلاحات و گشايش سياسى هنوز قمار قدغن است. در تايوان و هنگ كنگ هم همينطور.

البته برنده اصلى ميز قمار در اين ميانه خود ماكائوست. ۶۰ درصد دريافت هاى مالياتى از كازينوها هستند. تا سال ۲۰۰۹ بايست ۴۰ قمارخانه ديگر در ماكائو به راه افتند. هزاران شغل جديد به اين ترتيب ايجاد ميشود و آماربيكارى از هفت درصد به ۴ مميز هفت دهم درصد خواهد رسيد. با اين همه سكنه زيادى نسبت به از دست رفتن هويت مديترانه اى سرزمين خود شكايت ميكنند. آنها ميگويند هزينه زندگى بخاطر رفت و آمد توريست ها بالا رفته و آرامش محيط نيز تحت شعاع حضور اينهمه جهانگرد قرار گرفته است.