1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

ماهواره ايران: تحقيقات فضايی يا هدف‌های نظامی

۱۳۸۵ فروردین ۱۵, سه‌شنبه

روزنامه‌ی نيويورك تايمز در مقاله‌ی بلندی كه به موضوع ماهواره‌ی تحقيقاتی ايران اختصاص دارد، اين پرسش را مطرح می‌كند كه آيا هدف‌های ايران از پرتاب اين ماهواره به فضا، كه با كمك و همكاری روسيه عملی می‌شود، صرفاً فناوریِ فضايی است يا اين اقدام را هم بايد بخش ديگری در طرح بزرگ هسته‌ای ايران به شمار آورد؟ نيويورك تايمز می‌نويسد واشنگتن در حال بررسی است كه برای فشار به ايران در جهت متوقف كردن غنی سازی مواد اتمی،

https://p.dw.com/p/A42H
يك تحليلگر فضايی آمريكا: بايد از نزديك برنامه‌های فضايی ايران را زير نظر گرفت.
يك تحليلگر فضايی آمريكا: بايد از نزديك برنامه‌های فضايی ايران را زير نظر گرفت.عکس: ESA

از روسيه بخواهد كمك و پشتيبانی‌اش را از برنامه‌ی فضايی ايران متوقف كند.

ماهواره‌ای كه در ماه اكتبرِ گذشته از جانب شورای عالیِ فضايی ايران و وزارت ارتباطات، توسطِ كشور روسيه به مدار كره‌ی زمين فرستاده شد، اكنون بنا به نوشته‌ی روزنامه‌ی نيويورك تايمز، موضوعِ نگرانیِ تازه‌ای در واشنگتن شده است. نيويورك تايمز (شماره ۴ آوريل) می‌نويسد: «با معيارهای بين‌المللی اين ماهواره كوچك است و بيش از چندصد پاوند وزن ندارد؛ هر نود و نُه دقيقه دور كره‌ی زمين می‌گردد و با دوربين گزارش مصوّر می‌فرستد... اما اكنون در واشنگتن و سايرِ پايتخت‌های جهان اين پرسش به طور جدی مطرح است كه تلاش‌های ايران در اين راه فقط برای گسترش توانِ تكنيكی است يا بخشی از برنامه‌ی هسته‌ای اين كشور.»

تعدادی از تحليلگران دولتی در غرب اعتقاد دارند اين مرحله‌ی تازه‌ای از تلاش‌های ايران برای در اختيار گرفتنِ فناوری‌های بسيار پيچيده است كه موشك و ماهواره را به قصد پيشرفت در راه هدف‌های هسته‌ای به كار می‌گيرد. دكتر "جان شلدون"، تحليلگر «مركز دفاع و امنيت بين المللی» در بريتانيا در گزارشی در باره‌ی برنامه‌ی فضايی ايران می‌نويسد: «ايران با پشتكار و صبر نشان داده است كه آماده است برای رسيدن به هدف‌هايش وارد يك بازی دراز مدت بشود.»

دكتر "آنتونی اچ كوردزمن"، تحليلگر نظامی كه برای «مركز مطالعات استراتژيك و بين‌المللی» در واشنگتن كار می‌كند، معتقد است هرچند درحال حاضر ماهواره‌ی ايران جنبه‌ی تجربی و تحقيقاتی دارد اما امكانات بالقوه‌ی آن را نبايد ناديده گرفت. يك تحليلگر فضايی ديگر به "نام ديويد سی رايت"، كه عضو يك گروه سياسی در كمبريج (ايالت ماساچوست) به نام «اتحاديه‌ی دانشمندانِ متعهد» است، اعتقاد دارد بايد از نزديك برنامه‌های فضايی ايران را زير نظر گرفت.

علاوه بر ايران كشورهای ديگری نظير يونان، الجزاير و اسپانيا هم دارای ماهواره هستند، اما تعداد كمی از كشورها دارای موشك‌هايی هستند كه بتواند ماهواره را به مدار بفرستد. در خاورميانه تنها اسراييل از اين قابليت برخوردار است. مقامات آمريكايی معتقدند موشك‌های ميان قاره‌ای ايران به احتمال زياد تا سال ۲۰۱۵ آماده خواهند شد.

نيويورك تايمز از يك دانشمند ايرانی به نام "مصطفی صفوی" كه در دانشگاه اميركبير كار می‌كند نقل می‌آورد كه ماهواره‌ی ايران می‌تواند به معلومات نظامی هم كمك كند و از جمله قادر است «كشتی‌هايی كه در بنادر تجاری يا نظامی رفت و آمد می‌كنند را رد گيری كند.» همين روزنامه به نقل از آقای "احمد طالب‌زاده" يكی از مديران برنامه‌ی فضايی ايران نقل می‌كند كه ماهواره‌ی «سيناـ يك» می‌تواند برای جاسوسی از اسراييل مورد استفاده قرار گيرد.

متخصصان غربی هنوز امكانات ماهواره‌ی سينا را بسيار مقدماتی ارزيابی می‌كنند. موشك‌های شهاب چهار وشهاب پنج كه هنوز در مرحله‌ی توسعه هستند به طور بالقوه در آينده می‌توانند حامل ماهواره برای فرستادن به مدار باشند. دولت آمريكا هنوز به طور رسمی به برنامه‌ی فضايی ايران اعتراضی نكرده است. اما يك مقام ارشد دولتی به طور محرمانه به خبرنگار تايمز گفته است كه واشنگتن در حال بررسی اين است كه برای فشار به ايران در جهت متوقف كردن غنی سازی مواد اتمی، از روسيه بخواهد كمك و پشتيبانی‌اش را از برنامه‌ی فضايی ايران متوقف كند.

عبدی كلانتری ــ نيويورك