1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

مجازات ليندى انگلند تنها سرپوشى بر حقايق؟

Daniel Scheschkewitz۱۳۸۴ مهر ۶, چهارشنبه

ليندى انگلند، زنى كه با شكنجه اسراى عراقى در زندان ابوغريب شهرتى جهانى يافت، در دادگاه به سه سال زندان محكوم شد. او از ارتش آمريكا نيز براى هميشه اخراج گرديد. هيات منصفه دادگاه به اين نتيجه رسيد كه ليندى انگلند براى ارضاى تمايلات فردى و داوطلبانه دست به آزار زندانيان زده است.

https://p.dw.com/p/A5JD
عکس: dpa

تصاويرى كه سال ۲۰۰۴ ميلادى به تمام دنيا مخابره شدند و انزجار افكار عمومى جهانيان، بويژه مسلمانان را برانگيختند، زن جوانى را نشان ميدادند كه با لذت به هرمى از پيكرهاى برهنه و انباشته شده اسراى عراقى اشاره ميكرد و در تصويرى ديگر يك زندانى را به قلاده كشيده بود.

در اين تصاوير لذتى كه انگلند از عمل خود ميبرد قابل انكار نيست، اين را ميشود در نگاه او به سادگى دريافت. كسى كه دست به چنين اعمالى ميزند، پيشاپيش محكوم به مجازات بخاطر جنايتى ضد انسانى است. جنايتى كه با آن شأن انسانى آگاهانه لگدمال شده، و ديگر فرقى نميكند كه اين عمل با فرمان ديگرى انجام شده يا از روى ميل شخصى.

در مورد ليندى انگلند اين ترديد وجود دارد كه او به تشويق دوست خود چارلز گارنر كه مردى است با تمايلات ساديستى به اين اعمال مبادرت كرده. مردى كه از سوى دادگاه به عنوان رهبر شكنجه اسرا در زندان ابوغريب شناخته شد. او در دادگاه اول مدعى شده بود كه ليندى انگلند تنها به دستور مقامات بالاتر دست به شكنجه اسرا زده است.

اين ادعا ممكن بود بتواند دادگاه را از متهم شناختن ليندى انگلند به خاطر اعمال وحشيانه اش تاحدودى منحرف نمايد. و نقطه تاريك اين محاكمه هم درست در همين جاست، چراكه هيچيك از ژنرال هاى مسئول در زندان ابوغريب براى پاسخگويى به دادگاه احضار نشدند. و از هيچكدام از نگهبانان و يا مسئولين زندان بازجويى كاملى انجام نگرفته است.

تلاش وكلاى مدافع متهمين نيز براى دعوت مسئولان سياسى اين ماجرا يعنى وزير دفاع آمريكا دونالد رامسفلد و يا آلبرتو گونزالز وزير دادگسترى فعلى ايالات متحده به دادگاه مؤثر واقع نشد. واقعيت اين است كه سران ارتش آمريكا با رها كردن سربازى در ميان زندانيان، كه نه تعليمات درستى داشته، نه شايستگى كافى و علاوه برآن به مشكلات روانى دچار بوده ، پيشاپيش شريك جرم محسوب ميشوند.

پاره اى از اين مشكلات را ميتوان به حساب از اوضاع درهم ريخته جنگى گذاشت اما نه همه را. برخى از آنها را هم بايد به پاى سيستم حاكم نوشت. واقعيت اين است كه هر ارتشى بر اساس فرماندهى و فرمانبردارى بنا شده، اما مقررات حاكم بر نيروهاى اعزامى را ديپلماتهاى ويژه تعيين ميكنند و واقعيت اين است كه مقررات ناظر بر نوع رفتار با زندانيان ابوغريب هرگز روشن نبود و همين به ايجاد موقعيتى خطرناك در اين زندان دامن زد. اين آن حقيقتى است كه بر دادگاه رسيدگى به فجايع زندان ابوغريب، عليرغم محكوم كردن ليندى انگلند، سايه مياندازد.