مذاکرات پنهانی اپوزیسیون سوریه در برلین
۱۳۹۱ مرداد ۴, چهارشنبه
محل مذاکرات پنهانی نیروهای اپوزیسیون سوریه ساختمان بنیاد علم و سیاست در برلین بوده است. به‌عقیده ناظران سیاسی این اقدام بیان‌گر آن است که دولت آلمان از ماه‌ها پیش سقوط بشار اسد را پیش بینی کرده و برای مشارکت در ایجاد حکومت جدید در سوریه تلاش می‌کند. البته آلمان عضو گروه دوستان سوریه است، و در این گروه، همراه با امارات متحده‌ی عربی مسئولیت برنامه‌ریزی برای بازسازی و تقویت اقتصاد سوریه پس از سقوط رژیم بعث را به‌عهده گرفته است. در این رابطه تا کنون دو نشست در ابوظبی و برلین برگزار شده است.
علاوه بر این در برلین دفتری برای هماهنگ کردن نشست‌ها و مذاکرات آتی دایر شده که مخارج آن را در شش ماه نخست، وزارت امور خارجه‌ی آلمان به عهده گرفته است.
نشست‌های اپوزیسیون در برلین
در شش ماه گذشته ده‌ها تن از نمایندگان گروه‌های گوناگون اپوزیسیون سوریه در نشست‌هایی که در ساختمان بنیاد علم و سیاست آلمان، با همکاری موسسه صلح آمریکا برگزار شده شرکت کرده‌اند. سرپرستی این پروژه - که عنوان "روز بعد: حمایت از یک انتقال دموکراتیک در سوریه" را یدک می‌کشد - به عهده‌ی استیون هیدمن، کارشناس آمریکایی امور خاورمیانه بوده است. مقامات دولتی آمریکا در این نشست‌ها شرکت نداشته‌اند، اما بخشی از بودجه‌ی این پروژه را وزارت کشور آمریکا تامین کرده است.
به گفته‌ی فولکر پرتس (Volker Perthes)، رئیس بنیاد علم و سیاست آلمان، هدف این نشست‌ها دخالت در چگونگی براندازی رژیم بعث نیست بلکه مذاکره در باره‌ی راه‌های رسیدن به حکومتی است که حقوق تمامی اقلیت‌ها را به‌رسمیت بشناسد و بی وقفه به ایجاد ارگان‌های دموکراتیک و بازسازی کشور بپردازد.
بنیاد علم و سیاست آلمان قصد دارد گزارش کامل این پروژه را اوایل ماه اوت منتشر کند.
چرا برلین؟
یورگ لاو در وبسایت هفته‌ی نامه‌ی دی تسایت (تسایت آنلاین) پس از اشاره به مخالفت آلمان با دخالت در سرنگونی رژیم قذافی در لیبی می‌نویسد که این بار دولت آلمان با هم‌پیمانان غربی خود همگام شده و به آینده‌ی سوریه اهمیت می‌دهد. او در باره‌ی دلایل انتخاب برلین برای مذاکرات نیروهای اپوزیسیون سوریه می‌نویسد: از آنجایی که نمایندگان گروه‌های اسلام‌گرا اجازه‌ی ورود به آمریکا را ندارند، و چون آلمانی‌ها به دلیل سرنگون کردن رژیم سوسیالیستی در آلمان شرقی، تجربه‌ی زیادی در مبارزه با حکومتی مستبد و چگونگی برخورد با پیامدهای آن را دارند، برلین محل مناسبی برای این گونه پروژه‌هاست.
لاو در پایان مطلب خود به این نکته اشاره می‌کند که موفقیت نشست‌های برلین در آینده‌ی سوریه بستگی به این دارد که در طول مبارزه با رژیم بعث تاچه حد نیروهای اپوزیسیون از یکدیگر فاصله بگیرند و بعضا از هم متنفر شوند. او تاکید می‌کند: «تمامی شرکت‌کنندگان در نشست‌های برلین به این مهم واقف‌اند. و خوب است، این را هم فراموش نکنند که آلمان این بار (بر خلاف آنچه که در رابطه با لیبی رخ داد) صادقانه تلاش کرده است.»