مركز اورژانس پزشكى، براى درمان مهاجران در آلمان

در پلى كلينيك پزشكى دانشگاه شهر گيسن، تقريبآ از ۱۵ سال پيش تا كنون، يك نمونه بى نظير يعنى يك مركز اورژانس پزشكى، براى مهاجران وجود دارد. در اين مركز اورژانس، پزشكان متخصص با توانائى سخن گفتن به زبانهاى خارجى به درمان مهاجران بيمار ميپردازند. هر سال، حدودآ هزار نفر، در اين مركز، تحت درمان قرار ميگيرند.

براى مثال، دكتر احمد آكينچى، يكى از پزشكان اين مركز، خود در تركيه متولد شده و در آن كشور نيز تحصيل كرده است. اما براى پايان دوره تخصصى خود به آلمان آمده و از ۱۰ سال پيش تا كنون در شهر گيسن كار ميكند. دكتر آكينچى، در مورد مركز اورژانس پزشكى براى مهاجران توضيح ميدهد، در اين مركز درمانى، پزشكان توانمندى وجود دارند كه، به زبانهاى گوناگون از جمله فارسى، يونانى، عربى و كردى نيز صحبت ميكنند. در كل، در اين مركز به ۱۰ زبان مختلف دنيا صحبت ميشود.

مشكلى موجود اين است كه، جمعيت مهاجران در آلمان، در حال مسنتر شدن ميباشند. در سالهاى دهه ۶۰ مهاجرهاى جوان براى كار كردن به آلمان آمدند و امروزه تقريبآ ۴۰ سال از آن دوره ميگذرد. اين مهاجران، ديگر پير شده اند و مسلم است كه افراد مسنتر، طبيعتآ بيشتر بيمار ميشوند و نياز بيشترى، به كمكهاى پزشكى و درمانى دارند. به همين نسبت هم، در اين مركز درمانى، بيشتر مهاجراى نسل اول و همچنين نسل دوم به چشم ميخورند.

به دليل تفاوتهاى ژنتيكى مهاجران با مردم آلمان، بسيارى از آنها و بيشتر مسنترها، اينجا اغلب با بيماريهاى مربوط به تغذيه مواجه هستند، براى مثال بيمارى نقرس، بيمارى قند يا بالا بودن ميزان چربى خون. بسيارى از اين مهاجران، دچار نارحتيهاى معده يا روده ميشوند يا اينكه از بالا بودن فشار خون رنج ميبرند. شمار زيادى از اين افراد، از سراسر آلمان به شهر گيسن ميآيند، چرا كه در اين مركز پزشكى، نه تنها ميتوانند دردهاى خود را به زبان خويش شرح دهند و فهميده شوند، بلكه همچنين، اينجا مركزيست كه، در مورد اين قبيل از بيماريها در آن كارهاى تحقيقى انجام ميگيرند.

يكى از خدمات مركز پزشكى گيسن اين است كه، كسانى كه به بيمارى قند مبتلا ميباشند، براى مثال، به زبان تركى از يك دوره آموزش ويژه در اين مورد، برخوردار ميشوند كه، در آن براى آنها توضيح داده ميشود، اين بيمارى چيست و چطور ميشود با آن زندگى كرد.

با وجود اينكه اين مركز پزشكى، خدمات شايان توجهى را به مهاجران بيمار ارائه ميدهد، اما متوجه هستيد كه، اشكال اصلى، ادغام مهاجران خارجى در كشور آلمان است، كه بار ديگر چهره خود را نشان ميدهد. شايد در مورد نسلهاى جديد مهاجرها، بايد از طرف مسئولان آلمانى، سعى بيشترى در اين جهت شود كه، امكانات يادگيرى زبان در اختيار آنها قرار گيرد و سازمانهاى خدماتى و مشورتى اى بوجود آيند، يا در اين زمينه فعالتر شوند كه، در راهنمائى مهاجران در هر قدمى، كه آنها نيازى به آنرا دارند، يارى رسان باشند. جامعه آلمان خواسته يا ناخواسته مجموعه اى از مهاجران خارجيست. به همين دليل نيز، بايد به موضوع ادغام خارجيها در اين جامعه، خيلى بيش از اين اهميت داده بشه.

نگين كروئى