مشكلات آموزشی در هند

کنیم و این خود امتیاز بزرگی برای کشور هند است.

در کشور هند مهندسان برجسته، مدیران و دانشمندان جوان رفته رفته گرانتر و کمیاب‌تر می‌شوند. یورگن شوبرت وابسته به شرکت زیمنس در هند می‌گوید: در اینجا سن ۵۵۰ میلیون نفر زیر ۲۰سالگی‌ست. در سال ۲۰۲۵، ۸۰۰هزار نفر خواهند بود که وارد بازار کار می‌شوند. همه‌ی آنها می‌دانند که خود باید پا پیش بگذارند، وگرنه سقوط می‌کنند. بسیاری از این مردم این رویا را در سر می‌پرورانند که با آموزش بهتر به مقامهای بالای اجتماعی دست یابند. در هند هنوز ۳۰۰ میلیون نفر روزانه با کمتر از ۱دلار زندگی می‌کنند و هنوز هم تقریبا از هر ۴هندی ۱ نفر بیسواد است.

به گفته راج فود،‌ دانشمند علوم اقتصادی، نظام آموزشی در هند از پایه ویران است. تنها ۶درصد از دانش‌آموزان دبستانی می‌توانند به تحصیلات بالاتری دست یابند. با این روش نمی‌توان در قرن ۲۱ از توان رقابتی برخوردار بود، با وجود این همین اندک نیز نشاندهنده یک نیروی پایه‌ای‌ست. کشوری که تنها با ۶درصد دانش‌آموز که به تحصیلات عالی دست یافته است، به رشدی برابر با ۸درصد برسد، می‌توان تصور کرد که از چه توان نیرومندی برخودار است.

هند با ۱میلیارد و ۱۰۰ نفر جمعیت هنوز پس از ۵۹ سال که از استقلالش می‌گذرد با غول آموزش رایگان که برای همه کودکان میان ۶ تا ۱۴ ساله دست و پنجه نرم می‌کند. هم‌اکنون بیش از ۱۵۰ میلیون کودک به دبستان می‌روند.

سینک راج پور دانشمند علوم تقویتی خاطرنشان می‌سازد: ما باید به آموزش ابتدایی اهمیت بیشتری بدهیم تا پایه‌ها برای آموزش عالی قویتر شوند. زبان انگلیسی در همه ایالات‌های هند دست کم از دوره متوسطه اجباری‌ست.

جاک موان راج فود دانشمند علوم تربیتی معتقد است: با آموزشگاههای خوب،‌ با آموزگاران آزموده و روشهای مدرن می‌توان نظام آموزشی کنونی را حفظ کرد، زیرا هرچه باشد دانشمندان بزرگی را پرورش داده است. اما آنها تنها از اینروی موفق بوده‌اند که آموزشگاهها خوب کار کرده‌اند. هرجا که نظام آموزشی درجا بزند، دانش‌آموزان نیز در میان راه از رفتن بازمی‌مانند.