مشكلات اساسى صلح خاور ميانه

مشكل مرزها: فلسطينيان خواستار تمامى سرزمينهاى اشغال شده از جانب اسرائيل در سال ۱۹۶۷ ميباشند كه، شامل كرانه غربى رود اردن، نوار غزه و شرق بيت المقدس است. اسرائيل حاضر است، از نوار غزه صرف نظر نمايد اما، بخاطر دلايل امنيتى قصد دارد، مناطق مهم استراتژيك در كرانه غربى رود اردن و بيت المقدس را تحت اختيار خود نگاه دارد.

مسئله شهركهاى يهودى نشين: شهركهائى كه پس از سال ۱۹۶۷ در مناطق اشغالى ساخته شده اند، از بزرگترين موانع راه صلح ميباشند. فلسطينيان، بناى اين شهركها را بر اساس قوانين بين المللى غير قانونى ميدانند و خواستار خروج "اشغالگران" ميباشند. دولت اسرائيل، به اشغال نظامى از جانب كشور اردن در سال ۱۹۵۰اشاره ميكند و تاكيد ميورزد كه، براى يهوديان محافظه كار اين سرزمين، متعلق به "اسرائيل بزرگ" است كه در انجيل آمده است.

مشكل بيت المقدس: موقعيت آتى اين شهر به عنوان يكى از اماكن مقدس يهوديان، مسيحيان و مسلمانان، بويژه مورد مناقشه است. اسرائيل با اشاره به تاريخ اين كشور، بر اين پافشارى ميكند كه، كل بيت المقدس پايتخت اين كشور ميباشد. فلسطينيان، خواهان بخش شرقى اين شهر به عنوان پايتخت خود هستند كه، در سال ۱۹۶۷ به اشغال اسرائيل درآمد و ۱۹۸۰ رسما از حيطه اختيار آنها خارج گشت. در سال۲۰۰۰ ميلادى، اجلاس سران در كمپ ديويد، بر سر مسئله بيت المقدس به شكست انجاميد.

و بالاخره مسئله آوارگان: در پى جنگهاى ۱۹۴۸ ،۴۹ و ۱۹۶۷ در مناطق اشغالى و كشورهاى عربى همسايه، تقريبآ ۴ ميليون نفر آواره فلسطينى بسر ميبرند. فلسطينيان با استناد بر حقوق بين المللى خواستار آنند كه، اين آوارگان و خانواده آنها مجاز به بازگشت به ميهن از دست رفته خود باشند. مقامات اسرائيلى، با بازگشت اين آوارگان مخالفت ميكند زيرا، به اين ترتيب هويت كشور زير سوآل قرار ميگيرد.