«مشكل عراق در شخص ابراهيم الجعفرى نهفته است»
۱۳۸۵ فروردین ۱۴, دوشنبه
روزنامه اسپانيايى ال موندو كه در مادريد انتشار می‌يابد، در تفسير خود در اين باره از جمله می‌نويسد: «انتخابات سراسرى عراق به تشكيل دولتى يكپارچه در اين كشور نيانجاميد، بلكه به شكاف موجود ميان دسته‌هاى مذهبى در اين كشور دامن زد. ميزان تنفر و تنش تا به حال، اينگونه شديد نبوده است. مشكل اصلى، ديگر حضور نيروهاى نظامى ائتلافى به فرماندهى ايالات متحده نيست، بلكه در گسترش و بالا گرفتن درگيريهايى است كه هر لحظه می‌تواند بروز جنگى داخلى را به دنبال داشته باشد. جرج دبليو بوش رييس جمهور آمريكا در پى اشتباهى تاكتيكى، باعث پديد آمدن وضعيتى در عراق شده است كه در چارچوب آن نمی‌توان بر اين كشور حكومت كرد. در اين ميان تنها يك نكته روشن است و آن اينكه وضعيت عراق روز به روز بدتر می‌شود و هيچكس هم نمی‌داند كه چگونه می‌توان جلوى اين روند را گرفت.»
روزنامه محافظه‌كار انگليسى تايمز لندن نيز يكى از تفاسير خود را به سفر جك استراو وزير خارجه بريتانيا به عراق اختصاص داده و از جمله خاطرنشان می‌سازد: «اين وظيفه كاندوليزا رايس و يا جك استراو نيست كه به نمايندگان برگزيده پارلمان عراق بگويند كه چه كسانى بايد نمايندگى آنان را در كابينه دولت برعهده بگيرد. در عين حال بايد اذعان داشت كه خود عراقی‌ها نيز از اين وضعيت پايان ناپذير پات، دلسرد و سرخورده هستند، چرا كه توانسته‌اند در روز پانزدهم دسامبر سال گذشته ميلادى، با موفقيت انتخابات سراسرى را برگزار كنند، اما همچنان اين خطر وجود دارد كه عناصر تروريست وضعيت حاكم را مورد سواستفاده قرار دهند. مشكل واقعى بحث و مشاجرات كنونى را در اين نبايد جست كه پيوند دادن شيعيان، سنى مذهبان و كردها در دولتى مبتنی بر اتحاد ملى چگونه بايد صورت گيرد. آنچه كه باعث بروز تمامى بحث و مشاجرات شده، شخص ابراهيم الجعفرى نخست وزير كنونى عراق است كه ميل دارد، همچنان در منصب خود باقى بماند. و اگر او به كنارگيرى تن در ندهد و يا در عمل ثابت نكند كه اسير فراكسيونهاى افراطگرا نيست، بعيد به نظر می‌رسد كه به زودى توافق نظرى در زمينه تشكيل دولت حاصل گردد. »
روزنامه انلگيسى ديلى تلگراف كه در لندن انتشار می‌يابد، در يكى از تفاسير امروز خود به خواست روزافزون مردم بريتانيا در مورد خروج هر چه سريعتر نيروهاى اين كشور از عراق می‌پردازد و از جمله می‌نويسد: «همه ما خواهان آن هستيم كه نيروهاى بريتانيا عراق را ترك گويند. مسئله اما بر سر زمان انجام اين امر است. طبق نظرسنجی‌هاى اخير، بهتر است كه اين كار هر چه سريعتر انجام پذيرد. ۲۴ درصد مردم بريتانيا خواهان آن هستند كه سربازان كشورشان فورى از عراق خارج شوند و ۳۱ درصد مردم نيز بر اين عقيده‌اند كه نيروهايى بريتانيايى، سواى وضعيت حاكم در عراق، بايد در عرض ۱۲ ماه آينده خاك اين كشور را ترك گويند. سه سال از آغاز جنگ عراق می‌گذرد و حال وقت آن فرا رسيده كه حاميان و موافقان جنگ، وضعيت كنونى را با روشنى و دقت كامل مورد تجزيه و تحليل قرار دهند. بايد گفت كه سه سال، زمانى كافى بوده است براى پروراندن نسلى جديد از ماموران پليس و سربازان عراقى. حال ديگر نمی‌توان با عمليات پاكسازى و يا تمديد مدت عمليات نظامى به مقابله با شورش‌هاى پيگير در عراق پرداخت. اكنون بايد از خود پرسيد كه آيا نيروهاى ما سعى در فروخواباندن درگيرى و نزاعى دارند كه در هر حال درعراق شعله ور می‌شد، يا اينكه حضور خود آنان باعث دامن زدن به آتش درگيريها می‌شود.»