مصاحبه با فولکر پرتس، کارشناس مسائل خاورمیانه
فولکر پرتس (Volker Perthes)، کارشناس مسائل خاورمیانه و مدیر "بنیاد علم و سیاست" آلمان است. این مؤسسه از مهمترین نهادهای مشاور دولت آلمان در عرصه سیاست خارجی است. دیرک اولیور هکمن از رادیو سراسری آلمان ( دویچلند فونک) با پرتس مصاحبه‌ای انجام داده است در زمینه اظهارات احمدی‌نژاد در مورد دستیابی ایران به توانایی تولید صنعتی سوخت هسته‌ای.
دویچلند فونک: محمود احمدی‌نژاد، رییس‌جمهور ایران روز دوشنبه در نطنز اعلام کرده که کشورش اینک قادربه تولید سوخت اتمی است. آیا ایران اکنون یک گام به تولید بمب نزدیک‌تر شده است؟
فولکر پرتس:
در عمل احتمالا ایران یک گام به غنی‌سازی اورانیوم در مقیاس صنعتی نزدیک شده است. ولی در این مورد هم جای شک و تردید است. در اختیار داشتن ۳۰۰۰ سانتریفیوژ و توان به کارگیری آنها برای تولید اورانیوم غنی‌شده دو مسئله متفاوت است. نکته‌ای که واقعیت دارد این است که ایران از وضعیت تعلیقی کنونی و انسدادی که در مذاکرات بین‌المللی به وجود آمده استفاده می‌کند تا هر چه سریعتر برنامه اتمی خود را به پیش براند. این به معنای آن است که هرچه ما بیشتر منتظر شروع مذاکرات بشویم، وضعیت بیشتر به ضررمان تغییر خواهد کرد و بیش از پیش دشوارتر خواهد شد که نظارت موثری برای برنامه هسته‌ای ایران داشته باشیم ، برنامه‌ای که دستکم به عنوان یک برنامه تحقیقاتی احتمالا دیگر قابل تجدیدنظر و عقب‌گرد نخواهد بود.
همین دو هفته پیش بود که شورای امنیت تحریم‌ها علیه ایران را تشدید کرد. ولی ظاهرا این تحریم‌ها باز هم به اندازه کافی قوی و اثرگذار نبوده‌اند.
نه. من هم باور ندارم که بتوانیم از طریق اعمال تحریم، ایران را دستکم از برنامه تحقیقات هسته‌ای‌اش , یعنی غنی‌سازی اورانیوم در حد آزمایشگاهی و توسعه علمی منصرف کنیم. به عقیده من شانس جامعه بین‌المللی در این است که از طریق مذاکرات با ایران به عقد قراردادی برسد که این برنامه را در سطحی که به آن اشاره شد مشروعیت ببخشد و به خصوص آن را تحت نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قرار دهد. ایران هم در عین حال بر اساس پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای موظف است برنامه اتمی خود را تا آنجا تحت نظارت آژانس قرار دهد که این نهاد در منتفی بودن هر گونه استفاده نظامی از این برنامه اطمینان کامل حاصل کند.
و آیا این گزینه‌ای است که تهران با آن موافقت خواهد کرد؟
به عقیده من در تهران نیروهایی وجود دارند که با چنین پیشنهادی بسیار موافقند. منظور م البته نه رییس‌جمهور ، بلکه محافل و افرادی در درون شورای عالی امنیت ملی ایران است، که مایلند از انزوای کنونی بیرون بیایند و و با جامعه جهانی به معامله‌ای در معنای واقعی آن برسند.