مصطفوی: مشکل پرسپولیس این است که بازیکن ندارد

بشنوید: گفت و گو با داریوش مصطفوی درباره حذف این تیم از لیگ قهرمانان آسیا


دویچه‏‌وله: آقای مصطفوی، پرسپولیس تهران در مرحله‌‏ی تک‌‏حذفی یک‏‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان آسیا، مقابل تیم "الاتحاد" سه بر صفر شکست خورد و از لیگ قهرمانان باشگاه آسیا حذف شد. آیا شما انتظار چنین شکست سنگین و واضحی را داشتید؟

داریوش مصطفوی: بله اصلاً قابل پیش‌‏بینی بود. تیم‏‌هایی مثل پرسپولیس و استقلال تیم‏‌هایی نیستند که توان رویارویی با تیم‏‌های صددرصد حرفه‏‌ای عرب‏‌ها را داشته باشند. یک بازی را هم که پرسپولیس در استادیوم آزادی شش بر یک برد، شرایط طوری مساعد شد که توپ‌‏ها رفت توی گل. مشخص بود که این تیم جزو هشت تا تیم نخواهد بود. تبلیغات زیادی هم روی این تیم شد، ولی مایه‏‌ی تبلیغ باید در درون تیم باشد.

مشکل اصلی پرسپولیس این است که این تیم بازیکن ندارد. من همیشه گفته‌‏ام که اگر علی عسگر فولادی، علی کریمی، نوری را از این تیم برداریم، این تیم بازیکنی ندارد. اگر کی‏‌روش هم می‏‌آید سه تا بازیکن از این تیم برای تیم ملی انتخاب می‏‌کند، فقط به خاطر حرمت تماشاگر است. البته بازیکن‏‌هایی مثل علی کریمی و نوری جزو این سه بازیکن هستند. کی‌‏روش هم همین نظر ما را داشته، ولی یک بازیکن، رضایی را هم اضافه کرده که به نظر من، سرگردان است.

ناکامی‏‌های پیاپی تیم پرطرفدار و سنتی پرسپولیس تهران، چه پیامدی را می‌تواند برای فوتبال باشگاه‌‏های لیگ برتر و تیم ملی فوتبال ایران داشته باشد؟

منشأ تمام گرفتاری‏‌های فوتبال ما دو چیز هست؛ یکی آدم‌‏های غیرمتخصصی که وارد آن شده‌‏اند، مثل رییس و نایب‌رئیس فدراسیون و دبیرکل. دوم این‏که به مناسبت غیرتخصصی بودن آدم‏‌های فوتبالی در مملکت‏مان، ما لیگی داریم که در خدمت باشگاه و در خدمت تیم ملی نیست. در خدمت برنامه است. می‏‌خواهد بگوید که من سروقت شروع کردم و سروقت تمام کردم، این است آمار!

ما در فوتبال مملکت‏مان یک لیگ برنامه‏‌محور داریم، نه یک لیگ درون‌‏محور و تفکرمحور. آیا علت اساسی این لیگ و خرج کردن هزینه‌‏ای بالای ۲۵۰ میلیارد تومان پول در فوتبال مملکت ما چیست؟! علت اساسی این است که ما کار قوی و تیم ملی قوی داشته باشیم. ما به تبع داشتن باشگاه قوی، می‏‌توانیم تیم ملی قوی داشته باشیم. بنابراین چون متخصص سر کار نبود لیگ ما نتوانست تغییر کند. نه فوتبال باشگاهی ایران تغییر کرد و در آینده هم خواهید دید که فوتبال تیم ملی‏مان تغییر نخواهد کرد.

آقای مصطفوی، جزو خصوصیات فوتبال ایران این بوده که مربیان و مدیرعاملان موفق، اغلب برکنار می‏‌شدند و هم‏چنین مدیرعاملان و مربیان ناکام. حالا که آقای رویانیان، مدیرعامل باشگاه پرسپولیس تهران چنین کارنامه‏‏‌ی فوق‏‌العاده ضعیفی دارد، چرا او را برکنار نمی‏‌کنند؟ به خاطر این‏که عضو سپاه پاسداران است؟

از سال ۱۳۸۷ که من را در یک حادثه مدیرعامل پرسپولیس کردند - که دلخواه خودم هم نبود، چون کار تخصصی ما مدیریت در سطح فدراسیون است و نه مدیریت در سطح باشگاه - در آن سال بازیکنان بسیار خوبی گرفتیم. یعنی وقتی هدایتی وارد هیأت مدیره شد، در آن برهه به تیم ما کمک کرد و تیم ما شکل گرفت و قوی شد. اما بعد از آن‏که گرفتاری‏‌های زیادی با برخی از اعضای هیأت مدیره داشتیم و کنار رفتیم، انصاری‏‌فرد را آوردند. انصاری‌‏فرد هم داشت خوب کار می‏‌کرد، زیر پای انصاری‌فرد را هم خالی کردند، بعد هم زیرپای کاشانی را خالی کردند. حالا هم ملاحظه می‏‌کنند که رویانیان را کنار بگذارند. وگرنه آدم‏‌هایی بیرون هستند که دشمن آدم‏‌هایی هستند که به عنوان مدیرعامل کار می‏‌کنند. بهترین آدم دنیا را بیاورید و به عنوان مدیرعامل باشگاه پرسپولیس به کار بگمارید، چند ماه بعد عوض‏‏‌اش می‏‌کنند.

اجازه بدهید به نکته‏‌ی حساسی بپردازیم که به آن اشاره کردید. گفتید که مسئولین ملاحظه می‌کنند که آقای رویانیان را کنار نمی‌گذارند. یعنی چه؟

شاید خواسته‏‌ی خود رویانیان این نبوده که به پرسپولیس بیاید. شاید نظر رویانیان این بوده که به فدراسیون برود. به نظر من، کار در فدراسیون بسیار آسان‏‌تر از کار در پرسپولیس و استقلال است. چون برای کار در پرسپولیس و استقلال باید آدمی خیلی قوی باشی. البته نه از نظر تخصص در فوتبال، بلکه از نظر مسائل جانبی فوتبال خیلی قوی باشی. از آن طرف هم بگذارند که کار کنی. آدم‏‌هایی را برای کار در این باشگاه‌‏ها می‏‌آورند که صددرصد وابسته هستند، به ارگان‏‌های مملکت، به مملکت، به مدیریت کلی مملکت، ولی همین آدم‌‏ها را هم نمی‏‌گذارند کار کنند.

یکی دیگر از خبرهای ورزشی جالب روز در ایران این است که آقای رویانیان پس از ناکامی شدیدش در تیم پرسپولیس، حالا به دنبال تضعیف تیم موفق سپاهان اصفهان است. رویانیان می‏‌خواهد اسکلت دفاعی این تیم، جلال حسینی و محسن بِنگر را به پرسپولیس بیاورد و به این ترتیب، تنها نماینده‏‌ی باقی‏مانده‏‌ی فوتبال باشگاه‏‌های ایران در عرصه‏‌ی آسیا را نیز تضعیف کند.

در فوتبال حرفه‏‌ای، این عیب یک مدیرعامل نیست که به دنبال بازیکن‏‌های خوب برود. در فوتبال حرفه‏‌ای، هر کسی برای به دست آوردن یار بهتر تلاش می‏‌کند. مدیر حرفه‌ای، مدیری است که بازیکنان حرفه‏‌ای قوی را به تیم خودش اضافه کند. سپاهان هم جلال حسینی و بنگر را از تیم‏‌های دیگر برد. مگر سپاهان آن‏ها را ساخت؟!

اما تیم سپاهان، همان‏طور که اشاره شد، تنها نماینده‏‌ی باقی‏مانده‏‌ی فوتبال باشگاه‌‏های ایران در مرحله‏‌ی یک‏چهارم نهایی لیگ قهرمانان آسیاست. مسئولین فوتبال ایران که همیشه از منافع ملی سخن می‏‌گویند، حالا با تضعیف تیم سپاهان اصفهان و کشیدن بازیکنان خوب از این تیم به تیم‏‌های دیگر، خلاف آن عمل می‏‌کنند.

ما یا باید به دنبال مسائل آن‏چنانی که شما می‏‌گویید برویم، یا یک مدیر حرفه‏‏‏‌ای باید تیم خودش را قوی کند. خود سپاهان هم از تیم‏‌های دیگر یار آورده است. اکثر یارهایی که سپاهان دارد، از تیم‏‌های دیگر آورده است.

حالا بگذارید به چشم‏‌انداز و دورنمای پرسپولیس در آینده بپردازیم. چه تحولاتی در چه طبقاتی از باشگاه پرسپولیس تهران باید رخ بدهد تا این تیم برای موفقیت در فصل آینده آماده شود؟

این تیم را آقای رویانیان نساخت که مسئول این تیم باشد. این تیم را قبل از رویانیان‌‏ها ساخته‏‌اند. این تیم از زمان انصاری‌‏فرد به این طرف، زمان آقای کاشانی و… ساخته شده است. امروز هم که رویانیان می‏‌گوید این نتایج ثمره‏‌ی کار من نیست، درست می‏‌گوید. هنری که ایشان کرده، آوردن دنیزلی است که این روزها می‏‌بینم دنیزلی آدم خنثایی‌ست. آن مدیریت و مربی‏گری‏‌ای که در گذشته در دنیزلی می‌‏دیدیم، امروز نمی‏‌بینیم.

کار رویانیان از این فصل شروع می‏‌شود. باید رویانیان ۱۸ تا ۲۰ بازیکن به این تیم بیاورد و باشگاه را طوری مدیریت کند که بازیکن‏‌سالاری در پرسپولیس تمام شود. مشکل پرسپولیس، مشکل روی سکو است، مشکل این است که بازیکن‏‌های تیم پرسپولیس خودشان را یک سروگردن از بازیکن‏‌های دیگر بلندتر می‌دانند، مشکل پرسپولیس خود‏نگری است. آن‏چه که پرسپولیس را پرسپولیس می‏‌کند، اسم پرسپولیس است، نه مربوط به رویانیان، نه مربوط به کاشانی، نه مربوط به مصطفوی، نه مربوط به انصاری‏‌فرد، بلکه مربوط به تمام کسانی است که در طول تاریخ پرسپولیس را هدایت کرده‏‌اند.