ممنوعيت سر كردن روسرى براى معلمان مدارس آلمان

�ن سخنان رائو مورد مخالفت بسيارى از جمله ادموند اشتويبر، رئيس حزب سوسيال مسيحى آلمان قرار گرفته و به شدت به رئيس جمهور آلمان به خاطر اين موضع گيرى اعتراض كرده است.

روزنامه Südwestprese چاپ اولم مى نويسد:
“بحث در مورد روسرى حاد شده است. سوال اين است كه روسرى چه نقشى در اسلام ايفا مى كند. آيا اين پديده اى سياسى ست يا مذهبي؟ در قران كه نامى از روسرى برده نشده. با وجود اين آيا بايد به معلمان مدارس اجازه پوشيدن روسرى اسلامى را داد يا نه؟ در چنين شرايطى بايد هر ايالتى براى خود تصميم بگيرد. بايد هر نظرى آزادانه بيان شود. يوهانس رائو، رئيس جمهور آلمان مى تواند نظر خود را داشته باشد و موافق برداشتن همه نمادهاى مذهبي، چه مسيحى و چه اسلامى از مدارس آلمان گردد، اما با يد اذعان داشت كه روابط مسيحيت با دولت در آلمان به هيچ وجه شبيه به فرانسه نيست. در آنجا اين دو نهاد رسما از يكديگر جدايند و در آلمان اين گونه نيست. در چنين شرايطى اگر شاگردان مدارس موافق روسرى باشند هيچ مشكلى بوجود نمى آيد. آنها آزادند تا خودشان در اين مورد تصميم بگيرند، اما معلمان مدارس نمايندگان دولتند و بايد رفتارى تعيين شده و موافق نظرات دولت داشته باشند.“

روزنامه Rheinische Post در اين مورد مى نويسد:
“رائو چنان مسئله روسرى و صليب كلاس هاى درس را مشابه هم جلوه مى دهد گويى هيچ اطلاعى از شرايط غير دمكراتيك در كشورهاى اسلامى ندارد. گويى در آلمان هيچ گروه اسلام گراى افراطى وجود ندارد. گروه هايى كه هيچ علاقه اى به ادغام در جامعه آلمان از خود نشان نمى دهند. گروه هايى كه براى دختران و زنان خود هيچ حق قانونى قائل نيستند و حتى در شرايط ويژه به وضوح موافقت خود را با اعمال نظامى براى تثبيت مذهب اعلام مى كنند. يوهانس رائو، رئيس جمهور آلمان، بايد بداند كه فرهنگ مدارا نبايد با چشم بسته عمل كند. اين فرهنگ بايد به آزادى وفادار بماند. آزادى از قيد و بند تعلقات افراط گرايانه مذهبي.”

روزنامه Straubinger Tagblatt هم در شماره امروز خود با انتقاد به ديدگاه رئيس جمهور آلمان از جمله مى نويسد:
“روسرى و صليب در مدارس را نمى توان به عنوان نمادهاى مشابه دانست و با هم مقايسه كرد. اين مقايسه ايست خطرناك . بايد دانست كه آلمان كشورى سكولار مثل فرانسه نيست كه در آن مذهب از دولت به كلى جدا باشد. آلمان بر بنيادهاى سنتى فلسفه روم و يونان، مذاهب مسيحى و يهودى و همچنين فلسفه روشنگرى استوار است و در اين سيستم و بخصوص بخش آخرى آن يعنى فلسفه روشنگري، با اسلام و بينش اسلامى سر سازش ندارد. “