منع نمايش فيلم جنجال برانگيز «زودباش منو ببوس» در اندونزى

فشار اين دسته ها و گروه ها بالاخره چنان شدت گرفت كه دولت اندونزى، نمايش اين فيلم را منع كرد. به خصوص عنوان اين فيلم، “زود باش منو ببوس” سر و صداى زيادى به پا كرده است. به عقيده رئيس شوراى اسلامى اندونزى، عنوان اين فيلم جوانها را بروشنى تحريك ميكنه كه دست به عملى خلاف بزنند و بدين ترتيب هم ميل ارتكاب زنا در آنها تحريك و تقويت شود. ناگفته نماند كه رئيس شوراى اسلامى اندونزى، در گفته هاى خودش، بوسه را ريشه زنا دانسته است.

فشارهاى سازمانها و گروهاى مذهبى هم اعلام ممنوعيت نمايش اين فيلم را به دنبال داشت. به گفته خانم تيتيه زاهد، رئيس اداره نظارت و سانسور، وزارتخانه هاى اندونزى اين امكان را دارند كه نمايش فيلمى را عليرغم اينكه آن فيلم، مجوز اكران گرفته، ممنوع اعلام كنند.

وى در اينباره ميگويد: “دولتهاى محلى و همچنين وزارتخانه هاى فرهنگ و جهانگردى، درصورتى كه تشخيص بدهند، فيملى باعث بى ثابتى اجتماعى و تحريك افكار عمومى ميشود، ميتوانند نمايش آن را منع كنند، حتى اگه اين فيلم داراى مجوز پخش باشد.”

شكى نيست كه فيلم «زود باش منو ببوس» با توجه به اعتراضات شديد سازمانهاى مذهبى و افراطگرا، باعث برانگيختن افكار عمومى گرديده، اگر چه بايد گفت كه تصوير اولين بوسه در اين فيلم، بعد از ۸۰ دقيقه ديده ميشود.

اين فيلم درباره اولين عشق بزرگ دخترى جوان در شهر چند ميليونى جاكارتاست كه در انتظار چشيدن طعم اولين بوسه زندگيش است. البته اين فيلم پيش از گرفتن مجوز اكران از تيغ سانسور گذشت و از مجموعا هشت بوسه اى كه در اين فيلم بود، تنها دو بوسه باقى ماند. بوسه اول در دقيقه هشتادم فيلم، آنهم به شكلى ناواضح به تصوير كشيده ميشود و تماشاگر، كم و بيش حدس ميزند كه بوسه اى در حال شكل گرفتن است. بوسه دوم هم در لحظات پايانى فيلم ديده ميشود.

اما چطور شد كه اين فيلم اصلا مجوز اكران گرفت. رئيس اداره نظارت و سانسور اندونزى دراينباره خاطرنشان ميسازد: “ما به اين فيلم اجازه نمايش داديم، چون به اين ترتيب امكان نظارت و كنترل را داريم. هرچه باشد، اين فيلم در سينماها در فضائى بسته به نمايش درميايد و در هنگام فروش بليط هم ميتوان سن تماشاچى را كنترل كرد.”

بايد گفت كه در اندونزى، اختلاف نظر اخلاقى بزرگى درباره بوسه وجود دارد. در اوايل سال جارى ميلادى، وزير دادگسترى اندونزى حتى قصد داشت قانون منع بوسه در ملا عام را به تصويب برساند كه البته اين طرح با مخالفت مردم روبرو شد و سرانجام هم به تصويب شوراى پارلمانى نرسيد.

نويسنده فيلمنامه «زود باش منو ببوس»، Ve Handojo ، انتقادات معترضان را بچگانه ميداند و بر اين گمان است كه اكثر آنها اين فيلم را اصلا نديده اند. در طى دو هفته اى كه اين فيلم در سينماها اكران شد و بحث هاى داغ درباره آن در جريان بود، علاقمندان به فيلم دسته دسته به سينماها هجوم مياورند تا اين فيلم را ببيند.

سانسور فيلم «زود باش منو ببوس»، در كشور اندونزى كه در آنجا فرايند برقرارى دمكراسى در جريان است و به آزادى افكار و بيان اهميت زيادى داده ميشود، تا اندازه اى عجيب و غافلگير كننده است.

در سال پيش حتى فيلمى در سينماهاى اندونزى اكران شد كه در آن روابط همجنسگرايان به تصوير كشيده ميشد. از آن گذشته بايد گفت كه در تلويزيون اندونزى شب و روز فيلمها و سريالهاى جورواجور آمريكائى و هندى پخش ميشوند كه صحنه هاى عاشقانه و بوسه، جزء ثابتى از آنهاست.