موج جديد خشونت در عراق با انگيزه انتقامجوئى

در عرض سه ماه گذشته مردم عراق از آنچه آمريكائيها به آنان وعده داده و گفته بودند كه حلال همه مشكلات آنها خواهد بود، يعنى دمكراسى و انتخابات آزاد و دولت منتخب خود آنها، برداشتى غريب بدست آورده اند، و مدت سه ماه وقت لازم بود تا نخست وزير دولت جديد ابراهيم جعفرى كابينه خود را تشكيل دهد.
ولى فقط كشمكش گروههاى قومى و مذهبى عراق بر سر مقامهاى مهم حكومتى نبود كه عراقيها را، كه با وجود تهديد به مرگ به پاى صندوقهاى رآى گيرى رفته بودند مآيوس و سرخورده كرد، بلكه سوء قصدهاى خونين و مرگبار در اين سه ماه هم، كه با بيرحمى و شدتى بيش از گذشته صورت گرفت بهمان نسبت آنها را از برقرارى صلح و آرامش نااميد كرده است.

در زمان انتخابات، مسئولين كشور تصور ميكردند كه آمادگى مردم براى شركت در انتخابات با وجود خطر مرگ به شورشيان خواهد فهماند كه اكثر مردم با اعمال خونين آنها موافق نيستند، ولذا فعاليت خود را كاهش خواهند داد، چونكه كدام گروه زيرزمينى است كه بتواند مدتى طولانى بدوين توجه به افكار عمومى به كار خود ادامه دهد؟

ولى بمب گذاران بغداد و موصل و اربيل به اين قاعده كلى وقعى ننهادند و به اقدامات مخرب خود براى رسيدن به هدف اصلى خود يعنى جلوگيرى از تشكيل حكومت جديد در حد ممكن ادامه دادند، و موفق هم شدند.
ولى انگيزه ديگر آنها انتقامجوئى است و ديده ميشود كه نه تنها سربازان و مآمورين پليس، كه تازه به خدمت دولت جديد گرفته ميشوند، يا خارجيانى كه با اين افراد در تماس هستند مورد حمله آنها واقع ميشوند، بلكه بهمان نسبت اعضاء گروههاى قومى رقيب قربانى اين حس انتقامجوئى ميشوند، و شاهد اين مدعا اجساد شيعيان و سنى هاى مقتول است كه در ايام اخير يافته شده اند. كردهاى غيرنظامى هم از حمله و خصومت شورشيان در امان نيستند و با توجه به همه اين جنبه هاى قضيه اين نتيجه حاصل ميشود كه ترور در عراق از صحنه اصلى رقابت و خصومت مذهبى و منطقه اى فراتر ميرود و گسترش مييابد.

اين كينه و دشمنى در گذشته هم در عراق وجود داشت، ولى كارى بود كه از سطوح بالاى رهبرى دستور مييافت، بدينمعنى كه رژيم تحت رهبرى صدام حسين طورى كمر به نابودى شيعيان و كردهاى كشور بسته بود كه عواقب آن تا امروز بر جا است و اين دو طايفه عراقى تا بحال نتوانسته اند از مصائب گذشته كمر راست كنند. اينست كه با احتما نزديك به يقين ميتوان گفت كه امروز هم عمال ساقط رژيم ساقط شده صدام حسين هستند كه ميخواهند نشان دهند كه دشمنان سابق هنوز هم امنيت ندارند و مجبورند با ترس و وحشت زندگى كنند.

ولى اين دشمنان سابق حكام امروز هستند، چونكه رئيس جمهور جديد عراق جلال طالبانى كرد عراقى و نخست وزير ابراهيم جعفرى از شيعيان آن كشور است. ولى البته سنى ها نيز در دستگاه حكومت مشاركت دارند، كه اين كار از ترس صورت نگرفته، بلكه از روى اين شناخت و اعتقاد كه تجديد حيات كشور و ملت عراق فقط در صورتى امكان پذير خواهد بود كه همه مردم كشور در ساختن آن شريك باشند.