ميل پرزيدنت بوش به تكروى ظاهرا فروكش كرده است
۱۳۸۳ بهمن ۱۵, پنجشنبهاگرچه جاى شك و ترديد است كه ميل و گرايش جرج دبليو بوش به تكروى در دومين دوره رياست جمهوريش واقعا فروكش كرده باشد، اما بايد اذعان داشت كه نطق او اينبار، آن حال و هواى جنگ طلبانه گذشته را نداشت. هم او ميداند كه آمريكا توان آغاز جنگ تازه اى را ندارد و هدف وى حال استحكام و حفظ بدست آمدهها است.
به همين خاطر است كه آمريكا مايل به ترك عجولانه عراق نيست، به ويژه آنكه حال نهال لطيف دمكراسى در اين كشور، ميرود كه شكوفا شود. در اين راستا بايد بوش آموزش نيروهاى امنيتى عراقى را پيوسته تقويت كند، تا زمانى كه نيروهاى آمريكايى بتوانند، آرام آرام خود را كنار بكشند و پس از برقرارى صلح و ثبات عراق را ترك كنند.
برگزارى انتخابات سراسرى در عراق، از لحاظ سياست داخلى نيز وجه و اعتبار بوش را بالا برده است. وى براى نخستين بار ميتوان به پيشرفتى اشاره كند كه بدون مداخله نظامى آمريكا، امكان تحقق يافتن آن وجود نميداشت. اين امر در عين حال به موضع او در قبال جمهورى اسلامى و كره شمالى قدرت ميبخشد، كه بايد با يارى كشورهاى اروپايى و همچنين دولتهاى خاور دور، آنان را به چشمپوشى ازبرنامه اتميشان واداشت.
از سوى ديگر پرزيدنت بوش پى برده است كه وى در بين كشورهاى عربى تنها زمانى دوستانى صميمى و پايدار خواهد يافت كه مشكل فلسطينيان را حل كند و كمك ۳۵۰ ميليون دلارى آمريكا به تشكيلات خودگردان فلسطين براى پيشبرد اصلاحات گامى نيك در اين راه است، اگر چه اين كمكها نميتواند جايگزين فشارهايى شود كه آمريكا بايد بر آريل شارون نخست وزير اسراييل و دولت وى به منظور واداشتن آنها به سازشكارى وارد آورد.
در عرصه سياست داخلى، بوش برنامه اصلاحى عظيم و بحث انگيزى را اعلام كرده و اين برداشتن اين قدم براى رييس جمهورى كه تنها از حمايت نيمى از مردم كشورش برخوردار است، امريست شجاعانه. وى قرار است كه بخشى از بيمه اجتماعى را خصوصى كند، بيمه اى كه هفتاد سال پيش با همت پرزيدنت روزولت به راه انداخته شده و كمكى بزرگ به بازنشستگان آمريكا محسوب ميشود. بسيارى از آمريكاييان در اينباره شك دارند كه واگذارى اين عرصه مهم به بورسها و بخش خصوصى، گامى درست باشد.