1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

نابودى مزارع خشخاش راه مبارزه با مواد مخدر نيست!

۱۳۸۴ تیر ۶, دوشنبه

بيست و ششم ماه ژوئن روز جهانى مبارزه با قاچاق مواد مخدر است. مددكاران امر توسعه اقتصادى بر اين باورند كه اعزام نيروهاى انتظامى براى نابودى مزارع خشخاش راه حل مبارزه با اين بلاى اجتماعى نيست و بايد از طريق دادن امتيازات اقتصادى دهقانان را از كشت خشخاش منصرف نمود. به مناسبت روز جهانى مبارزه با قاچاق مواد مخدر در مجله اقتصادى امروز گزارشى در مورد كشت خشخاش در افغانستان و راه كمك به دهقانان براى چشم پوشى از توليد مو

https://p.dw.com/p/A6aM
منصرف كردن دهقانان از كشت خشخاش با دادن امتيازات مالى و راهنمائى هاى دلسوزانه امكانپذير است.
منصرف كردن دهقانان از كشت خشخاش با دادن امتيازات مالى و راهنمائى هاى دلسوزانه امكانپذير است.عکس: dpa

اد مخدر تهيه نموده ايم كه توجه شما را به آن جلب ميكنيم.

افغانستان بزرگترين كشور توليد كننده ترياك در جهان است. طبق برآورد سازمان ملل متحد در سال گذشته ميلادى نزديك به ۹۰ درصد ترياك جهان در كشور افغانستان كشت شد. دو ميليون و سيصد هزار نفر، يعنى ۱۰ درصد مردم افغانستان از نظر اقتصادى وابسته به كشت خشخاش هستند. حامد كرزاى رئيس جمهور افغانستان سال گذشته را سال جهاد با كشت خشخاش اعلام كرد. بهمين عليت نيز دهقانان به مناطق دوردست تر نقل مكان كردند تا از تخريت كشتزارهاى خود به دست نيروهاى انتظامى و سربازان آمريكائى و انگليسى در امان بمانند. با اين وجود بازار خريد و فروش ترياك بسيار گرم است. در سال ۲۰۰۴ ميلادى، ۴۲۰۰ تن ترياك در افغانستان توليد شد. روستاى كندى باغ در شرق افغانستان و در فاصله ۱۵ كيلومترى تورا بورا واقع شده است. بر فراز اين كوه كه مشرف به مرز پاكستان است، نيروهاى آمريكائى سرگرم مبارزه با القاعده و طالبان هستند. ساكنان روستاى كندى باغ ميدانند كه تورا بورا شهرت جهانى دارد، اما كمتر كسى نام روستاى آنها را در نزديكى اين كوه شنيده است. براى دهقانان اين روستا هيچ چيز مهمتر از آب نيست. آبى كه از تورا بورا سرچشمه ميگيرد و روستاى آنها را معمولا سيراب ميكند. اما از ۸ سال پيش تاكنون در اين منطقه حتى يك قطره باران هم نباريده است. خاك به گرد و غبار تبديل شده و رودخانه خشكيده و بستر آن به شنزارى مبدل شده است. درختان و مزارعى كه زمانى كشتزار پنبه و گندم و صيفى كارى بودند بكلى خشك شده اند. در اين روستا فقط يك تلمبه آب وجود دارد و اين گران بها ترين چيزى است كه دهقانان در اختيار دارند. به علت خشكسالى آب چاه تا عمق ۹۰ مترى پائين رفته است و در اين بين روستائيان كندى باغ فقط مزرعه يكى از دهقانان را به زير كشت برده اند و تامين آب گرانبهاى اين كشتزار به عهده همه آنهاست.

در گذشته هر دهقانى محصول مورد نظر خود را در مزرعه اش كشت ميكرد، اما در حال حاضر همه دهقانان به علت خشكسالى و كم آبى فقط يك مزرعه را به زير كشت برده اند، زيرا آب بسيار گران است و كشت هيچ محصولى مخارج آن را تامين نميكند و به همين علت نه پنبه كاشته ميشود و نه گندم و نه ذرت. دهقانان فقط با كشت خشخاش ميتوانند هزينه زندگى خود و خانواده شان را تامين كنند. آنها براى بذرى كه فقط براى يك مزرعه لازم است، ناگزير به پرداخت ۲۰ هزار افغانى اند. براى تامين آب همين مزرعه ۳۰ هزار افغانى ميپردازند و محصولى كه بدست مى آيد به ۶۰ هزار افغانى به فروش ميرود. به اين ترتيب آنچه كه برايشان باقى ميماند، ۱۰ هزار افغانى يعنى چيزى معادل ۲۰۰ يورو است و با اين پول بايستى هزينه زندگى خود و خانواده پر اولاد خود را تا برداشت بعدى محصول تامين كنند.

به گفته مددكاران غربى در منطقه سود سرشار از فروش ترياك نصيب دهقانان نميشود، بلكه به جيب دلالان، فرمانداران و حتى وزرا سرازير ميشود. نابود شدن مزارع كشت خشخاش زيانى به درآمد آنها نمىزند بلكه برعكس ترياك ناياب و بهاى آن گرانتر ميشود. مددكاران عمرانى تخريب كشتزارهاى خشخاش را خطاى بزرگ دانسته و پيشنهاد ميكنند به دهقانان با راهنمائى هاى دلسوزانه و كمك هاى مالى براى كشت ساير محصولات كمك شود، در غير اين صورت با فشار غير قابل تحمل نيروهاى دولتى و نظاميان خارجى آنها به صفوف بنيادگرايان رانده ميشوند و آرزوى بازگشت سلطه طالبان را پيدا ميكنند. اين درحالى است كه دهقانان از جنگ خسته شده اند و بيشتر طالب صلح و آرامش و تامين بى دردسر زندگى خود و خانواده شان هستند.