نتايج بن‌بست در مذاكرات اتحاديه اروپا و ايران
۱۳۸۴ دی ۲۳, جمعه
پس از دو سال مذاكرات نافرجام با ايران، سرانجام ديروز فرانک والتر اشتاين‌ماير، فيليپ دوست‌بلازی و جک استراو، وزيران خارجه‌ى آلمان، فرانسه و بريتانيا در يك كنفرانس مطبوعاتى در شهر برلين، ارجاع پرونده اتمى ايران را به شوراى امنيت سازمان ملل متحد خواستار شدند. تفسيرى از پتر فيليپ، همكار صداى آلمان.
در روزهاى اخير روابط سه كشور اروپايى آلمان ، فرانسه و بريتانيا، با ايران آن قدر خراب بود كه انتظار تصميم‌گيرى‌هايى جدى عليه ايران می‌رفت. از سرگيرى تحقيقات اتمى در ايران، بخصوص در تاسيسات اتمى نطنز كه به كار غنى‌سازى اورانيوم می‌پردازد، هيچ راه ديگرى را براى اتحاديه اروپا باقى نگذاشت، بجز اقدامات عاجل در محكوم كردن ايران. اما نشست وزراى امور خارجه‌ی سه كشور اروپايى آلمان ، فرانسه و بريتانيا، آنى نبود كه همه انتظار داشتند. به قول معروف سرانجام كوه موش زاييد. قرار بر آن شده تا شوراى حكام آژانس بين‌المللى انرژى اتمى، به پروند اتمى ايران رسيدگى كند و احتمالا پرونده اين كشور به شوراى امنيت ِ سازمان ملل متحد ارجاع شود.
اروپايی‌ها يك بار ديگر ثابت كردند كه قادر به حل مشكلات جهانى نيستند. آنها نه تنها مشكل اتمى ايران را حل نكردند، بلكه مقدمات مشكلى بزرگ‌تر و در سطح جهانى را آماده ساختند.
آيا اكنون بايد ايالات متحده‌ی آمريكا در شوراى امنيت سازمان ملل متحد، برنامه تحريم اقتصادى ايران را به اجرا در آورد؟ آمريكايی‌ها و اروپايی‌ها خود می‌دانند كه چنين تحريم‌هايى مثمر ثمر نبوده و نيستند. اين شيوه در عراق بى‌اثر بود، در كوبا بى‌اثر بود و در ايران هم بى‌اثر خواهد ماند. چرا؟ ايران داراى ذخاير عظيم نفت و گاز است و از اين راه پول كلانى به دست می‌آورد. همچنين مردم ايران با وجود انتقادات گوناگون، در مورد مسئله‌ی اتمى پشتيبان حكومت خود هستند. همچنين در صورت اجراى تحريم‌هاى اقتصادى، مردم ايران به جناح محافظه‌كار نزديك‌تر خواهند شد و اين اقتصاد كشورهاى غربى‌ست كه با مشكلات فراوانى روبرو خواهد شد.
نكته‌ی ديگر اين كه هنوز مشخص نيست كه آيا اصولا تحريم‌هايى عليه ايران مقرر خواهد شد يا نه. به نظر نمی‌رسد كه چين كمترين علاقه‌اى به تحريم ايران داشته باشد، زيرا اين كشور به شدت به نفت و گاز ايران وابسته است و روسيه هم به خاطر همكارى‌هاى پردامنه در امر ساختمان تاسيسات اتمى، علاقه‌اى به تحريم ايران ندارد.
اما مشكل بزرگى كه در چنين شرايطى می‌تواند بوجود آيد اين است كه ايران از آژانس بين‌المللى انرژى اتمى، خارج شود و امكان كنترل و نظارت بر تاسيسات اتمى ايران از بين برود و سوءظن آمريكايی‌ها و اتحاديه اروپا در مورد امكان ساخت بمب اتمى در ايران افزايش يابد و آنها نتوانند اقدامى عليه ايران كنند. در چنين شرايطى نمی‌توان صحبتى از اقدامات مسلحانه عليه ايران به ميان آورد. لشكر كشى آمريكا به عراق و عواقب آن هنوز زنده است.