نشست ۱ + ۵ درباره‌ی ایران و ادامه سیاست دوگانه
۱۳۸۷ آبان ۲۴, جمعه
پس از پایان نشست ۱ + ۵ روز پنجشنبه (۱۳ نوامبر)، درباره‌ی برنامه‌ی هسته‌ای ایران، وزارت امور خارجه‌ی فرانسه بیانیه‌ای کوتاه منتشر کرد که در آن آمده است: «نمایندگان ۱ + ۵، وضعیت کنونی را با یکدیگر بررسی کردند و درباره‌ی گام‌های بعدی در کشمکش اتمی با ایران، به بحث و تبادل نظر پرداختند. نمایندگان روسیه، آلمان، فرانسه، چین، بریتانیا و آمریکا رایزنی‌های خود درباره‌ی برنامه‌ی هسته‌ای ایران را در هفته‌های آتی دوباره از سر خواهند گرفت.» بر اساس این گزارش اعضای گروه در نشست پاریس بر ادامه‌ی سیاست گفت‌وگو و تحریم در قبال ایران، توافق نظر دارد. برنارد کوشنر، وزیر امور خارجه‌ی فرانسه نیز پیش از تشکیل این جلسه به خبرنگاران گفته بود: «ما همیشه اعلام کرده‌ایم که از سیاست دیالوگ موازی با تحریم پشتیبانی می‌کنیم.» کوشنر افزود: «هرچند مذاکرات بسیاری که با تهران انجام گرفته‌اند، نتیجه زیادی در بر نداشته‌اند، اما این دلیلی برای قطع امید کردن نیست.»
باید منتظر اوباما ماند
به این ترتیب دور دیگری از رایزنی‌ها درباره‌ی برنامه اتمی ایران بدون حصول نتیجه‌ای چشمگیر به پایان رسید. پیش از برگزاری نشست نیز انتظار زیادی از آن نمی‌رفت. محافل دولتی فرانسه پیش از این اعلام کرده بودند تا پایان دوران ریاست جمهوری بوش و به دست گرفتن قدرت توسط باراک اوباما، نباید روی تغییر و تحول مهمی در تصمیم‌گیری‌ها بر سر برنامه‌ی اتمی ایران حساب کرد.
این در حالی است که رابرت وود، معاون سخنگوی وزارت امور خارجه‌ی آمریکا، روز چهارشنبه (۱۲ نوامبر)، در پاسخ به این پرسش که آیا دولت بوش قادر است در این فرصت باقیمانده، تصمیمات جدیدی علیه ایران اتخاذ کند، گفت: «دولت کنونی تا پایان دوره، به کار بر سر موضوع ایران به دلیل اهمیت آن، ادامه خواهد داد.» وود، پیش از برگزاری نشست پاریس پیش‌بینی کرده بود که گفت‌وگوها پیرامون گام‌های بعدی بر پایه‌ی راهبرد دوگانه در قبال ایران انجام می‌گیرند.
شورای امنیت سازمان ملل متحد تا کنون چهار قطعنامه علیه ایران صادر کرده که در سه قطعنامه، تحریم‌هایی برای ایران به تصویب رسیده اند. درخواست از ایران برای تعلیق غنی سازی اورانیوم، نقطه‌ی مشترک تمامی قطعنامه‌های شورای امنیت از ایران را تشکیل می‌دهد. سیاست دوگانه‌ای که گروه ۱ + ۵ باردیگر از آن سخن رانده، اشاره‌ای است به پیشنهاد بسته‌ی مشوق‌های سیاسی، اقتصادی که در قبال چشم‌پوشی ایران از غنی‌سازی اورانیوم به این کشور داده می‌شود، خواسته‌ای که ایران آن را تا کنون به شدت رد کرده است.