نقش بلر در جنگ عراق

مفسر روزنامه “فولدائر تسايتونگ Fuldaer Zeitung” در اين باره مى نويسد: “آيا تونى بلر ديگر مى تواند با لبخند جلوى دوربينهاى عكاسى خبرنگاران قرار بگيرد و سپس باز به دستور كار روزانه خود بپردازد؟ نه. زيرا لرد باتلر به گونه اى شرم اور خوددارى كرده است از اينكه بيش از اين به عمق قضيه نفوذ كند. در اين مورد موضوع بر سر اين نبود كه يك دولتمرد پس از مشورت با متخصصان امر در اتاقكى خاموش تصميم بگيرد. بلكه موضوع اين بود كه بلر مداركى را كه به نظر مى رسيد مو لاى درزشان نمى رود، به گونه اى تهاجمى در پارلمان انگليس براى كسب موافقت نمايندگان با طرح جنگ عليه عراق به كار برد. درست در رابطه با چنين مسئله دشوارى چون جنگ و صلح نخست وزير مى بايست خود تلاش مى كرد تا آخرين ترديدها در باره قابل اعتماد بودن مدارك از ميان بروند و سپس مى بايست تصميمى سياسى در اين باره گرفته مى شد. اما اين پيشامد رخ نداد. اين دستكارى در واقعيت تا مدتها براى بريتانياييها مشكل زا خواهد بود. به ويژه براى آنان كه خويشاوندانشان در جنگى در منطقه خليج شركت داشته اند و دارند. كسانى كه مشروعيت حضورشان در آن منطقه از آغاز زير سوال بوده است. اين موضوع را انها تا برگزارى انتخابات بعدى فراموش نخواهند كرد.”

مفسر روزنامه “دارمشتتر اكو Darmstädter Echo” درهمين اين باره چنين مى نويسد: “ورقه تاييديه كميسيون انگليسى باتلر براى نخست وزير اين كشور تونى بلر نيز تغييرى در اين نمى دهد كه جنگ عليه عراق با استدلالهايى ناراست انجام گرفت و اينكه در حقيقت در عراق پس از آن بود كه در به روى تروريسم گشوده شد. درگيريها و حمله هاى اخير، اعدام انسانهاى بى گناه خود به تنهايى گويا هستند. جزو سياستى كه استدلال آن مبتنى بر نيمه حقيقتهاست، اين است كه فيليپين را در آينده مسئول عمليات تروريستى بخوانند، چون اين كشور پيش از موعد مقرر سربازان خود را به قصد نجات جان يك غيرنظامى از عراق خارج كرد.”