نيروگاهى براى استفاده از انرژى گرمائى درون كره زمين

�ين توربين از سال ۲۰۰۶ ميلادى، شمار زيادى از كارخانه ها و كارگاههاى توليدى و ۳۵۰۰ خانه مسكونى را تامين كند و همچنين توليد كننده برق مصرفى ۱۰۰۰ خانه ديگر باشد. مااينبار فناورى ديگرى را به شما معرفى ميكنيم، كه سرانجام ميتواند راه حلى براى مسئله تامين انرژى، در آلمان باشد.

كارشناسان امر بكارگيرى گرماى درونى زمين را ژئوترمى مينامند. در ضمن بايد توضيح دهيم كه، اينكار يك شيوه بسيار قديميست. اقوام رومى در زمانهاى گذشته به اين وسيله انرژى گرمائى خانه هاى مسكونى و همچنين حمامها و استخرهاى آب گرم خود را تامين ميكردند. در سال ۱۹۱۳ بود كه، در توسكانا، واقع در ايتالياى ميانه، توربينهاى توليد الكتريسيته توسط انرژى آب داغ حاصله از درون زمين، به گردش در آمدند. در حال حاضر، مقام نخست در زمينه استفاده از اين انرژى، به كشور ايسلند تعلق دارد. آب جوش اعماق زمين، ۹۰ درصد از خانه هاى مسكونى كشور ايسلند را از لحاظ گرمائى و تقريبآ تمامى نياز انرژى الكتريكى اين جزيره سرد و مرطوب واقع در شمال اقيانوس اطلس را تامين مينمايد. مايه تعجب نيست، چرا كه، در ايسلند، آب داغ از چشمه هاى طبيعى فراوان فوران ميكند، يا اينكه در عمق چند مترى سطح زمين در جريان است و به اين ترتيب هزينه بالاى عمل حفارى حذف ميگردد.

مدتها گفته ميشد كه تنها در چنين مناطقيست كه، استفاده از گرماى درونى زمين عاقلانه بوده و تبديل آن به الكتريسيته مقرون به صرفه ميباشد. امروزه ديگر اين محاسبه صحيح نيست. از زمانيكه الكتريسيته تهيه شده توسط ژئومترى، طبق قانون انرژيهاى قابل احيا با هزينه اى به ميزان تنها ۸ مميز ۹۵ صدم سنت براى هر كيلووات ساعت، ميتواند، در اختيار شبكه برق رسانى كشور قرار گيرد، حتى در آلمان نيز، استفاده از اين شيوه، صرف ميكند.

بويژه به اين خاطر كه، اين منبع انرژى كه در زير پاهاى ما جاى دارد، زيانى براى محيط زيست به همراه ندارد، هر لحظه قابل دسترس بوده و مطمئنآ پايان ناپذير ميباشد. بر اساس محاسبات انجام گرفته توسط كارشناسان امر، در ماه فوريه سال ۲۰۰۳ ميلادى، پتانسيل كل الكتريسيته توليد شده توسط گرماى زمين در كشور آلمان، به ميزان ۳۰۰ هزار بيليون كيلووات ساعت بالغ ميگردد. اين ميزان الكتريسيته توليدى، براى تامين برق مصرفى كشور آلمان، طى ۵۵۰ سال آينده كافيست.

كسب اين ميزان عظيم الكتريسيته از اين طريق ممكن ميگردد زيرا، دانشمندان، روشى را تكميل نموده اند كه، بدون آب گرم درونى زمين نيز، عمل ميكند. درجه حرارت درون زمين به ازاى هر ۱۰۰ متر، به ميزان ۳ درجه افزايش مييابد. به اين ترتيب سنگهاى اعماق ۴۰۰۰ تا ۵۰۰۰ مترى درون زمين، دمائى برابر ۲۰۰ تا ۳۰۰ درجه دارند. اگر از طريق يك چاه حفارى شده، آب به اين اعماق انتقال يابد، داغ شده و بصورت بخار آب از يك مجراى تعبيه شده ديگر به سمت بالا بازميگردد، گرماى خود را پس ميدهد و مجددا ميتواند، بصورت آب، توسط پمپ به درون چاه نخست فرستاده شود. با تكرار اين عمل و بكار گيرى توربينهاى ضرورى، ميتوان بصورت مستمر به توليد الكتريسيته پرداخت.

اين شيوه در حال حاضر بصورت يك پروژه آزمايشى در برخى از مناطق آلمان از جملهBad Urach، الزاس وMecklenburg-Vorpommern در درست انجام است. در Unterhachingen هنوز شيوه قديمى بكار گرفته ميشود. به اين ترتيب كه، كارشناسان زمين شناسى از طريق محاسبه نوسانات ايجاد شده در اقشار زمين، به وجود منابع آب داغ زير زمينى پى ميبرند. با حفارى در اين محل تا عمق ۳۵۰۰ مترى و كار گذاشتن يك لوله مناسب، ميتوان در هر ثانيه ۱۵۰ ليتر آب داغ را به سطح زمين انتقال داد.

نگين كروئى