نگاه مطبوعات به اين موضوعات:

«آتش بس با دوام اما شكننده»

روزنامه تايمز چاپ لندن در مقاله اى تحت عنوان «آتش بس با دوام اما شكننده» در باره درگيرى هاى اخير بين فلسطينيان و اسرائيل مينويسد:«اين روشن است كه سازمان حماس با افزايش نفوذش در ميان فلسطينيان، ميخواهد از اين نفوذ بهره بردارى نمايد. از زمانى كه اين سازمان موافقت خود را با شركت در انتخاباتى كه بزودى برگزار خواهد شد، اعلام نمود، باز هم بر محبوبيت آن بيشتر افزوده شد. محمود عباس رهبر تشكيلات خودگردان فلسطين اعلام نمود كه بعلت مهيا نبودن شرايط، برگزارى اين انتخابات به تعويق خواهد افتاد كه اين امر باز هم بسود حماس خواهد بود.

حقيقت اين است كه محمود عباس رهبر هفتاد ساله فلسطين كه بتازگى مورد عمل جراحى قلب قرار گرفته، از همه سو تحت فشار است. ريسك عباس در مورد سهيم نمودن گروههاى شبه نظامى در پروسه سياسى هنوز ببار ننشسته. آتش بس با اسرائيل از ماه فوريه تا كنون دوام آورده، اما همچنان شكننده است.

بحران دائمى در بوليوى و راه برون رفت از آن

نزديك به دو سال پيش مخالفت بوميان بوليوى با خصوصى سازى بهره بردارى از منابع طبيعى اين كشور آغاز شد. اين كشور داراى بزرگترين ذخاير گاز، طلا و روى درآمريكاى لاتين ميباشد، اما در عين حال يكى از فقير ترين كشورهاى جهان است. در اكتبر سال ۲۰۰۳ پس از اينكه به فرمان گونزالو سانچز دل لوزادا ارتش براى سركوب تظاهرات بر روى مردم آتش گشود و هشتاد نفر كشته شدند، وى مجبور به استعفا گرديد. پس از وى كارلوس مزا به رياست جمهورى برگزيده شد، اما مخالفت مردم كماكان زندگى در بوليوى را فلج كرده است. اكنون مزا براى دومين بار استعفاى خود را اعلام نموده است. روزنامه هندلز بلات چاپ دوسلدورف در مقاله اى به بحران بوليوى پرداخته و در اين باره مينويسد:«بوليوى در يك بحران دائمى بسر ميبرد. اين در حالى است كه فقيرترين كشور آمريكاى جنوبى از بيشترين ميزان كمكهاى مالى بين المللى بهره ميبرد. از خارج نميتوان در بوليوى كارى انجام داد. تنها راه حل انجام سريع انتخابات جديد و تمركز زدائى است. رهبران راديكال اقشار فقير بايد در سطح محلى و ملى حتى به قيمت سقوط اقتصادى بيشتر بوليوى عهده دار وظيفه شوند تا به لحاظ سياسى به پختگى دست يابند. كارلوس مزا رئيس جمهور بوليوى كه اكنون استعفاى خود را اعلام نمود، بهترين فرد جبهه طبقه متوسط بود. اما از آنجائى كه او موفق نشد توافقى به فقير و غنى، سفيد پوستان و بوميان سرخ پوست در اين كشور چند شقه شده پيدا نمايد، تنها راهى كه ميماند، هر قدر هم كه ميخواهد راديكال باشد، قدرت گيرى يك نفر از ميان اپوزيسيون است. بوليوى هم بايد بالاخره بالغ شود.

كمك عمرانى آمريكا، قطره اى در صحراى خشك

تونى بلر نخست وزير انگليس و جرج بوش رئيس جمهور آمريكا برنامه مشتركى را براى كمك به قاره آفريقا اعلام كردند كه به موجب آن آمريكا ۶۴۷ ميليون دلار كمك فورى در اختيار كشورهاى آفريقائى قرار خواهد داد. روزنامه نيويورك تايمز در مقاله اى در اين باره مينويسد:« در حال حاضر ايالات متحده آمريكا شانزده دهم يك درصد از درآمد ملى خود را براى حمايت از كشورهاى فقير اختصاص داده است. اين درحالى است كه آمريكا سه سال پيش سند سازمان ملل را به امضا رسانده كه در آن از كشورهاى ثروتمند خواسته شده كمك هاى عمرانى خود را تا سال ۲۰۱۵ به هفت دهم يك درصد افزايش دهند . از آن زمان انگليس، فرانسه و آلمان طرح هائى را مبنى بر افزايش كمك هاى عمرانى خودبه اين ميزان ارائه داده اند، ولى آمريكا چنين اقدامى نكرده است. اين مبلغ ناچيزى كه ديروز بوش اعلام نمود حتى هفت هزارم يك درصد هم نيست. در حالى كه جهان شاهد رفتار آمريكاست، اين نبايد تصويرى باشد كه ما از خود به جهانيان ارائه ميكنيم. و در حالى كه ساير كشورهاى ثروتمند تلاش قابل تقدرى در اين زمينه دارند، دولت بوش با انداختن قطره اى به اين صحراى خشك، فاقد حساسيت بودنش را به اثبات رساند.

چسبيدن به منطق جنگ سرد

بر اساس گزارش موسسه تحقيقاتى صلح زيپرى كه روز گذشته كتاب سالانه آن در استكهلم سوئد در اختيار افكار عمومى قرار گرفت، هزينه خريد تسليحات در جهان و در سال ۲۰۰۴ميلادى از مرز هزار ميليارد دلار گذشت و به ۱۰۳۵ ميليارد دلار رسيد. روزنامه پوليتيكن چاپ كوپنهاك با درج مقاله اى در اين زمينه، مى نويسد:«در روزهاى خوب پايان جنگ سرد، خيلى صحبت از اين رفت كه با كاهش هزينه هاى نظامى، سهم صلح افزايش خواهد يافت، اما اكنون ميبينم كه از سهم صلح خبرى نيست. همانطور كه موسسه معتبر تحقيقات در عرصه صلح به اثبات رساند، سهم آمريكا تقريبا نيمى از اين ميزان بوده است. اين توضيح بدى خواهد بود اگر بگوئيم كه مبارزه با تروريسم در افزايش بودجه نظامى تاثير داشته است، زيرا ديگر ثابت شده كه با انباشت ذخاير نظامى با اين پديده نميتوان به مقابله پرداخت. دليل عدم افزايش سهم صلح چيزى نيست نيز جز همان چسبيدن به منطق جنگ سرد.