نگرانى كشورهاى عربى از يك انتخابات آزاد در عراق
۱۳۸۳ آذر ۱۴, شنبه
�ژه خود به مقالات برخى خبرنگاران رسانه عربى استناد كرده است:
در مقاله‌اى تحت عنوان «اشغال دمكراتيك» به قلم «سلامه نعمت»، رئيس دفتر روزنامه «الحيات» در واشنگتن آمده است:
”نگرانى اعراب از آزادى در عراق، استقلال و حاكميت آن و نيز نگرانى در مورد قانونى بودن انتخابات در پيش رو و اينكه تمامى طيف‌هاى سياسى ، قومى و مذهبى در اين روند شركت دارند، نگرانى شرم‌آورى است.
بايد گفت، اين نيز شرم‌آور و در عين حال بى‌نظير است كه نخستين انتخابات آزاد در عراق و فلسطين زير سرنيزه‌هاى اشغالگران برگزار مى‌گردد. و باز اين نيز شرم‌آور است كه «اتحاديه عرب» كه خواست و اراده بيست دولت عربى را، از اقيانوس آتلانتيك گرفته تا خليج فارس نمايندگى مى‌كند، در كنفرانس شرم‌الشيخ خواستار آن مى‌شود كه ”مخالفان” دولت كنونى عراق نيز در كنفرانس حضور يابند. بايد از اتحاديه عرب پرسيد، در كداميك از نشست سران كشورها و اتحاديه عرب مخالفان سياسى كشورهاى عضو اتحاديه عرب نيز دعوت شده‌اند.
اين قابل درك است كه كشورهاى عربى از اعمال فشار يك گروه مذهبى عليه گروه اقليت ديگر كه سنى‌ها در عراق باشند، ترس دارند و مايل‌اند براى برهم نخوردن توازن حق ديگر گروه‌ها پايمال نگردد، ولى به هيچ وجه قابل درك نيست كه چرا نسبت به كشورهاى خود اين نگرانى را ندارند، جايى كه اقليت‌هاى مذهبى حتى اجازه ندارند حضور خود را عيان كنند، چه برسد به اينكه خواستار حقوق سياسى براى خود باشند و حضور سياسى خود را در اين كشورها نشان دهند.
نگرانى كشورهاى عربى از نتايج يك انتخابات آزاد در عراق و فلسطين، آنهم زير سرنيزه اشغالگران نيز در اين است كه مبادا نتايج مثبت آن پيامدهايى براى ديگر كشورهاى عرب داشته باشد و اينكه اين كشورها را مجبور كند به اراده مردم خود گردن گذارند.
آيا كسى از اتحاديه عرب پرسيده است كه چرا رسانه‌هاى گروهى در عراق و فلسطين زير سرنيزه اشغالگران آزادانه‌تر مى‌توانند كار كنند، ولى اين رسانه‌ها تحت حكومت دولت‌هاى عربى از حق آزادى بيان بى‌بهره‌اند؟
هيچكس به سياست اشغالگرى لبيك نمى‌گويد، ولى هيچ چيز نيز منزجركننده‌تر از اين نيست كه زندگى تحت رژيم‌هاى ملى زجرآورتر از اشغالگران باشد.”
عبدالرحمان الرشيد، سردبير سابق روزنامه «الشرق الاوسط» چاپ لندن و مديركل كنونى شبكه تلويزيونى و ماهواره‌اى «العربيه» مى‌نويسد:
”برخى از شركت‌كنندگان در كنفرانس شرم‌الشيخ و مفسران، دولت عراق در بغداد را قانونى نمى‌دانند. چرا؟ آنها استدلال مى‌كنند كه اين دولت يك دولت انتخابى نيست، بلكه برگمارده يك نيروى اشغالگر است. البته اين نظرى است رايج، ولى اگر بخواهيم امروز از دولت‌هاى فاقد مشروعيت سخن بگوييم، آنگاه بايد بگوييم كه رژيم‌هاى تمام منطقه مشكل مشروعيت دارند.
بايد گفت كه دولت كنونى عراق مشروعيت قانونى خود را از رأى مطلق اعضاى شوراى امنيت سازمان ملل گرفته است و بنابراين از نظر حقوق بين‌الملل اين نظام قانونى است. در سطح منطقه نيز رژيم عراق با رأى موافق اتحاديه عرب مشروعيت خود را يافته است. در داخل عراق نيز با تشكيل شوراى ملى، مجلسى تثبيت شد كه تمامى اقشار مردم عراق و نيز نيروهاى اپوزيسيون را در برگرفته است.