هاشميان: دلم براى بايرن مونيخ تنگ نشده

مصاحبه گر: شهرام احدی

دویچه وله: شما پس از مدتی استراحت حالا تمرین هایتان را با تیم هانوفر شروع کرده اید. فضای کار و تمرین ذر هانوفر همانطور هست که تصور می کردید؟

هاشمیان: فضای کار خیلی بهتر از آنی ست که تصور می کردم. چون شهر هانوفر را از نزدیک ندیده بودم فکر می کردم خیلی شهر کوچک و خوبی نباشد، ولی وقتی آمدم دیدم که یک شهر بزرگ و شهر نسبتا قشنگی ست. فضای سبز زیاد دارد و از لحاظ تیمی هم استاديوم خیلی قشنگی ساخته اند. من بازی آرژانتين و مکزیک را اینجا دیدم و یک جو خیلی خوبی بود، و از لحاظ بازیکن ها، بازیکن ها خیلی با هم رابطه اى دوستانه و صمیمی دارند. تا اینجا که خیلی راضی ام و خوشحال هم هستم که تیمم را عوض کردم.

دویچه وله: پس دلتان برای مونیخ تنگ نشده؟

هاشمیان: خوشبختانه فقط برای دوستانم که توی مونیخ هستند دلم تنگ شده، وگرنه برای تیم بایرن مونیخ دلم تنگ نشده.

دویچه وله: چه تفاوتهایی بین هانوفر و بایرمونیخ، الان، در این چند روزی که تمرین هایتان شروع شده بیشتر از همه توی چشم می خورد؟

هاشمیان: ببینید، بایرن مونیخ بهترین تیم آلمان است و اصلا نميشود آن را با ديگر تيمهاى بوندسلیگا مقايسه کرد، از لحاظ امکانات، نظم، مدیریت و انضباط. اما مهمتر از همه اين است که بازیکن بتواند آنجایی که بازی می کند احساس آرامش داشته باشد و این امید را داشته باشد که امکان دارد در بازیهای بعدی از او استفاده کنند. اگر این بازیکن این امید را نداشته باشد، تمرین کردن برایش بی معنی می شود، انگیزه را پایین می آورد، روحیه را ضعیف می کند و بر بازی یک بازیکن تاثیر می گذارد.

دویچه وله: باشگاه هانوفر مدت زیادی در تلاش بود که شما به این باشگاه بپیوندید. در حال حاضر رقابت را در خط حمله هانوفر چطور می بینید؟ فکر می کنید که از همان اول در ترکیب اصلی تیم قرار بگیرید؟

هاشمیان: راستش مربيها مثلى دارند و ميگويند تا فصل شروع می شود همه چیز باز است و مربی از روی آمادگی بازیکنان آنها را انتخاب می کند، ولی رقابت اینجا سخت است. یک بازیکن داریم به نام دلورا كه از شالکه خریده اند. از ديگر مهاجمان برادرايچ است، كريستيانسن است و استاينر كه اهل چک است. کلا رقابت سختى است.

دویچه وله: در فصل گذشته هانوفرشروع خیلی خوبی داشت و حتا مدتی صحبت از راهیابی این تیم به جام یوفا بود که متاسفانه تحقق پیدا نکرد. ظرفیت و توانایی هانوفر را در حال حاضر چطور می بینید؟ فکر می کنید ...

هاشمیان: به نظر من این توان را داریم که بتوانیم بازیهای خوبی انجام بدهیم

دویچه وله: یعنی جام یوفا امکانش هست که واقعا...

هاشمیان: امکانش هست.

دویچه وله: صعود تیم ملی فوتبال ایران به دور نهایی جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان که تحقق پیدا کرده تا چه اندازه به شما برای فصل آتی بوندسلیگا نیرو داده؟

هاشمیان: خوب، بقول معروف صعود تیم ایران به جام جهانی به همه کمک می کند، به خصوص به فوتبال ایران، مخصوصا به لیگ ایران، بازیکن ها انگیزه پیدا می کنند و امیدوار هستند بتوانند خودشان را نشان بدهند، به تیم ملی بیایند، در جام جهانی بازی کنند. این سطح کیفی ایران را بالا می برد. همچنین بازیکن هایی که خارج از کشور هستند انگیزه ی شان بیشتر می شود که خودشان را آماده کنند برای بازی جام جهانی ۲۰۰۶.

دویچه وله: شما گفته بودید که جام کنفدراسیونها دنبال کرده اید. تیم ژاپن قهرمان آسیا که در تهران مغلوب ایران شد در بازی با برزیل، قهرمان جهان، حتا نزدیک بود این تیم را شکست بدهد. فکر می کنید فوتبال آسیا تا چه اندازه به فوتبال اروپا و آمریکای جنوبی نزدیک شده، می تواند بطور جدی با آنها رقابت کند؟

هاشمیان: به نظر من بازی ای که ما جلوی ژاپن کردیم بازی خیلی خوبی بود. بازی سختی بود که بردیم. خیلی ها انتقاد کردند که چرا ما بد بازی کنیم، چرا اینجوری بازی می کنیم، بازی خوبی نبود و فقط نتیجه گرفتیم. خوب، نتیجه گرفتن هم جزیی از بازی ست و یکی از مهمترین کارهایی ست که یک تیم می تواند انجام بدهد که ما اینکار را انجام دادیم و نشان دادیم. فوتبال كشورها هم الان به هم نزدیک شده و تمام تیم ها از لحاظ قدرت بدنی، که به نظرم شاید فاکتور اصلی باشد، با هم برابرند. بخاطر این گفتم فاکتور اصلی، چون اگر یک بازیکن در اوج توانایی و استعداد هم باشد، وقتی بدنش آماده نباشد نمی تواند آن کاری که می خواهد انجام بدهد. الان به این خاطر تمام تیم ها از نظر فیزیکی و قدرت بدنی با هم برابر شده اند. از لحاظ تاکتیکی هم دارند خوب آموزش می بینند، مخصوصا تیم های آسیایی که دیدیم جلوی برزیل چه بازی خوبی را انجام داد و امیدوار هستم که ما هم با تلاش بیشتر بتوانیم اینکار را انجام بدهیم.

دویچه وله: فکر می کنید در جام جهانی واقعا ایران شانسی دارد برای راهیابی به دور بعد، به دور دوم؟

هاشمیان: ما باید همیشه آرزوهایمان را با توانمان جلو ببریم. فکر می کنم شاید تا چند وقت دیگر همه آرزو بکنند قهرمان دنیا بشویم، ولی نباید هیچوقت یادمان برود که ما در دوره های پیش براحتی «اوت» می شدیم در رده های مقدماتی. امسال توانسته ایم با قدرت شروع کنیم و به دور نهايى جام جهانی برسيم. به نظر من پله پله باید فکر کرد، بازی به بازی فکر کرد. باید توانایی مان را بالا ببریم، امکاناتمان را بالا ببریم، برنامه ریزی کنیم برای تیم ملی تا بتوانیم بازی خوبی هم انجام بدهیم. در حد تجربه و توانمان.