هانوفر؛ نماینده فوتبالی شاداب و تهاجمی
۱۳۹۱ مرداد ۵, پنجشنبه
نام باشگاه: هانوفر ۹۶
زمان تأسیس: ۱۲ آوریل ۱۸۹۶
ورزشگاه اختصاصی: AWD-Arena / ظرفیت: ۴۹ هزار نفر
رئیس باشگاه: مارتین کیند
رنگ باشگاه: سیاه، سفید و سبز
مربی کنونی: میرکو اسلومکا
مهم‌ترین حامی مالی: مؤسسه‌ی گردشگری "TUI AG"
تیم فوتبال هانوفر نخستین موفقیت بزرگ خود در تاریخ باشگاه را در سال ۱۹۳۸ به دست آورد. تیم جوان این باشگاه در برابر دیدگان یکصد هزار تماشاگر ورزشگاه المپیک برلین، جام اولین قهرمانی را در آغوش کشید.
هانوفر برای قهرمانی بعد تا ۲۳ مه ۱۹۵۴ منتظر ماند؛ روزی که در ورزشگاه خانگی گرده‌ی کایزرزلاترن را به خاک رساند. این آخرین قهرمانی هانوفر در لیگ فوتبال آلمان بود.
هانوفر برای کسب افتخار بعدی این بار ۳۸ سال منتظر ماند. انتظار طولانی‌مدت اما ارزشش را داشت زیرا هانوفر این بار یکی از "اولین‌های" تاریخ فوتبال باشگاهی آلمان را آفرید. هانوفر در فصل ۱۹۹۲ – ۱۹۹۱ با شکست بوروسیا مونشن‌گلادباخ در ضربات پنالتی (۴ بر ۳)، قهرمان جام حذفی آلمان شد. این تیم در آن زمان در دسته‌ی دوم لیگ آلمان بازی می‌کرد و این نخستین بار بود که یک تیم دسته‌دومی قهرمان جام حذفی می‌شود.
دروازبان یورگ زیوِرس ستاره‌ی هانوفر در آن دیدار بود که دو پنالتی حریف را مهار کرد. بد ماجرا اما خروج زودهنگام این تیم در جام حذفی باشگاه‌های اروپا بود؛ جایی که هانوفر در برابر وردربرمنِ هم‌وطن قرار گرفت و در دور نخست از گردونه‌ی رقابت‌ها کنار رفت.
صعود به دسته‌ی برتر
یکی دیگر از نقاط عطف در تاریخ تیم پرسابقه‌ی هانوفر، صعود این تیم به دسته‌ی برتر در سال ۲۰۰۲ است. هانوفر پس از ۱۳ سال بار دیگر به جمع هجده تیم برتر فوتبال باشگاهی آلمان برساند. شاگردان رالف رانگنیک که بعدها در هوفن‌هایم هم کارنامه‌ی موفقی ثبت کرد، ۳۰ مارس ۲۰۰۲ با حساب ۶ بر صفر "شواینفورت ۰۵" را در هم کوبیدند و در هفته بیست‌ونهم فصل صعود زودهنگام را جشن گرفتند.
هانوفر در پایان فصل یادشده ده امتیاز از تیم دوم دسته‌ی دوم جلوتر بود و در نهایت هم تفاضل گل رؤیایی مثبت ۵۶ را ثبت کرد (۹۳ گل زده به ۳۷ گل خورده). یان شیماک، ستاره‌ی چک‌تبار آن سال‌های هانوفر در خط میانی، با به ثمر رساندن ۱۸ گل نام خود را در تاریخ باشگاه جاودانه کرد.
نام هانوفر از آن پس با فوتبالی شاداب و تهاجمی مترادف شد. تماشاگران فوتبال هانوفر همچنان از دیدن بازی رو به جلو و پرسرعت این تیم لذت می‌برند.
سرمربیان مختلفی پیش از رانگنیک تلاش کردند راه صعود هانوفر به دسته‌ی برتر را هموار کنند. از میان آنان می‌توان به ایوانکو برانکویچ اشاره کرد که سابقه‌ی هدایت تیم ملی فوتبال ایران را هم در کارنامه دارد. برانکو از ژوئیه ۱۹۹۹ تا فوریه ۲۰۰۰ به مدت ۱۹ هفته هانوفر را رهبری کرد.
روزگار سیاه هانوفر و خودکشی روبرت اِنکه
هانوفر در ۸ سال نخست حضور دوباره در دسته‌ی برتر تنها میانه‌نشین جدول بود. خودکشی دروازه‌بان روبرت انکه در سال ۲۰۰۹ تنها خبر جنجالی‌ای بود که پس از سال‌ها در مورد هانوفر منتشر شد.
دروازه‌بان ملی‌پوش هانوفر که از افسردگی شدید رنج می‌برد، روز دهم نوامبر ۲۰۰۹ در نزدیکی شهر هانوفر خود را به زیر قطار انداخت. در پی این ماجرا فوتبال آلمان در شوک فرو رفت.
ترزا اِنکه، همسر روبرت، یک روز بعد به میدان آمد و از بیماری روحی و مبارزه‌ی درازمدت همسرش با آن و پایان تلخ‌اش سخن گفت. او در این مراسم جمله‌ای بر زبان راند که به یکی از جمله‌های سال در آلمان تبدیل شد: «فکر می‌کردیم با عشق شدنی‌ست؛ اما همیشه نمی‌توان پیروز شد.»
مرگ روبرت اِنکه ضربه‌ی بزرگی به تیم هانوفر وارد کرد. کار تیمی پیش نمی‌رفت، بازی‌ها یکی پس از دیگری ناموفق پایان می‌یافتند و تیم در فصل ۲۰۰۹ - ۲۰۱۰ بار دیگر لرزه‌ی سقوط به دسته‌ی پایین‌تر را بر اندام خود حس کرد.
بازیکنان و کادر فنی به زحمت توانستند تیم را در لیگ برتر حفظ کنند. هانوفر در آخرین دیدار فصل با برتری ۳ بر صفر در برابر بوخوم در مکان پانزدهم جدول آرام گرفت.
خیزش دوباره
اسیر نزولی موفقیت‌های هانوفر آندریاس بِرگمان، مربی‌ای که خود در میانه‌های فصل ۲۰۱۰ – ۲۰۰۹ جانشین دیتر هکینگ شده بود، را به زمین زد. قرعه این بار به نام میرکو اسلومکا افتاد.
ندیشه‌های اسلومکا نجات‌بخش تیم هانوفر بودند. او که از روزهای نخستین سال ۲۰۱۰ به تیم پیوسته بود، شرایطی را فراهم کرد که شاگردانش در پایان فصل بعدی با ۱۱ پله صعود در مکان چهارم جدول بوندس‌لیگا نشستند. هانوفر بدین ترتیب شگفتی‌آفرین فصل ۲۰۱۱ – ۲۰۱۰ لقب گرفت و به لیگ اروپا راه یافت.
هانوفر تا یک‌چهارم نهایی این مسابقات بالا آمد و در نهایت مغلوب اتلتیکو مادرید اسپانیا شد؛ تیمی که در نهایت اتلتیک بیلبائو، هم‌وطن خود، را در فینال بخارست شکست داد و قهرمان لیگ اروپا شد.
هانوفر با وجود موفقیت‌های یادشده همواره تیمی متوسط در آلمان بوده است. این تیم سابقه‌ی سقوط به دسته‌ی سوم را هم دارد.