هفتاد و پنجمين سالگرد تولد شان كانرى هنرپيشه پرآوازه عالم سينما

لاخی بود.

۱۴ ساله بود که مدرسه را ترک کرد و بکار پرداخت تا به پدر و مادرش کمک کرده باشد و هنگامی که پا به شانزده سالگی گذارد به نیروی دریایی بریتانیا پیوست. خود درباره این تصمیم می گوید: از آنجا که دوست داشتم جهان را برگردم و آنرا بشناسم وارد نیروی دریایی شدم. اما پس از ۳ سال بعلت بیماری زخم معده از خدمت معاف شد و باز بیکاری و فقر دامن او را گرفت. در این دوره به کارهای کوچک و گوناگونی می پرداخت تا بتواند خود را سرپا نگهدارد. گاه شیرفروشی می کرد و گاه بعنوان کارگر در ساختمان سازی کار می کرد.

شان کانری پابپای این کارهای کوچک به پرورش اندام و زیبایی اندام روی آورد، چنانچه در سال ۱۹۵۰ به مقام قهرمانی زیبایی اندام در اسکاتلند رسید و سپس در مسابقات جهانی مقام سوم را بدست آورد. اما دست سرنوشت او را بسوی هنرپیشگی به تئاتر و سینما کشانید. پس از آنکه چند ماهی در یک نمایش موزیکال در یک گروه کر فعالیت کرد در نمایشنامه های دیگر نیز، به او نقش های کوچکی داده شد.

کانری مجذوب تئاتر و هنر نمایش شده بود و اکنون چشم به جهانی گشوده بود که پیش از آن با آن بیگانه بود. برخلاف بسیاری از هنرپیشگانی که دوست دارند چون ستاره ای بدرخشند اما تنبل و کاهلند، کانری اما با سرسختی روی خود کار می کرد. می گوید در طول ۵ سال خویشتن را تربیت کرد. پس از بازی در چند فیلم و فیلمهای تلویزیونی در نقش های کوچک سرانجام روزنه های روشنایی و شهرت گشوده شدند.

در سال ۱۹۵۶ نقش اول را در فیلم «عنکبوت کور» بازی کرد. پس از آن بازهم در نقشهای دیگری ظاهر شد که نظر کارگردانان سینما را بخود جلب کرد. در سال ۱۹۶۲ آرای خوانندگان یکی از روزنامه های لندن در گزینش شان کانری برای دریافت نقش «جیمزباند» کمک کرد.

نخستین فیلم از سری فیلم های «جیمزباند، مامور ۰۰۷» فیلم «دکتر نو» بود که در پی آن شش بار دیگر در قالب جیمزباند به روی پرده سینما آمد. پس از آن «بروکلی» و «سالسمن» که او را برای نقش جیمزباند کشف کرده بودند، او را که دیگر قصد نداشت در این نقش بازی کند قانع کردند تا برای هفتمین بار نقش مامور ۰۰۷ را در فیلم «هرگز نگو نه» بازی کند. شان کانری با بازی در این فیلمها ثابت کرد که رخت «جیمزباند» تنها برازنده ی او دوخته شده است و هیچکدام از هنرپیشگان دیگر که در نقش مامور ۰۰۷ ظاهر شدند نتوانسته اند به توانمندی او جیمزباند را بازآفرینی کنند.

شان کانری به زادگاهش، اسکاتلند، عشق می ورزد و یکی از اعضای فعال حزب ملی اسکاتلند است که برای استقلال اسکاتلند مبارزه می کند، و شاید هم بخاطر این دیدگاه سیاسی اش بود که زمانی چند به درازا کشید تا سرانجام در۵ سال پیش با دریافت لقب «سر» از ملکه انگلستان در جرگه ی اشراف پذیرفته شد. بدخواهان می گویند که اگر او خود را بعنوان یک اسکاتلندی میهن پرست دوآتشه نشان نمی داد، خیلی زودتر این لقب را دریافت می کرد.

در این میان شان کانری از انتشار زندگینامه اش چشم پوشی کرده است. نویسندگانی که می خواستند زندگینامه اش را بنویسند برآن هستند که وی از واقعیت ها درباره ی زندگی اش گریزان است و برایش سخت است تا اشتباهات و ضعف های خود را بازشناسد. اما خود او از آن هراس دارد که با کندوکاو در زندگی خصوصی اش آرامشش بهم بخورد. می گوید: نمی خواهم بازمانده ی زندگیم را به تصحیح کردن دروغهایی که درباره ام می نویسند بگذرانم.