هماهنگى سياسى اتحاديه اروپا در مقابله با ايران
۱۳۸۴ دی ۲۲, پنجشنبه
�ن به شورای امنيت ايران اعلام كردند.
مدت‌ها كه اين سوال مطرح بود كه آيا اتحاديه اروپا بايد از سرگيرى پژوهش‌هاى چرخه‌ى سوخت هسته‌اى در ايران را بپذيرد و بر غنى كردن اورانيوم در ايران مهر تاييد بزند، يا اين كه در مقابل اين كشور بايستد، پرونده اتمى ايران را به شوراى امنيت ِ سازمان ملل متحد بكشاند و با تحريم‌هاى اقتصادى دولتمردان ايران را مجبور به قبول طرح‌هاى آژانس بين‌المللى انرژى اتمى، ايالات متحده‌ى آمريكا و اتحاديه اروپا كند. در اين راستا اما اهداف كشورهاى مقتدر جهان در مورد ايران همگون نيستند. دو كشور روسيه و چين، هر دو از اعضاى اصلى شوراى امنيت، چندان رغبتى به تحريم‌هاى همه جانبه‌ى ايران و در مرحله‌ى نهايى حمله‌ى نظامى به اين كشور از خود نشان نمى‌دهند.
بررسى مطبوعات امروز به اين موضوع حساس در روزنامه‌هاى آلمانى مى‌پردازد كه بيشترشان امروز تفسيري‌هايى در اين مورد نوشته‌اند.
روزنامه‌ى Coburger Tagblatt به جولان دادن‌هاى اخير سردمداران ايران در عرصه سياسى پرداخته و با انتقاد از رئيس جمهور اين كشور مى‌نويسد:
”ابتدا سخنان محمود احمدى‌نژاد، رئيس جمهور ايران، را شنيديم كه با تنفر در مورد اسرائيل و مردم آن كشور گفت و حال خبر ادامه‌ى پژوهش‌هاى اتمى در ايران. اين دلهره براى جهانيان همچنان ادامه خواهد يافت كه اگر ايران به بمب اتمى دست يابد، آنرا استفاده خواهد كرد. ما در دورانى هستيم كه جانشينان خمينى سعى در توسعه‌ى قدرت خود در منطقه كرده‌اند.”
روزنامه‌ى Westfälische Nachrichten كه در شهر مونستر آلمان منتشر مى‌شود به كارايى مجازات‌هاى احتمالى ايران مى‌پردازد و در اين مورد از جمله مى‌نويسد:
”ايران كشورهاى جهان را به مبارزه فراخوانده است و تاسف بار اين كه سازمان ملل متحد حربه‌اى كارآمد براى مقابله با اين قدرت نمايى ايران در دست ندارد. اين در حالى‌ست كه هنوز در مورد حمله‌ى نظامى به ايران سخنانى گفته مى‌شود، اما خود ايالات متحده‌ى آمريكا نيز از ابراز ديدگاهى روشن و قاطع در اين باره طفره مى‌رود. در چنين شرايطى اگرچه امكان تحريم همه جانبه‌ى اقتصادى ايران وجود دارد، علايق سياسى و اقتصادى روسيه و چين به ايران آن قدر وسيع است كه امكان تحقق آن در شوراى امنيت نيست.”
روزنامه‌ى Nordwest-Zeitung به آينده مى‌نگرد و اين سوال هميشگى را مطرح مى‌كند: چه بايد كرد؟ مفسر اين روزنامه در جواب مى‌نويسد:
”دو ديدگاه در مقابل هم قرار گرفته‌اند. اروپائيان در مجموع هنوز خواستار بر طرف كردن مشكل اتمى ايران از راه‌هاى ديپلماتيك‌اند و ايالات متحده‌ى آمريكا خواستار حل مسئله از طريق نظامی. البته هنوز مشخص نيست كه آيا آمريكا ديدگاه حل نظامى را بطور جدى دنبال مى‌كند يا نه. به هر حال مسئله‌ى اتمى ايران بايد فقط از راه تحريم‌هاى اقتصادى حل شود. اين حربه‌اى كارامد عليه ايران است. اين كشور در صنعت نفت خود به فناورى پيشرفته‌ى كشورهاى صنعتى نياز دارد و غرب بايد از اين سلاح خود عليه ايران نهايت استفاده را بكند.”