همايش فلسطينان در لندن. گامى مهم در برقرارى صلح در خاور ميانه
۱۳۸۳ اسفند ۱۲, چهارشنبه
ديروز سه‌شنبه اول مارس، به ابتكار و رياست تونى‌بلر نخست‌وزير بريتانيا، همايشى در لندن برپا شد. هدف از برگزارى اين همايش كمك به فلسطينيان در تشكيل كشور و دولتى مستقل بود. طى فرصت بدست آمده، كوفى‌عنان دبير كل سازمان ملل متحد و نمايندگان ديگر كشورهاى شركت‌كننده همگى در برداشتن گام‌هايى عملى در راه يارى رساندن به فلسطينيان اعلام آمادگى كردند.
«پتر فيليپ» مفسر صداى آلمان در اين زمينه طى تفسيرى مى نويسد:
با اين‌كه زمان با خود رخدادهايى نوين به صحنه بين‌المللى آورده است اما بعضى وقايع به گونه‌اى عجيب تكرار مى‌شوند. در نوامبر سال ۱۹۱۷ «لرد بالفور» وزير امور خارجه وقت بريتانيا نظر مساعد دولت آن زمان اين كشور را براى تشكيل كشور اسراييل به يهوديان فلسطين اعلام كرد. و اينك در سال ۲۰۰۵ تونى بلر نخست‌وزير بريتانيا حمايت كشورهاى جهان را از تشكيل كشورى عربى ـ فلسطينى اعلام مى‌كند.
فلسطينيان در همايش مزبور به صلح با اسراييل فراخوانده شدند. پيامى كه بى‌گمان با واكنش‌هاى متفاوت روبرو خواهد شد. وجود تظاهر كنندگانى كه در جلوى محل برگزارى اين همايش اجتماع كرده‌اند، حاكى از سهل نبودن اين راه است. فراخوان به صلح براى اينان رنگ وبوى غربى دارد و شايد براى ديگران نشانگر تلاش براى برقرارى عدالتى ديرهنگام است.
بريتانيا مى‌خواهد در مستعمره سابق خود، فلسطين، بار ديگر نظم برقرار كند. اين‌كه چرا سياستمداران بريتانيايى در برپايى همايش فلسطين ابتكار را بدست گرفته اند، در پرده ابهام قرار دارد. چه چيز باعث شد بلر در برپايى اين همايش بكوشد؟ كسى نمى‌داند آيا او مى‌خواست بدين‌ترتيب گذشته را جبران كند يا از سياست بين‌المللى، آن هم درست در آستانه برگزارى انتخابات در كشورش، سود جويد؟ اما سئوال مهم‌تر اين است كه آيا ۸ ساعت بحث و تبادل‌نظر در گردهمايى موردنظر براى حيات دوباره بخشيدن به روند صلح خاور ميانه كافى است؟
خوشبختانه پاسخ به سئوال آخر راحت‌تر است و پاسخ بىترديد منفى است. با اين همه اقدام موردنظر گام و تلاشى شايان تقدير است. در همايش مزبور نمايندگان «گروه چهارگانه خاور ميانه» متشكل از نمايندگان سازمان ملل، آمريكا، اتحاديه اروپا، روسيه، كشورهاى عربى و سازمان‌هاى بين‌المللى، آشكارا از محمود عباس، رئيس سازمان آزادى بخش فلسطين، حمايت كردند تا خاور ميانه را از بن‌بست برهانند.
هر ناظرى مى‌تواند دريابد كه برقرارى صلح در خاور ميانه وظيفه‌اى سنگين است. وظيفه‌اى كه محمود‌عباس رهبر حكومت‌خود‌گردان فلسطين به تنهايى نمى‌تواند آن را به عمل درآورد. ارزش گردهمايى مزبور در همين جاست . چرا كه با خود، اين امكان را براى او فراهم آورد تا از پيشنهادهاى كمك سازمان‌ها و كشورهاى مختلف بهره‌مند شود. كمك‌هايى كه تنها منحصر به حرف نيستند، بلكه عملى خواهند شد.
از سوى ديگر پيچيدگى مسئله در اين‌جاست كه همه با صلح موافق نيستند. طرح صلح سازمان ملل متحد مبنى بر تشكيل كشور مستقل فلسطينى، همجوارى دو كشور مستقل فلسطين و اسراييل در منطقه‌اى كه به گفته تاريخ روزگارى تنها به فلسطينيان متعلق بود، براى همه رؤيايى شيرين نيست. اجتماع تظاهركنندگان، در جلوى محل برگزارى كنفرانس مصداق اين ادعاست.
۶۰ سالى كه از شروع مشكل بزرگ خاور ميانه گذشت، ما را به اين باور مى‌رساند كه راه ديگرى براى برقرارى صلح وجود ندارد، راهى كه اينك محمود عباس برگزيده است و بر آن است تا آن را از قوه به فعل در آورد. راهى كه همكارى اسراييل نقش مهمى در تحقق آن دارد تا بتوان با تحرك‌هاى تروريست‌ها كه صلح را به چالش مى‌طلبند به مبارزه برخاست و صلح و پويايى را جايگزين جنگ و تخريب كرد.