ويكتور يوشچنكو گورباچف اوكرايين است

روزنامه روسى Kommersant چاپ مسكو، يكى از تفاسير امروز خود را به اين ملاقات رييس جمهور اوكرايين با پرزيدنت بوش اختصاص داده و مينويسد: ”يوشچنكو گورباچف اوكرايين است، رهبرى كه دست به پرسترويكا يا آغازى نو زده است. كافى است، به ياد آوريم كه در آن زمان ميخائل گورباچف دبيركل حزب كمونيست شوروى با چه استقبال و ستايشى در سراسر جهان روبرو شد، تا پى بريم كه چرا پرزيدنت بوش اكنون اينگونه از يوشچنكو استقبال كرده و به او بيش از آنچه كه يوشچنكو مطالبه كرده، اعطا نموده است. ايالات متحده در پروژه اوكرايين سرمايه گذارى ميكند، چون بر چشم انداز مثبت اين اقدام واقف است. در جلوى چشم ما، اوكرايين كه نزديكترين همپيمان روسيه محسوب ميشد، ميرود كه به يكى از همپيمانان غرب بدل شود. شايد خويشاوندى روحى اساس اين پيمان و پيوند جديد نباشد، اما در كارآتر بودن اين پيمان تازه شكى نيست.”

در تفسير روزنامه محلى آلمانى Volksstimme كه در ماگدبورگ انتشار ميابد، دراينباره آمده است: ”رييس جمهور اوكرايين به هر كمك ممكن نياز دارد، چرا كه هم ميهنان وى ميخواهنند، تلاشهاى انقلاب به اصطلاح نارنجى اوكرايين را به ثمر برسانند و روز به روز انتظارات آنان از يوشچنكو بيشتر ميشود. البته وى تنها در صورت داشتن مناسباتى حسنه با روسيه قادر خواهد بود كه اين توقعات را برآورده سازد، اما از آنجايى كه آغوش تنگ مسكو تا اندازه اى هم ميتواند نفس گير باشد، رييس جمهور اوكرايين ميكوشد كه كشورش را به اتحاديه اروپا ملحق سازد. از ديد اتحاديه اروپا، تا تحقق اين امر راهى دراز در پيش است و از آنجايى كه راهپيماييهاى طولانى و طاقت فرسا همواره با دادن تلفات همراه است و حتى شايد به از دست دادن قدرت بيجامد، يوشچنكو پا به فراسوى اقيانوس اطلس، يعنى واشنگتن گذارده است. جرج دبليو بوش، اين گام را مثب ميبيند، براى او نيز مانند روسيه و كشورهاى اروپايى، مسئله بر سر بده بستان است. البته اگر يوشچنكو در تلاش آن باشد كه اوكرايين را به عضويت سازمان ناتو درآورد، آنگاهست كه صداى روسيه بلند خواهد شد و فرياد مسكو نه در كيف پايتخت اوكرايين خوشنوا خواهد بود و نه در واشنگتن.”