ویتنی هیوستون؛ وداع با "دخترک طلایی" موسیقی

زندگی شخصی و هنری ویتنی هیوستون سال‌ها بود که با حاشیه، جنجال، شکست و تیرگی اعتیاد عجین شده بود و از کسی که روزی او را "دختر طلایی صنعت موسیقی" می‌نامیدند، دیگر تنها ردی باریک در دنیای پرشکوه ستاره‌ها باقی مانده بود.

بازگشتش به صحنه موسیقی پس از سال‌ها خاموشی و سکوت، در حالی که انتظار می‌رفت نوید درخشش دوباره‌ی او باشد، تبدیل به برگ دیگری از شکست‌های حرفه‌ایش شد و طرفداران ناامیدش را با خاطره صدایی پر طنین از زمان‌های دور بر جای گذاشت.

اما در تمامی این سال‌ها چیزی که حدس زده نمی‌شد، وداع زودهنگام وی با این دنیا بود. بعد ازظهر روز شنبه (۱۱ فوریه/ ۲۲ بهمن) مسئولان هتل "بورلی هیلتون" در شهر لس‌آنجلس در تماس با مرکز اورژانس و پلیس از یافتن پیکر بی جان ویتنی هیوستون در یکی از اتاق‌های این هتل و تلاش‌های نافرجام برای نجات وی خبر می‌دهند.

در ساعت ۵۵: ۳ بعد از ظهر به وقت محلی خبر از سوی پلیس تأیید می‌شود: ویتنی هیوستون در سن ۴۸ سالگی درگذشت.

"دختر طلایی"

دهه‌‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ میلادی سال‌های اوج و درخشش ویتنی هیوستون بود؛ ترانه‌ها و آلبوم‌هایش پرفروش، صدایش با قدرتی نمونه‌وار و بی‌رقیب و چهره‌‌ی زیبا و محبوبیت فراوانش ترکیبی مناسب برای پرده سینما.

دخترک طلایی صنعت موسیقی با صدای مخملین و پر فراز و فرودش آنچنان می‌نمود که هیچ‌کس نمی‌توانست به آسانی جانشینی برای او پیدا کند. شماری از ترانه‌های ویتنی هیوستون چنان با صدای وی عجین شده‌اند که تا به امروز تنها خوانندگان کمی جرأت و یا شاید توانایی بازخوانی آنها را داشته‌اند.

تأثیری که ویتنی هیوستون بر نسلی از خوانندگان جوان‌تر همچون مارایا کری یا کریستینا آگوئیلرا داشته، غیرقابل انکار است. طنین صدای مارایا کری در سال‌های اول تا به آن حد به ویتنی هیوستون شباهت داشت که بسیاری هیوستون را خواننده آن ترانه‌ها قلمداد می‌کردند.

ویتنی هیوستون نه تنها از موهبت صدایی بی‌همتا و گوش‌نواز که از ظاهری زیبا و چشم‌نواز نیز برخوردار بود. بازی وی در کنار کوین کاستنر در فیلم "محافظ" (بادی گارد) و در فیلم‌های دیگری نظیر "در انتظار بازدم" با استقبال بسیار خوب مخاطبان در گیشه روبرو شدند و به این ترتیب او را به چهره‌ای شناخته‌شده‌تر در جهان تبدیل کردند.

اما روی دیگر زندگی ویتنی هیوستون فرسنگ‌ها دور از درخششی بود که او را شایسته‌اش می‌دانستند؛ اعتیاد به مواد مخدر و رابطه‌ای پرتنش با همسرش بابی براون در نهایت او را به نقطه‌ای رساندند که نام ویتنی هیوستون به یاد و خاطره سال‌های گذشته‌زنده بود.

چشم گشودن در دنیای موسیقی

ویتنی هیوستون در ۹ اوت سال ۱۹۶۳ در ایالت نیوجرسی در خانواده‌ای به دنیا آمد که موسیقی حضوری پررنگ میانشان داشت. مادرش امیلی درینک‌کارد که بعدها نام سیسی هیوستون را برای خود برگزید، از خوانندگان سرشناس موسیقی گاسپل (موسیقی مذهبی سیاهپوستان آمریکا) به شمار می‌آمد. آرتا فرانکلین، خواننده سبک سول و از مشاهیر موسیقی آمریکا نیز مادر خوانده‌ی ویتنی هیوستون است.

نه تنها مادر بلکه دخترخاله‌ویتنی هیوستون، دیان وارویک از خوانندگان سرشناس آمریکا نیز تأثیر به‌سزایی بر فعالیت‌های موسیقایی او داشتند. از همین روز عضویت او در سا‌ل‌های کودکی در گروه کر کلیسا و به تبع آن ورودش به دنیای موسیقی چندان عجیب نبود.

ویتنی هیوستون در سن ۲۰ سالگی توجه مدیر انتشارات موسیقی "آریستا" را به خود جلب کرد و به این ترتیب با عقد یک قرارداد نخستین‌آلبومش در سال ۱۹۸۵ با نام "ویتنی" به بازار آمد. فروش موفقیت‌آمیز این آلبوم و آلبوم‌های بعدی و استقبال گرم مخاطبان شش جایزه گرمی را در مجموع برای این خواننده آمریکایی به همراه آورد.

بیش از ۱۷۰ میلیون نسخه از آلبوم‌های ویتنی هیوستون در سراسر جهان به فروش رفته‌اند.

روی تیره زندگی خصوصی

روی تاریک زندگی ویتنی هیوستون نیز به اندازه محبوبیت و موفقیت‌هایش برای رسانه‌ها جذاب بوده است. اعتیاد وی به مواد مخدر و الکل نیز دلیل موجه و همچنین دستمایه خوبی برای روزنامه‌های زرد بودند تا با تصاویر ویتنی هیوستون صفحات اول خود را پر کنند.

ازدواج با بابی براون، خواننده سبک "آر اند بی"، نیز فصل آرام و بدون تنشی را در زندگی ویتنی هیوستون سرشناس رقم نزد و حتی تولد دخترشان بابی کریس نیز نتوانست از خبرهای جنجالی این خانواده کم کند. در آن زمان دیگر کارنامه هنری ویتنی هیوستون بدون هیچ دستاورد تازه‌ای رو به فراموشی گذاشته بود.

در سال ۲۰۰۷ ازدواج ویتنی هیوستون با همسرش به پایان رسید و او توانست حضانت دخترشان را در اختیار بگیرد. او در مصاحبه‌‌ای با اپرا وینفری، مجری سرشناس آمریکایی در سال ۲۰۰۹ حسادت‌های بابی براون و سو‌ءاستفاده‌های احساسی او از خود را سرچشمه بسیاری از مشکلاتش خواند.

هیوستون در این مصاحبه اعتیادش به ماری جوانا، کوکائین و استفاده از قرص را تأیید کرد و فاش ساخت که دوره‌‌های توان‌بخشی را برای رهایی از اعتیاد پشت‌سر گذاشته است.

در همان سال ویتنی هیوستون آلبوم تازه‌ای را با نام "I Look To You" روانه‌ی بازار کرد؛ آلبومی که احتمال می‌رفت نقطه آغاز جدیدی پس از سال‌ها خاموشی وی بوده باشد. طرفداران ویتنی هیوستون بی‌صبرانه منتظر تور جهانی این آلبوم و تماشای اجرای او بر صحنه بودند اما پس از کوتاه مدتی مشخص شد که این رویا حبابی بیش نبوده است.

رویای حبابی

چند اجرای نخستین نشان داد که دیگر خبری از آن صدای بی‌همتای ویتنی هیوستون نیست و او دیگر نمی‌تواند همانند گذشته از پس فراز و فرود‌ها برآید. طرفداران ناامید کنسرت‌هایش را از میانه ترک می‌کردند و منتقدان به سختی در موردش قلمفرسایی می‌کردند.

لغو چندین کنسرت نیز شایعه روی آوردن دوباره ویتنی هیوستون به مواد مخدر را تقویت کردند اما وی این شایعات را تکذیب کرد و بیماری را دلیل اصلی لغو اجراهایش دانست.

پیکر بی‌جان ویتنی هیوستون در حالی یافت شد که قرار بود او در مراسم اهدای جوایز گرمی در روز یکشنبه (۱۲ فوریه/ ۲۳ بهمن) شرکت کند. مرگ این خواننده به این ترتیب سایه‌ای سنگین بر مراسم امسال خواهد انداخت.

ویتنی هیوستون در مصاحبه‌اش در سال ۲۰۰۷ وقتی از او در مورد وقفه‌ی چندین ساله‌اش پرسیده شد، گفت: «من فقط به استراحت رفتم، کاری که گاهی اوقات باید انجام داد. آدم باید بداند که چه موقع سرعت قطار را کم کند، به پشتی صندلی تکیه بزند و برای یک دقیقه استراحت کند.»

در بعد از ظهر روز شنبه قطاری که ویتنی هیوستون مسافرش بود برای همیشه موتورهایش را خاموش کرد.


سمیرا نیک آیین
تحریریه: شیرین جزایری