يكدست كردن دولت آمريكا با تعيين خانم رايس در وزارت خارجه
۱۳۸۳ آبان ۲۷, چهارشنبه
او تنها منتقد تصميم گيريهاى مربوط به سياست خارجى آمريكا در دوره نخست رياست جمهورى بوش نبود بلكه در هيچ حالتى در كنار پاول كه معروف به موضعگيرى مخالف در قبال رامسفلد يا چينى بود، نايستاد. بايد در نظر داشت كه پاول اصولا برآورنده كليه نظرات دولت بوش نبود و نقش يك وزير خنثى و بى خاصيت را در كابينه ايفا نميكرد. او بارها يادآور شده بود كه ميتوان از ابزار ديپلماسى بجاى توسل به نيروى نظامى استفاده كرد.
پاول بخاطر روش هاى ميانه رو تر خود و بخاطر اختلاف نظرهاى تاكتيكى كه با سايرين داشت بعنوان عضو ليبرال تيم بوش معرفى ميشد و از همين رو هيچوقت در رده نزديكترين محافل بوش به شمار نرفت. حال به زودى چنى، انرو كارد و ” كوندى” تيم مشاوران اصلى بوش را تشكيل خواهند داد. بايد گفت پرزيدنت بوش و دوستان خانم رايس، او را بطور خودمانى، كوندى خطاب ميكنند.
در حقيقت خانم رايس تجربه هاى خود را از دوران جنگ سرد و طى آخرين مناقشه ها ى ظفرمند با شوروى سابق به دست آورده است. استاد او، برنت اسكو كرافت كه خانم رايس را اول بار در دوران بوش پدر به كاخ سفيد وارد كرد، نسبت به سياست قاطع و ديد مستقيم او اظهار اطمينان ميكند و اينك نيز بعيد به نظر ميرسد كه خانم رايس در دومين دور رياست جمهورى بوش تغييرى در خويش ايجاد نمايد.
با انتخاب خانم رايس به عنوان وزير خارجه آمريكا ميتوان انتظار داشت كه منبعد محور كارآمدى ميان وزارت خارجه، شوراى امنيت ملى و اداره معاونت رئيس جمهور و كاخ سفيد تشكيل گردد و سياست خارجى آمريكا يكپارچه و بدون اختلاف هاى داخلى به اجرا در آيد. البته موقعيت جديد را ميتوان همچون خسرانى براى متحدان آمريكا تلقى كرد چرا كه ديگر خط بوش بدون ” چون و چرا” هدايت خواهد شد.
در مورد اينكه در مسائل پراهميتى چون عراق، تندروهاى كاخ سفيد كمى نرم شده و كوتاه بيايند، بايد صبر پيشه كرد و ديد. در مورد ايران، كره شمالى و خاورميانه كه عمده ترين موضوع هاى سياست خارجى آمريكا در سال آتى خواهند بود، حانم رايس در خط چينى و بوش است و اين بدان معناست كه منافع ملى آمريكا همانند آنچه هميشه از سوى كاخ سفيد عنوان شده، بدون تعارف بر هر چيز ديگر تقدم دارند.
اروپاييان در هر حال بايد اينرا بپذيرند كه در آينده در دولت آمريكا با شريكى در وزارت خارجه اين كشور برخورد خواهند داشت كه نميتوان با او در زمينه اساس سياست خارجى آمريكا بحث كرد. او صداى بوش است و صداى بوش نيز خواهد ماند.