1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

يك خانم نامزد مقام رياست جمهورى در افغانستان

۱۳۸۲ دی ۱۶, سه‌شنبه

خانم مسعوده جلال، بعد از سرنگونى رژيم طالبان روپوش پزشكى اش را براى هميشه در كمد لباسش آويزان كرد و به سياست روى آورد. او خواهان آن است كه مورد قبول نيروهاى مختلف سياسى واقع شود.

https://p.dw.com/p/A4v9
عکس: AP

اولين اقدام سياسى مسعوده جلال هنگامى بود كه اين زن چهل ساله در چادر سفيد بزرگى كه در آن ۱۵۰۰ نماينده لويه جرگه در ماه ژوئن سال ۲۰۰۲ ميلادى براى انتخاب موقت حامد كرزاى به رياست جمهورى افغانستان، تا انتخابات آينده گرد آمده بودند، به پاخاست و اعلام كرد كه او نيز نامزدى خود را براى احراز پست رياست جمهورى اعلام مى كند.

خانم جلال در مورد اين اقدام مى گويد:
“من با اين عمل مى خواستم براى زنان افغانستان كارى بكنم. مى خواستم درى رو براى زنان افغانستان باز كنم كه تا به حال به روشون بسته بود. با اين كار مى خواستم به زنان افغانستان بگم كه اونا هم بايد كارى بكنند و در فعاليت هاى اجتماعى شريك باشن. و حالا اين خواست من تحقق پيدا كرده.”

در قانون اساسى جديد تصويب شده افغانستان در ماده اول آمده است كه شهروندان كشور همه با هم برابرند، آنها هيچ مزيتى بر هم ندارند و هر گونه تبعيض ميان شهروندان كشور مخالف قانون است.

البته خانم مسعوده جلال فكر نمى كند كه همين چند خط در قانون اساسى بتواند وضعيت نابرابر زنان را در اين كشور فقير تغيير دهد. او مى گويد:
“ما در گذشته هم قانون اساسى اى داشتيم كه در اون برابرى زن و مرد محترم شناخته شده بود، اما شرايط بد زنان و ظلم ستم به اونها از اين طريق برطرف نشد. به نظر من بايد در قانون، حقوق داده شده به زنها دونه دونه نوشته بشن .”

در هنگامى كه اين زن كه مادر سه فرزند است ، خود را نامزد احراز پست رياست جمهورى افغانستان كرد، بسيارى او را تهديد كردند، اما او بر نظر خود استوار ايستاد و حدود ۱۱ درصد آراء نمايندگان لويه جرگه را هم به دست آورد . او از اطمينانى كه مردم به او كردند، مطمئن شده است كه ديدگاه او را بسيارى مى پسندند و به همين جهت بايد به راه خود ادامه دهد. دكتر مسعوده جلال فكر مى كند كه امكان پيروزى او بر حامد كرزاى در انتخابات رياست جمهورى وجود دارد. او در اين مورد مى گويد:
“من در افغانستان به دنيا اومدم ، با مردم درد كشيدم و در تمام دورا ن فشار و خفقان در اين كشور موندم و فرار نكردم. به همين جهت مى تونم درد مردم رو بهتر از حامد كرزاى بفهمم.”