يك ميليون امضاء براى برابری جنسیتی!
۱۳۸۵ دی ۲, شنبه
گفتگو: مهيندخت مصباح
خانم سيفى براى بسيارى سوال هست كه فعالان كمپين به صورت برنامه ريزى شده و متمركز كار می‌كنند يا در شهرستان‌ها و مناطق مختلف بنا به ضرورت‌هاى محلى نحوه كار خود را تعيين می‌كنند؟
فرناز سيفى: برخى اصول كمپين ثابت هستند. مانند اينكه به هر فردى كه امضاء مى‌دهد، بايد يك دفترچه تاثير قوانين بر زندگى زنان را بدهيم، چون مهمترين هدف اين كمپين ترويج آگاهى و آموزش است. اما داوطلبين كمپين در هرشهرى بنا به شرايط جغرافيايى و فرهنگ خاص آنجا كار مى‌كنند. ممكن است يكسرى شيوه‌هاى كلى در همه جا پاسخگو نباشد.
مثال مشخصى مى‌زنيد كه تفاوت‌ها، جا به جا چيستند؟
فرناز سيفى: به عنوان مثال من از يكى از داوطلبان شيراز شنيدم كه می‌گفت رفتن به در خانه‌ها در فرهنگ مردم اين شهر مقبول و شايسته نيست و در نتيجه ترجيح اينست كه در ميهمانى‌ها و ساير جاها كه خانم‌ها گرد هم هستند، از آنها امضاء بگيريم يا در باره قوانين توضيح بدهيم. در حاليكه شيوه‌اى كه در تهران اعمال ميشود و پاسخ خوبى هم داده، همين مراجعه خانه به خانه است.
در گزارش سه ماهه روى مشكلات مالى تاكيد شده است. اصولا هزينه‌هاى تشكيل كارگاهها، همايش‌هايى مثل همين نشست اخير، جاپ بروشور و از اين قبيل را چگونه تامين مى‌كنيد؟
فرناز سيفى: تمام مخارج را خود اعضاى كمپين تقبل مى‌كنند و اين جنبش از هيچ نهاد داخلى يا خارجى كمك مالى دريافت يا قبول نمى‌كند. هر فردى كه بعنوان داوطلب براى جمع آورى امضاء و ترويج آگاهى وارد كمپين می‌شود، پنج هزار تومان بابت ورود پرداخت می‌كند كه اين بخشى از هزينه‌هاى فعاليت‌ها را تامين مى‌كند. بقيه مخارج را هم تا امروز اعضاء تقبل كرده‌اند. البته كمپين از افراد كمك مالى مى‌پذيرد اما نه از هيچ گروهى در داخل يا خارج!
اين كه در گزارش سه ماهه برخى گفته‌اند كه حامى مالى پيدا كرده‌اند، به همين معناست؟
فرناز سيفى: بله! مثلا در همدان فعالان كمپين توانسته‌اند براى چاپ دفترچه‌هايشان كه هزينه بسيار بالايى هم هست، از فردى خير و علاقمند به كار كمپين كمك بگيرند. طبق قرارى كه ميان فعالان گروه هست، هيچ كمكى از طرف نهاد يا گروهى پذيرفته نمى‌شود.
مشكل خبررسانى نيز در نشست سه ماهه طرح شده بود. در شرايطى كه نشريات چيزى در اين زمينه نمى‌نويسند و همه نيز به اينترنت دسترسى ندارند، چه پيشنهاد عملى وجود دارد كه بتوان موضوع قوانين زن ستيز را بيشتر جا انداخت. همه كه نمى‌توانند به در خانه‌ها بروند يا در ميهمانى‌ها ديگران را توجيه كنند...
فرناز سيفى: متاسفانه اين يكى از جدى‌ترين مشكلات كمپين است. يكى از پيشنهادها اين بود كه بچه‌هاى فعال در شهرستان‌ها، فعلا يك سرى از مقاله‌ها و مصاحبه‌ها و متونى را كه در وب سايت كمپين هست، با هزينه خود تكثير كنند و به مردم شهرشان بدهند. مورد ديگر اين كه بچه‌هاى فعال در گرگان گفتند در يكى دو نشريه محلى شهر امكان پيدا كرده‌اند كه در بخش زنان اين نشريات به طور تلويحى كمپين و مباحث حقوقى زنان بازتاب پيدا كنند.
آيا كمپين توانسته خانمهاى جنوب شهر يا قشرهاى محروم و پايين را نه صرفا به عنوان امضاء كننده، بلكه بعنوان فعال جذب كند؟ سئوال به اين خاطر است كه در عكس‌هاى نشست اخير تنها تيپ‌هاى برگزيده وخاص ديده می‌شوند...
فرناز سيفى: من از تجربه‌هاى خودم و بچه‌ها می‌توانم مثال بياورم. برخلاف تصور اوليه، زنان مذهبى استقبال خيلى خوبى از كمپين كرده‌اند و از جلسات خانمهاى مذهبى خيلي امضاء جمع شده است. براى خود من هم بحث اقناعى و امضاء گرفتن از خانمهاى خيلى معتقد و مذهبى و متعلق به قشرهاى پايين‌تر جامعه خيلى ساده‌تر از كسانى بوده كه در قشر اليت هستند. مثلا خانمهاى قشر بالا يا اليت خيلى پرس و جو می‌كنند كه چه كسى پشت اين كمپين است؟ از كجا حمايت می‌شود؟ از كجا پول می‌گيرد و سوال‌هايى شبيه اين می‌كنند. اما تجربه شخصى خود من و ساير فعالان كه كوچه به كوچه به مردم مراجعه می‌كنند، اينست كه استقبال از كمپين بين خانمهاى مذهبى و قشر پايين بيشتر بوده اما جذب آنها و اينكه بعنوان داوطلب با ما كار كنند، انرژى بيشترى می‌برد و هنوز اينها حضور چشمگيرى ندارند. ما اميدواريم در آينده چنين شود.
شما آمارى از امضاهاى تاكنون جمع شده داريد؟
فرناز سيفى: متاسفانه آمار ندارم چون اين كار را گروه مستندسازی كمپين انجام می‌دهد و من عضو گروه رسانه كمپين هستم.
حدود روشنگرى و ترويج را در اين سه ماه مثبت می‌بينيد؟ روند رو به رشدى بوده است؟
فرناز سيفى: بله! بسيار مثبت بوده است. كسانى كه وارد كمپين شده‌اند و دارند كار جدى می‌كنند، قبلا مسئله زنان برايشان دغدغه جدى نبوده است. برخى از آنها قبلا در اين حوزه كار نكرده بودند و من واقعا خوشبين هستم كه پس از پايان گرفتن كار كمپين، تعدادى فعال جديد و تازه نفس و پرانرژى به جمع ما اضافه شده باشند.
در گزارش سه ماهه فعاليت كمپين به بخش مربوط به كمبودها يا پيشنهادها زياد پرداخته نشده است. شما می‌توانيد توضيحات مكملى در اين زمينه بدهيد؟
فرناز سيفى: يكی از بزرگترين مشكلات ما مسائل مالى هستند. چاپ دفترچه‌ها هزينه بسيار زيادى می‌طلبد و بچه‌هايى كه از گروه آموزش به شهرستان‌هاى مختلف می‌روند تا كنون به خرج شخصى خود رفته‌اند و در دراز مدت اين هزينه‌ها زياد هستند. موضوع ديگر بحث اطلاع رسانى است و رسانه‌هاى معدود ما با خطوط قرمز و بايد و نبايدهاى زيادى مواجه‌اند. عرصه براى صحبت كردن از فعاليت كمپين و حتى در خيلى موارد صحبت از حقوق زن بدون اشاره به كمپين، چندان راحت و ساده نيست و تريبونى وجود ندارد. پيشنهادها اين بود كه كميته هنرى براى كمپين درست كنيم. تئاترهاى خيابانى كوتاه، ساخت ترانه و سرود براى كمپين می‌تواند مسئله كمپين را عمومى‌تر كند. مورد ديگراين كه گفته شد شهرستان‌ها بايد سعى كنند از نظر مالى حتما حامى پيدا كنند و از مركز مستقل شوند. الان بار مالى روى تهران است و اين در دراز مدت می‌تواند كار را بسيار مشكل كند.
از جمله راههايى كه فعالان كمپين می‌توانند ارتباط مستقيم ترى با جامعه داشته باشند و يا به عبارتى ”خبر“ شوند، همين گردهمايى‌ها و تجمع‌هايى است كه تا كنون در هشت مارس و ۲۲ خرداد داشته‌ايد. آيا مناسبت‌هاى ديگرى در نظر نداريد براى حضور در سطح اجتماع؟
فرناز سيفى: بعد از تجمع ۲۲ خرداد كه به آن شكل خشونت‌بار سركوب شد و حتى شروع نشد، نگرانى‌ها در ميان فعالان جنبش زنان بالاتر رفته و تجمع هم جزو آن دسته اقدام‌ها در كشور ماست كه همواره با ريسك توام است. فعلا قرارى نداريم كه تجمع ديگرى داشته باشيم چون هزينه‌هايش بالاست. اما سمينارها و گردهمايى‌هاى كمپين ادامه پيدا خواهند كرد. متاسفانه ما از امكان گرفتن سالن‌هاى عمومى نيز محروم هستيم و روز اعلام رسمى فعاليت كمپين هم كه می‌خواستيم در موسسه ”رعد“ دور هم جمع شويم، به ما اجازه ورود ندادند و عملا كمپين در خيابان آغاز به كار كرد. بعد از اين قرار شده سمينارهاى كوچكى در خانه‌هاى علاقمندان برگزار كنيم. از داوطلبان و كسانى كه مايل‌اند با كار ما آشنا شوند، دعوت كنيم بيايند و از دل بحث‌هايى كه می‌شود هم راهكار‌هاى تازه‌ای پيدا كنيم و هم نقاط ضعف كمپين را پيدا كنيم.