پافشاری جمهورى اسلامى بر برنامه‌های اتمی خود
۱۳۸۵ اسفند ۱, سه‌شنبه
چند روز ديگر محمد البرادعى گزارش كارشناسى خود از برنامه‌هاى اتمى ايران را به شوراى امنيت سازمان ملل ارائه مى‌كند. شواهد نشان مى‌دهند با رو به اتمام بودن مهلت قطعنامه ۱۷۳۷، برخى تلاش‌ها براى پيشگيرى از زيان هاى تحريم، شتاب بيشترى يافته اند. على لاريجانى در وين با محمد البرادعى و خاوير سولانا ديپلمات ارشد اتحاديه اروپا ديدار و گفتگو كرد.
با اين همه در حاليكه حركت‌هايى از اين دست در خارج از كشور آمادگى ايران براى مذاكره را به نمايش مى‌گذارند، گفته‌هاى مسئولان در داخل ايران در روزهاى گذشته، تاكيد بر لزوم طرحهاى اتمى كشور هستند. مثلا آيت الله خامنه‌اى رهبر مذهبى جمهورى اسلامى می‌گويد غربی‌ها مى‌خواهند ايران به تكنولوژى هسته‌اى دست نيابد و وابسته بماند. آيت‌الله خامنه‌اى تاكيد مى‌كند كه مردم ايران چنين چيزى را نخواهند پذيرفت.
شايد بتوان نتيجه گرفت كه موضع ايران در قبال برنامه‌هاى هسته‌اى‌اش پس از صدور قطعنامه ۱۷۳۷ تغيير چندانى نكرده است. مقامات اين كشور از يكسو بر آمادگى جهت مذاكره اشاره مى‌كنند اما همزمان بر عدم پذيرش هيچ پيش شرطى تاكيد مى‌ورزند. معناى اين مواضع اين است كه ايران بنا ندارد از طرحهاى اتمى خود آنگونه كه خواست قطعنامه ۱۷۳۷ است، چشم بپوشد. اما آن سوى مسئله اين است كه بعد از انقضاى مهلت اين قطعنامه، اجراى مفاد آن، يعنى اعمال تحريم‌هايى نسبت به ايران، اجتناب ناپذير است.
در اين ميان، سخنان رييس جمهور ايران در سفر به گيلان تامل برانگيز است. آقاى احمدى نژاد در ارتباط با مناقشه اتمى ايران گفت چطور كارخانه‌هاى عظيم آنها ۲۴ ساعته كار كنند اما مجموعه فناورى ما كه تازه به آن دست پيدا كرده‌ايم و آنها از آن احساس خطر مى‌كنند، براى مذاكره تعليق شود؟
احمدى نژاد گفت ما اهل گفت‌وگو در شرايط عادلانه هستيم. اگر آنها می‌گويند چرخه سوخت هسته‌اى ما متوقف شود، اشكالى ندارد اما به شرطى كه كارخانه‌هاى سوخت آنها نيز متوقف شود. احمدى نژاد يادآور شد كه با مذاكره می‌توان بسيارى مسائل را حل كرد. سوال اينجاست كه آيا شرط جديد و فراخوان ايشان به جهان غرب، باب مذاكره را خواهد گشود؟