پانزده سال پس از سركوبى خونين جنبش خواستاران دمكراسى در چين

پانزده سال از روزى كه ارتش آزاديبخش خلق ، آتش را بروى مردم چين گشود و صدها نفر را در خيابانهاى پكن ، بخاك و خون كشيد و اميد به اصلاحات سياسى را زير زنجيرهاى تانك نابود ساخت ، ميگذرد . پانزده سال پيش در چنين روزى بود كه با سركوب نمودن خونين اين جنبش فرياد انزجار از آنچه كه در ميدان صلح آسمانى پكن رويداد جهان را فراگرفت و اميد مردم جمهورى خلق چين تبديل به نا اميدى گشت. پانزده سال ، زمانى طولانى است و دولت چين نيز از اين پانزده سال براى تبديل كشورى كه در آنسالها كسى رغبت تماس با آن را نداشت و يا باصطلاح « نجس « به كشوريكه بعنوان نيروى پيش برنده اقتصاد جهانى خوانده ميشود و حال بدين خاطر نيز شماركثيرى از كشورهاى جهان براى آن اهميت فراوان قائل ميشوند ، استفاده كرد.وحتى صدراعظم آلمان گرهارد شرود در ديدارش در ماه دسامبر سال ميلادى گذشته از آنكشور به اين نكته اشاره كرده بود كه « چين امروز، چين سال ۱۹۸۹ نيست«.

شكى نيست كه در جمهورى خلق چين تغييرات بيشمارى مشاهده ميشوند و در باره آنچه كه مربوط به زندگى خصوصى ميشود مردم چين در قياس با گذشته ها از آزادى بمراتب بيشترى برخوردارند و چين ديگر از طرف كادرى متشكل از« نود ساله ها« رهبرى نميشود بلكه از طرف تكنوكراتهائى نسبتا جوان. اما در يك مطلب اساسى تغييرى در چين مشاهده نميشود و آنهم اينكه : هنوز هم حزب كمونيست چين انتقاد از قدرت انحصارى اين حزب را تحمل نميكند و باشدت فراوان عليه ناراضيان سياسى و آنهم چه واقعى و چه در ظاهر منتقد سياسى ، اقدام ميكند.هنوز هم اين حزب همه چيز را كنترل ميكند ولى اين حزب از طرف نهادى كنترل نميشود .و هنوزهم تعداد كسانيكه در چين اعدام ميشوند بيشتر ازجمع كل اعدام شدگان در ديگر كشورهاى جهان است.و مشكلات چين در حال حاضر نيز همان مشكلات پانزده سال پيش هستند كه مردم را مجبور به اعتراض در خيابانها نمودند، يعنى در درجه اول فساد و رشوه خوارى كه ناشى از عدم تقسيم قدرت در چين است.

در مقابل پيشرفت اقتصادى چين، پس رفت سياسى قراردارد و نبايد از ياد برد كه در دوران رهبرى حزب كمونيست چين از طرف ژائو ژيانگ قبل از روز چهارم ژوئن سال ۱۹۸۹ نيز در زمينه اصلاحاتى سياسى در كشور تلاش ميشد و بخصوص در زمينه جدائى دولت و حزب. اما پس از سقوط ژائو ژيانگ در اوج تظاهرات چين در ماه مه سال ۱۹۸۹ ، ديگر علنا توجهى به اصلاحات سياسى نشد و در حال حاضر نيز ژائو ژيانگ ، در منزلش تحت نظر است و شمار كثيرى نيز چون او ، انتظار دارند كه وقايع بهار سال ۱۹۸۹ در چين ، كه رسما بعنوان « هرج و مرج ضد انقلاب « خوانده ميشود ، مجددا تعريف و مورد بررسى قرار بگيرند.يعنى اينكه : عليرغم آنچه كه گفته ميشود اين مشتى افراط گرا نبودند كه ميخواستند رژيم را سرنگون كنند بلكه در آنروزها ميليونها نفر شهامت بخرج داده و نارضايتى خود را از دولت اعلام داشتند و نخست وزير كنونى چين Wen Jiabao نيز از آن آگاه است زيرا وى پانزده سال پيش ژائو ژيانگ را تا ميدان صلح آسمانى پكن همراهى كرده بود.