پايان بحران؟

چقدر خوشايند است كه بتوان تيترهاى خبرى خبرگزارى هاى مختلف را درباره به پايان رسيدن بحران دولتى در اوكراين پذيرفت. اين موضوع را درباره مردمى كه در سرما و يخبندان براى استقرار آزادى و دموكراسى در تظاهرات صلح آميز شركت داشتند مى توان پذيرفت. اما چه كسى مى تواند به سياستمداران و قدرتمندانى كه نشان دادند قانون را زير پا مى گذارند، قادر به تقلب در انتخابات هستند، خبرنگاران را مورد ضرب و جرح قرار مى دهند و با حيله گرى خود را به دامان مسكو مى اندازند، باور كند.

لئونيد كوچما به راحتى از قدرت دست بردار نيست. حتى در شرايطى كه تا چند هفته ديگر مى بايست كاخ رياست جمهورى را ترك كند. تغييرات در قانون اساسى مسئله بدى نيستند ولى اين تغييرات درست در زمانى انجام مى گيرند كه كوچما مى رود و يوشچنكو دموكرات ليبرال، قريب به يقين به روى كار خواهد آمد. تركيب مجلس نمايندگان فعلا به صورت قبل باقى خواهد ماند. فراكسيون هاى اكثريت تقلب كار در مجلس نيز بصورت قبل باقى خواهند ماند و از يانوكويچ نيز رشوه گيران سابق با كف زدن ها و تحسين استقبال خواهند كرد.

به اين دليل بود كه يانوكويچ در ابتدا نمى خواست تغييرات اصلاحى را بپذيرد. و به همين دليل نيز يوليا تيموشنكو همراه با وفاى وى آن را نپذيرفته است. شايد براى سران قدرتمند دولتى با افكار بتونى ومنجمد ديدن توده هاى مردم در خيابان ها كابوسى به رنگ نارنجى بوده كه تأثير خود را در هر صورت گذاشته است. اليگارشى، يعنى حكومت نخبگان قدرتمند اكرائين كه از يانوكويچ حمايت مى كرد، از يوشچنكو نيز جانبدارى خواهد كرد، زيرا بازار اين صاحبان قدرت در غرب است حتى اگر خود به زبان روسى سخن برانند. زبان آنان زبان پول است و هستى شان سرمايه.

جنبش دموكراسى در اوكراين بى شبهه در روسيه موجب ايجاد خشم برخى خواهد شد. انقلاب مسالمت آميزى كه راه مسبقل خود را دنبال مى كند، باعث ايجاد درد آنان خواهد شد. كرملين از مردمى كه با شادى سرود آزادى مى خوانند ترس دارد. برنامه هاى تلويزيونى كه حقيقت را بازتاب دهد، دادگاه هايى كه از حقوق مردم صحبت كنند، موجب ايجاد دلهره كرملين خواهد شد. آنان چه بايد بكنند زمانى كه ويروس آزادى از اوكراين به روسيه سرايت كند؟