پايان عضويت دوساله ى آلمان در شوراى امنيت سازمان ملل متحد

سياست آلمان در شوراى امنيت را بايد با آغاز جنگ ِ عراق، مخالفت با سياست هاى آمريكا و به نفع كشورهايى دانست كه جورج بوش، رئيس جمهور آمريكا، به آنها برچسب كشورهاى ”محور شرارت” زد. سياستمدران آمريكايى آلمان را متهم كردند كه حامى مخالفان جنگ عراق در جهان گشته است و آنها در زير پرچم اين كشور جمع شده و عليه آمريكا مبارزه مى كنند.

پلويگر موافق اين نظريه نيست و بررسى مسايل عراق را بسيار حساس مى داند و مى گويد: ”البته مهم ترين تصميم گيرى ما در شوراى امنيت ِ سازمان ملل متحد طى اين دو سال، بررسى مسئله ى عراق بود. همه ى اعضاى شوراى امنيت مى دانستند كه مسئله ى بسيار مهم جنگ و صلح در ميان است و بايد با دقت در اين مورد تصميم گيرى كرد.”

يكى از موفقيت هاى پلويگر، اين سياست مدار برليني، در همان ماه هاى اوليه، شركت در بالاترين مرجع تصميم گيرى جهان، همگون كردن نظرات ده عضو ِ غيردائمى اين شورا بود. او خوب مى دانست كه بدون موافقت آنها، هيچ يك از اعضاى دائمى شوراى امنيت، در تصميم گيرى هاى جهاني، حق استفاده از وتو را ندارد. پلويگر اين اقدام آلمان را نه به عنوان اصلاحاتى در اين سازمان جهاني، كه نوعى اقدام عقلانى مى داند تا ده عضو انتخاب شده ى اين شورا نيز بتوانند در تصميم گيرى ها موثر باشند. گفتنى ست كه براى تصويب هر قطعنامه ى شوراى امنيت ِ سازمان ملل متحد، بايد ۹ عضو از ۱۵ عضو به آن راى مثبت دهند. به همين جهت بود كه طرح شروع جنگ با عراق راى كافى در اين شورا نيافت و ايالات متحده ى آمريكا مجبور شد بدون تاييد رسمى سازمان ملل متحد به اين جنگ مبادرت ورزد.

يوشكا فيشر، وزير امور خارجه ى آلمان، از اقدامات دو ساله ى گونتر پلويگر، نماينده آلمان در شوراى امنيت سازمان ملل متحد بسيار خشنود است و خشنودى اش را نيز پنهان نمى كند . بايد گفت كه آلمان توانست با تصميم گيرى هاى خود در اين مرجع جهانى در موارد مختلفى چون ليبريا، هائيتي، ساحل عاج، كنگو و سودان ، وجهه ى خود را در جهان بالا برد و مورد توجه بسيارى از كشورهاى جهان قرار گيرد.

اكنون با پايان دوران دو ساله ى عضويت آلمان در شوراى امنيت، اين كشور خواستار عضويت دائمى در اين مرجع جهانى گشته. برمبناى طرحى اصلاحي، قرار است هفت كشور به اعضاى دائمى شوراى امنيت ِ سازمان ملل متحد افزوده شوند و آلمان هفت ماه فرصت دارد تا دو سوم ِ ۱۹۱ كشور عضو سازمان ملل متحد را با خود متحد سازد و به اين مرجع جهانى بپيوندد.