پايان همايش كشورهاى كمك كننده به عراق در توكيو

بسيارى از اين كشورها خواهان سرمايه گذارى در عراق اند. بسيارى ديگر، كه در زمان صدام، در اين كشور سرمايه گذارى كرده بودند، خواهان آنند كه سرانجام سرمايه هايى را كه در آن زمان با سقوط صدام از دست دادند، دوباره بازيابند و خسارت هاى هنكفت آن را از دولت قانونى اين كشور بگيرند. اما تئورى سرمايه گذارى راحت و به دست آوردن سودى كلان از عراق هنوز به واقعيت تبديل نشده است.

روند حوادث در عراق آنگونه اى نبود كه انتظارش مى رفت. با سقوط صدام حسين و اشغال نظامى اين كشور، گروه هاى شبه نظامى بسيارى سر برآوردند و جنگ هاى كوچك منطقه اى آغاز گشت، جنگ هايى كه پايانش بر كسى معلوم نيست. حتى اقدامات بازسازى كشور نيز با مشكلات عديده اى روبرو گشته اند. لوله هاى نفت منفجر مى شوند، رادياتورهاى توليد برق دزديده و يا تخريب مى گردند و بعضى كارشناسان خارجى كه براى بازسازى به عراق رفته اند، توسط باندهاى تروريست، ربوده مى شوند و در بسيارى موارد به قتل مى رسند.

در حال حاضر شرايط زندگى مردم در عراق از نظر اقتصادي، بدتر از دوران صدام حسين است. از استقرار امنيت در كشورحرفى نمى توان زد و بسيارى بر اين نظرند كه آزادى بدون امنيت به هيچ دردى نمى خورد. اما روياى برقرارى دمكراسى هم در عراق چنين سرنوشتى يافته. هيچ كس نمى داند ، آيا امكان برگزارى انتخاباتى آزاد در ماه هاى نخستين سال آينده ميلادى وجود دارد يا نه.

پس به همين جهت بود كه كنفرانس كشورهاى كمك كننده به عراق كه ديروز در توكيو به كار خود خاتمه داد، هيچ درمانى براى درد مالى اين كشور نيافت. اين كنفرانس نشانى بود از ترديد شديد كشورهاى شركت كننده نسبت به آينده عراق. آنها تا كنون كمك هاى مالى اى را كه قولش را داده بودند، هنوزبه طور كامل پرداخت نكرده اند.

يك سال پيش در اجلاس مادريد قرار بر آن شد كه ۱۴ ميليارد دلار به عراق تحويل شود. از اين مبلغ تا كنون فقط يك ميليارد دلار پرداخت شده. خود ايالات متحده آمريكا قرار بود ۱۳ ميليارد دلار به عراق تحويل دهد. از اين مبلغ فقط بخش اندكى پرداخت شده و اين در حالى ست كه اين كشور فقط سه ميليارد دلار خرج تامين امنيت در عراق كرده است. مخارجى كه ربطى به بازسازى عراق ندارد.

معمولا كمك هاى جهانى همراه است با به دست آوردن موقعيت هاى اقتصادى و بستن قراردادهاى هنكفت مالى. كشورهاى كمك كننده علاقه اى به تحويل پول به دولت موقت در عراق از خود نشان نمى دهند و خواهان آنند كه اين پول در امورى مصرف شود كه در آينده امكانات سرمايه گذارى هاى هر چه بيشتر را به آنها بدهد.