پول به تنهائى قادر به حل مشكلات افغانستان نيست!
۱۳۸۴ بهمن ۱۳, پنجشنبه
در كنفرانس دو روزه‌اى كه براى كمك به افغانستان و در لندن برگزار شد، كانداليزا رايس وزير امور خارجه آمريكا بر اين باور بود كه تغيير و تحولات در افغانستان قابل توجه است اما كامل نيست. هيئت‌هاى نمايندگى ۶۰ كشور جهان در اين كنفرانس حضور يافتند تا به هماهنگى در باره كمك‌هاى پنج سال آينده به افغانستان بپردازند.
اكنون صحبت از ۲۰ ميليارد دلار است كه تقريبا يك چهارم آن از سوى واشنگتن خواهد بود. پولى كه در آينده قسمت اعظم آن در خدمت دولت افغانستان قرار خواهد گرفت و اميد است كه اين‌بار نسبت به گذشته بهتر خرج شوند. اين كمك‌ها در گذشته از طريق سازمان‌هاى غيردولتى دريافت شدند كه با انتقاد هم افغانها و هم متخصصان بين‌المللى روبرو شد، زيرا بخش اعظم آن به جيب مشاوران اين سازمان‌ها سرازير شد تا در پروژه هاى عمرانى. اما اين بخشى از مشكلات است.
مشكل اساسى افغانستان همانا وضعيت امنيتى آن است. نيروهاى امنيتى افغانستان خود به تنهائى قادر به تامين امنيت در اين كشور نيستند. آمريكا می‌خواهد حضور نيروهاى نظامى خود در اين كشور را كاهش دهد و با افزايش ۶ هزار نفرى نيروهاى ناتو نيز تامين امنيت افغانستان با دشوارى روبرو خواهد بود. قدرت دولت مركزى تنها به كابل محدود است و موفقيت آن وابسته به اتحادهايش با جنگ سالاران است.
اما بخشى از اين جنگ‌سالاران نيز هزينه خود را با كشت خشخاش و قاچاق تامين می‌كنند، معضلى كه كنفرانس لندن نيز نتوانست براى حل آن اقدامى موثر نمايد. افغانستان بزرگترين توليد كننده مواد مخدر در جهان است و در اين امر نيز تا زمانى كه درآمد كشت خشخاش بيشتر از كشت گوجه و گندم باشد تغييرى بوجود نخواهد آمد. از طالبان گرفته تا جنگ‌سالاران همه از اين راه درآمد دارند و ناتو نيز بر عليه آن اقدامى نمى‌كند.
با توجه به اين مشكلات حل نشده و شايد هم غير قابل حل، اين درست بود كه دركنفرانس لندن قول كمك مالى داده شد، زيرا كشورى كه اين همه سال مصيبت جنگ را تحمل كرده، نمىتواند در عرض پنج سال مدرن و داراى يك سيستم دمكراتيك سالم باشد. هرچند در برخى از جوانب افغانستان همانند بشكه‌اى بدون ته است كه هرچه در آن می‌ريزند پر نمی‌شود، اما با اين مشكلات هم نمی‌شود اين كشور را به حال خود رها كرد.