پيامدهاى احتمالى قطعنامه شوراى امنيت سازمان ملل عليه اسراييل

روزنامه آلمانى Leipziger Volkszeitung در تفسيرى در شماره امروز خود در مورد نقض حقوق ملل توسط اسراييل از جمله مى نويسد: “اسراييل مانند هر كشور ديگرى حق دفاع از خود را دارد، اما علائق يك كشور در رابطه با امنيت داخلى نمى توانند با بى توجهى به حقوق ملل به مرحله اجرا درآيند. محكوميت شديد اقدامات اسراييل در نوار غزه توسط شوراى امنيت سازمان ملل متحد، كه از طريق راى ممتنع ايالات متحده صورت پذيرفت، البته به شكل فرماليته امرى پسنديده است، اما در واقعيت امر كاغذ بى ارزشى بيشتر نيست. به همين دليل نيز در واقعيتهاى منطقه چيزى را تغيير نمى دهد”.

روزنامه آلمانى ديگر Volksstimme چاپ شهر «ماگده بورگ» نيز در شماره امروز خود، در رابطه با قطعنامه سازمان ملل عليه اسراييل، تفسيرى دارد كه در آن از جمله آمده است: “پس از محكوميت اسراييل از سوى شوراى امنيت سازمان ملل، اين كشور در مقابل موقعيتى جديد قرار گرفته است. اگر كه يك ماه پيش حمايت جورج دبليو بوش از برنامه هاى شهركهاى يهودى نشين اسراييل توسط آريل شارون، همچون مجوزى محسوب مى شد، اينك اما روشن شده است كه حتا ايالات متحده نيز به شكل بى قيد و شرط از سياستهاى از پشتيبانى نمى كند. اسراييل در نوار غزه با جان كسانى كه نقشى در مناقشات ندارند بازى مى كند”.

روزنامه ليبرال دانماركى Politiken چاپ كوپنهاك نيز در شماره امروز خود، در تفسيرى بر اين عقيده است كه براى مناقشه خاورميانه تنها يك راه حل سياسى وجود دارد. در اين تفسير از جمله مى خوانيم: “عمليات نظامى اسراييل در «رفح» عملى كوته بينانه، و به همين دليل كارى بى معنا مانند اقدام كور و تشنج برانگيز يك دولت است كه به شكل يك واكنش خودكار عمل مى كند. اين اقدام بى معناست زيرا معضل اصلى در درجه اول اشغال نوار غزه توسط خود اسراييل است، و تازه در درجه دوم مسئله تروريسم. براى اين مناقشه، نه يك راه حل نظامى، بلكه تنها يك راه حل سياسى وجود دارد. اسراييل تنها كشورى در جهان است كه در آن بخش بزرگى از روشنفكران و صاحب نظرانش، شروع كرده اند به ترديد درباره توانايى دولت متبوع خود در رابطه با ادامه حيات آن. تنها صلح قادر است كه اين هراس را از ميان بردارد. و تا زمانى كه آريل شارون نخست وزير اسراييل و ياسر عرفات رهبر فلسطينيان است، اميدى به برقرارى اين صلح وجود ندارد”.

روزنامه آلمانى Neue Presse چاپ شهر هانوفر نيز در شماره امروز خود، در تفسيرى به قطعنامه شوراى امنيت سازمان ملل عليه اسراييل مى پردازد و از جمله مى نويسد: “سازمان ملل متحد با قطعنامه اخير خود عليه بيرحمى و قصاوتهاى آريل شارون، نفرت جهان متمدن را فرمولبندى كرده است. اين در نظر اول اندك به نظر مى رسد، زيرا سازمان ملل بدون حمايت مستقيم ايالات متحده آمريكا نمى تواند فشارى واقعى بر اسراييل وارد آورد. اما اين امر مى تواند شكل ديگرى به خود بگيرد. اينك هفته هاست كه جهان و رهبرى دولتهاى غربى از اقدامات مشمئزكننده در زندانهاى آمريكا در عراق در حالتى از شوك و بهت زدگى به سر مى برند. و هيچ چيزى در حال حاضر زيان بارتر از پيوند هر دو ميدان جنِگ خاورميانه و خاور نزديك نيست. آمريكا ناگهان علاقه اى حياتى به اين امر دارد كه خود را مسئول افراطى گرى هاى اسراييل نكند. اين امر مى تواند براى جورج دبليو بوش بيش از آن فاجعه هايى اخلاقى به بار آورند كه وى تاب تحمل آن را دارد”.

روزنامه ليبرال اتريشى Der Standard چاپ وين نيز در تفسيرى در شماره امروز خود تاكيد مى كند كه باور ندارد كه انتقاد اخير شوراى امنيت سازمان ملل به اسراييل چيزى را موقعيت كنونى در خاورميانه تغيير دهد. در اين تفسير از جمله مى خوانيم: “البته اين مسئله براى آريل شارون همواره خشمگين كننده است وقتى اين توهم فرو مى پاشد كه آمريكا از سياست دولت اسراييل و ارتش نيرومند آن، آنگونه كه وى مى خواهد به حاميان انتخاباتى خود بقبولاند چندان هم شوق زده نيست. اما اسراييل به اين قطعنامه بى اعتنايى خواهد كرد. و اين امر در جهان اسلام و ديگر نقاط جهان، بازهم فقط اين احساس را تقويت مى كند كه قواعد جهانى براى اسراييل فاقد اعتبار هستند”.