پيروزى انقلاب به معناى رسيدن به دموكراسى نيست

"جنبش نارنجى"، كه با پول كافى از سوى آمريكا تامين گرديده بود، به مبارزه بر عليه كوچما و رده حكومتى او پرداخت. نارنجيها، بر اين تاكيد داشتند كه، خواستار دموكراسى بيشترى هستند. حكومتيان، ادعا كردند كه، نيروهاى اپوزيسيون، تنها در پى دستيابى به قدرتند، كه در صورت پيروزى آنها در انتخابات، نصيبشان خواهد شد.

طى هفته ها و ماههاى آينده معلوم خواهد شد كه، اصل خواسته جنبش نارنجيها، چه بود. خيلى ساده، به قدرت رسيدن، يا بيشتر، دستيابى به دموكراسى؟ آيا در آينده، اصلاحات قانون اساسى، قدرت مطلق پرزيدنت را محدود كرده و پارلمان را تقويت خواهد كرد؟ آيا سرانجام، امنيت قانونى، حتى در دور افتاده ترين ده كوره هاى اوكرائين نيز، حكمفرما خواهد بود؟ آيا قوانين مالياتى، منصفانه تر و ساده تر خواهند شد، به صورتيكه نه فقط اوكرائين، بلكه همچنين سرمايه گزاران غربى بتوانند از آن بهره برند؟ رئيس جمهور جديد اوكرائين و دولت برگزيده او بايستى خود را، با عملى كردن وعده هاى خود، نشان دهند.

پيروزى يك انقلاب، به معناى رسيدن به دموكراسى نيست. راه اصلاحات، كه بايستى در پس يك انقلاب در پيش گرفته شود، اغلب، دشوار و پراز مانع ميباشد. پرسش اين است كه آيا، رهبرى برگزيده جديد، واقعآ در تلاش دموكراسى بيشتر خواهد بود و در قالب عادات قديمى و راحت طلبانه اى جاى نخواهد نگرفت كه، از راه فرارهائى استفاده ميكنند، كه سيستم سياسى اوكرائين و قانون اساسى اين كشور ارائه مينمايند؟

حرف زدن از يك دوره جديد، آنگونه كه تبريك گويندگان غربى اينك مشغول آنند، هنوز بسيار زود است. اما اوكرائين از يك شانس تاريخى، براى انجام تغييرات برخوردار است. سردمداران كهن، كه بدترين ويژگيهاى مخلوطى از يك حكومت كمونيستى و كاپيتاليستى را برگزيده بودند، اينك از سمت خود بركنار شده اند. يك مدل جديد سياسى، بر آنها پيروز گرديد. اما، "انقلاب نارنجى" بدون حمايت خارج، هرگز موفق نخواهد بود. آيا اروپا، واقعآ بر اين امر واقف است؟ جمهورى اوكرائين، اينك به پشتيبانيهاى بيشترى نياز دارد. در غير اين صورت، از بذر انقلاب اوكرائين، گياه دموكراسى، رشد نخواهد كرد.