چهره زنانه ايدز

فقر، وابستگى و عدم آگاهى نسبت به راه هاى جلوگيرى از سرايت بيمارى هاى جنسى از دلايل اصلى هستند كه هر روزه زنان بيشترى در كشورهاى درحال رشد به اين بيمارى مبتلا مى شوند. به نظر خووانا سته مسئول برنامه ايدز در سازمان ديده بانان حقوق بشرHuman Rights Watch ، زنان بويژه به دليل ناتوانى مالى، اعمال فشار و خشونت بر آن ها بيشتر در معرض ابتلاء به اين بيمارى قرار دارند.

سازمان هاى امدادگر در اين باره اعلام خطر جدى مى كنند. خووانا سته از ابعاد دهشتاك زير پا گذاردن حقوق بشر در باره زنان سخن مى گويد: « براى خروج از اين گرداب وحشتناك احتياج مبرمى به استقلال اقتصادى است». براى نمونه در يك تحقيق، كارشناسان بررسى اين بيمارى، ۳۷۰۰۰ مرد جوان را درآفريقا مورد سوال قرار داده اند. يك چهارم اين مردان پذيرفته اند كه آن ها زنى را مجبور به قبول رابطه جنسى با خود كرده اند. در بسيارى از موارد زنان حتى در زندگى خانوادگى خود عليرغم اينكه مى دانند همسرشان روابط جنسى ديگرى دارد، نمى توانند از او طلاق بگيرند، زيرا از نظر اقتصادى در وابستگى مالى تام به مرد ها بسر مى برند.

خانم نفيسه صادق نماينده سازمان ملل متحد ومسئول بررسى بيمارى ايدز در آسيا مى گويد كه ميليون ها زن بر اثر عدم وفادارى و همچنين بى توجهى همسرانشان در ايجاد روابط جنسى ديگر و عدم استفاده از وسايل حفاظتى موجود، مبتلا به بيمارى ايدز مى شوند. او كه پزشكى پاكستانى است معتقد است كه در برنامه هاى مبارزه با ايدز هنوز هم توجه كمى به وضعيت زنان و دختران جوان مى شود. بطور معمول آن ها نمى توانند درباره اجبار استفاده از كاندوم تصميم بگيرند. خانم صادق اميدوار است كه با پيشرفت ميكرو بيوسيد ها، داروهايى كه به شكل كرم و ژل مى توانند مورد استفاده قرار گيرند، زنان نيز اين امكان را بيابند كه از خود را از خطر سرايت اين بيمارى حفاظت كنند. اين داروها مى توانند به كشته شدن ويروس ها كمك كنند و يا از ورود آن ها به جسم زن جلو گيرى بعمل آورند. امروزه بيش از ۶۰ نوع از اين دارو ها در دست تهيه هستند و ۱۴ نمونه آن مورد آزمايش قرار گرفته اما به بازار آمدن آن ها، بين ۵ تا ۱۰ سال بطول مى انجامد. اولين نمونه استفاده از آن ها در كشورهاى چين و آفريقاى جنوبى مورد آزمايش قرار گرفته اند.

پيشرفت هاى تكنيكى به تنهايى قادر به حل اين مشكل جهانى نيستند. با توجه به اينكه روزانه حدود ۱۴۰۰۰ نفر به اين بيمارى آلوده مى شوند مى توان به ابعاد اين فاجعه قرن پى برد. به همين جهت سازمان هاى امدادگر خواستار اجراى برنامه هاى بيشتر و معينتر براى آموزش و تربيت بويژه مردان در اين ارتباط هستند.

در ايرا ن نيز تعداد مبتلايان به اين بيمارى به سرعت افزايش مى يابد. سازمان بهزيستى از افزايش شمار زنان مبتلا به ايدز در مراجعه به مراكز بهداشتى درمانى گزارش مى دهد و ميزان مبتلايان به اين بيمارى را در ايران در حال حاضر حدود ۳۰ هزار نفر اعلام كرده است. نمى بايست منتظر بود كه دامنه شيوع اين بيمارى به وسعت گسترش آن در كشورهاى آفريقايى برسد. مى بايست با برنامه هاى آموزشى و تربيتى وسيع در رسانه هاى عمومى، مدارس، دانشگاه ها و گفتگوى باز در باره اين مشكل، حد اقل از شيوع اين بيمارى كاست. خطر توسعه سريع بيمارى ايدز، امرى جدى است.