کناره‌گیری تونی بلر از رهبری حزب کارگر
۱۳۸۶ اردیبهشت ۲۰, پنجشنبه
کناره گيری تونی بلر با اينکه از مدتی پيش انتظار آن می رفت حال که به واقعيت نزديک شده است اندکی غيرعادی جلوه می کند. اين شايد به خاطر شيوه رفتار و گفتار آقای بلر باشد که همچنان سرزنده و پرتحرک می نمايد.
به سختی می توان باور کرد، سياستمداری که همچنان تا حدی جوان می‌نمايد، ده سال تمام نخست وزيری بريتانيا را بر عهده داشته و در سد سال گذشته، از نظر طول دوران زمامداری، دومين سياستمدار بريتانيا بوده است، يعنی پس از مارگرت تاچر بانوی آهنين حزب محافظه کار.
تونی بلر در سال ۱۹۵۳ در اسکاتلند متولد شد و در رشته حقوق تحصيل کرد. وی در دهه ۱۹۷۰ به حزب کارگر پيوست و در سال ۱۹۸۳ نماينده مجلس عوام شد. او در انتخابات عمومی بعدی نيز به عضويت پارلمان انتخاب شد و به تدريج از چهره‌های فعال حزب کارگر شناخته شد.
با درگذشت رهبر حزب کارگر در سال ۱۹۹۴، تونی بلر رهبری حزب کارگر را که در آن زمان حزب اصلی مخالف در پارلمان بود در دست گرفت.
حزب کارگر به رهبری بلر توانست در انتخابات پارلمانی سال ۱۹۹۷ به پيروزی چشمگيری دست يابد و به حدود هجده سال زمامداری حزب محافظه کار خاتمه دهد. او همچنين توانست حزب کارگر را در انتخابات سالهای ۲۰۰۱ و ۲۰۰۵ نيز به پيروزی برساند.
بلر هنگام ورود به پارلمان در سال ۱۹۸۳ از سياست رهبری حزب کارگر، که در آن زمان مانند بيشتر احزاب سوسيال دموکرات اروپا متمايل به چپ بود، پيروی می‌کرد، اما در سال های بعد با گردشی به راست نماينده ديدگاهی شد که امروزه "نو- کارگری" خوانده می شود. وی در سياست خارجی نيز راهی در پيش گرفت که می توان آن را همراهی روزافزون با سياست خارجی ايالات متحده ارزيابی کرد. بريتانيا به رهبری تونی بلر متحد نزديک ايالات متحده در جنگ افغانستان و عراق بوده است.
تونی بلر دولتمردی پرتوش و توان بود که با اقدام به پاره‌ای اصلاحات اقتصادی و اجتماعی به پيشرفت جامعه خود کمک کرد. تصميم او در ورود به جنگ عراق بی گمان بزرگترين خطای سياسی او بود که محبوبيت او را تا حد زيادی بر باد داد. می‌توان گفت که مهمترين دستاورد دولت بلر برقراری صلح و آشتی در ايرلند شمالی بوده است که روز سه شنبه به تشکيل پارلمان و دولتی تازه در اين منطقه انجاميد.
علی امینی