«گارد ملی» در آمريکا

�ارِجاده ها و ساختن مدرسه و بهداری از جمله وظايف آنهاست.

شليک نخستين گلوله ها در انقلاب آمريکا ،۱۷۷۵-۸۳، توسط گروههای مسلحی انجام گرفت که علاوه بر جنگ و ستيز با سرخپوستان، سرانجام عليه استعمار انگلستان نيز قيام کردند. اين جنگجوهای داوطلب ، يا «ميليشيا»، که عمرشان از عمر رسمی خود کشور آمريکا هم بيشتر است، نخستين نهاد نظامیِ آمريکايی بودند. اين نهاد بعدها «گارد ملی» National Guard نام گرفت. با تشکيل کشور و دولت فدرال آمريکا، گارد ملی در هر ايالت به طور جداگانه زير فرمانِ فراماندارِ آن ايالت کار می کند، اما قانون اساسی آمريکا به رييس جمهور اين اجازه را داده که ب هنگام وضع اضطراری و جنگ و برای دفاع از کشور، اين گاردهای ايالتی را به صورت فدرالی و يکپارچه بسيج کند. به هنگام صلح، گارد ملیِ هر ايالت وظايف خطيرِ مددکاری بهنگام سوانح طبيعی را به عهده دارد؛ سوانحی مثل سيل ها و گردبادهای خسارت بار و آتش سوزی های گسترده در جنگل ها، يا حفاظت از خيابانها و جاده ها به هنگام تظاهرات سياسی و بی قانونیِ دست جمعی در مراکز شهری. زنان و مردان جوانی که به گارد ملی می پيوندند اميدوارند که با کسب تعليمات حرفه ای در رشته های برق و مکانيک و مهندسی و کامپيوتر يا کار پليس شهری و با دريافت کمک هزينهء تحصيلی، بتوانند آيندهء شغلیِ مطمئنی برای خودشان پی بريزند.

در تاريخ آمريکا هربار که جنگی در گرفته گارد ملی نيز بسيج شده چون بطور معمول تعدادسربازانِ تمام وقتِ ارتش کفايت نمی کرده است. تنها استثنا جنگ ويتنام بود که رييس جمهورِ وقت ليندن جانسن بنا به ملاحظات سياسی و مخالفت مردم با جنگ تصميم گرفت گارد ملی را معاف کند. اين زمانی بود که خدمت نظام اجباری بود. بسياری از خانواده های با نفوذ برای آنکه فرزندان شان به جنگل های مرگبارِ ويتنام فرستاده نشوند آنها را در گارد ملی ثبت نام می کردند که فقط در تابستان و تعطيل آخر هفته در خود آمريکا تعليمات نظامی می ديدند و به اين ترتيب از جنگ واقعی برحذر بودند. رييس جمهور کنونی آمريکا جورج دبليو بوش هم جزو همين نورچشمی هايی بود که با خدمت در گارد ملی خود را از معرکهء ويتنام به دور نگهداشت.

پس از شکست آمريکا در ويتنام، سياست دوباره عوض شد و تصميم برآن گرفته شد که گارد ملی بايد به ضميمهء ارتش در هرجنگی شرکت داشته باشد. در نخستين جنگِ خليج فارس برای نجات کويـت از چنگال صدام حسين، گارد ملی به طور جدی سهيم بود. هم اکنون نيز در اشغال نظامی عراق، گارد ملی وظايف پاسداری از جاده ها و ساختمانها و ساختن مدارس و بهداری ها را بعهده دارد و روزانه با خطر انفجار مين های مخفی و تروريست های انتحاری روبروست. با درگير شدنِ روزافزون آمريکا در جنگهای ضدِ تروريستی، ازين پس نقش گارد ملی برجسته تر نيز خواهد شد و آن نيروی نظامیِ صلح آميزی که زمانی به شوخی به آن «سربازِ تعطيلیِ آخر هفته» می گفتند، اکنون بايد پابه پای ارتش فدرال در خونين ترين نبردها درگيرشود.

عبدی کلانترى - نيويورک