گزارش سازمان ملل متحد در باره وضعيت جوانان در جهان
۱۳۸۴ مهر ۱۴, پنجشنبه
در گزارش امسال سازمان ملل در باره جوانان خبرهاى خوب هم وجود دارند، اما ين گونه خبرها زياد نيستند و در انبوه خبرهاى بد گم مى‌شوند.
از خبرهاى خوب اين است كه از سال ۱۹۹۵ كه طرحى براى كمك به آموزش جوانان به اجرا درآمد، بر شمار دانش‌آموزان مدارس به طور چشم‌گير افزوده شده است. هم اكنون شمار دانش‌آموزان در سراسر جهان حدود صد ميليون نفر است. و اين رقم تاكنون نظير نداشته است. نوجوانان و جوانان به طور معمول از خود آمادگى نشان مى‌دهند تا پديده جهانى شدن را به عنوان فرصتى خوب درك كنند، فرصتى كه مى‌توانند به خاطر آنكه براى همه عمر شغلى ثابت در يك محل ندارند، در حركت باشند و در جاهاى مختلف زندگى كنند، فرصتى كه مى‌توانند به خاطر اين در حركت بودن وقت آزاد خود را به گونه‌اى متنوع‌تر شكل دهند.
اما هنوز هم نكات منفى در رابطه با وضعيت جوانان جهان بيشتر است: ۱۱۳ ميليون نوجوان و جوان هستند كه به مدرسه نمى‌روند. ۸۸ ميليون جوان ۱۵ تا ۲۴ ساله هستند كه بيكارند يا آموزشى حرفه‌اى نديده‌اند. ۲۰۹ ميليون جوان، يعنى حدود ۲۰ درصد از همه كسانى كه در اين گروه سنى هستند، روزانه تنها حدود يك دلار در اختيار دارند. حدود ۵۱۵ ميليون جوان يا ۴۵ درصد مجموع جوانان حدود دو دلار در روز در اختيارشان است. يوهان شولوينچ Johann Scholvinck، مدير مسؤول تهيه گزارش سازمان ملل متحد در مورد جوانان است. با ابعادى كه مشكلهاى جوانان دارد آنچه شولوينچ در اين ميان مى‌گويد به نظر چندان دردى را دوا نمى‌كند. شولوينچ مى‌گويد: ”سرمايه‌گذارى روى جوانان بسيار مهم است. جوانان آينده ما هستند. بدون ايجاد امكان آموزشى براى آنها اقتصاد نمى‌تواتند رشد كند و ثمر بدهد.“
با وجود آنكه در مجموع وضعيت بهداشتى در كشورهاى گوناگون جهان بهتر شده است، باز اعدادى كه در اين زمينه هر دو سال يك بار در گزارش سازمان ملل متحد به چشم مى‌خورند، بسيار نگران‌كننده و غم‌انگيزند: ده ميليون نوجوان، به ويژه در افريقا و جنوب شرقى آسيا، مبتلا به بيمارى ايدز هستند. اين بيمارى در ميان جوانان ۱۵ تا ۲۴ ساله بيش از تصادف‌ها و درگيريهاى خشونت‌آميز باعث مرگ مى‌شود.
چيزى كه براى نوجوانان به طور مستقيم و غيرمستقيم خطر مرگ در بردارد، بحرانها و كشمكشها در تمام دنياست. از جمله مى‌بينيم كه هنوز هم نوجوانان را با وجود همه اعتراضهاى جهانى به سربازى مى‌برند و در جنگهاى خونين شركت مى‌دهند. يوهان شولوينچ در اين باره مى‌گويد: ”دختران و پسران جوان را وادار مى‌كنند نقش رهبر خانواده را بازى كنند، از آنها به لحاظ جنسى سوء استفاده مى‌كنند. حتى دختران را مجبور مى‌كنند در عمليات جنگى شركت كنند. مشكلها بيشتر شده‌اند.“
در زندگى روزمره و ميان مردم غيرنظامى برابرى حقوقى بيشترى ميان مردان و زنان برقرار شده است. مهم بخصوص اين است كه اين برابرى تنها به صورت دستورى نبوده كه از بالا صادر شده باشد، بلكه به مرور مردمان جهان متوجه معنا و اهميت آن مى‌شوند. اما بسيارى از نوجوانان در عرصه‌اى ديگر هنوز متوجه بى‌معنايى كارى كه مى‌كنند نيستند و آن هم در عرصه تفريحات و شكل دادن به وقت آزادشان است. براى نمونه سيگار كشيدن در بسيارى از كشورهاى صنعتى به خاطر محدوديتهايى كه در جامعه‌هاى صنعتى تعيين كرده‌اند، به طور نسبى كاهش يافته، اما در كشورهاى در حال رشد بر شمار نوجوانانى كه سيگار مى‌كشند، افزوده شده است. در مورد مواد مخدر شيميايى نيز همين گونه است. هنوز روشن نيست كه دليل اين افزايش چيست.
در گزارش سازمان ملل متحد در باره وضعيت جوانان در جهان به يافته ديگرى نيز اشاره شده است. در اين مورد يوهان شولوينچ، مدير مسؤول تهيه اين گزارش مى‌گويد: ”انسانهاى جوان بيش از هميشه زير تأثير رسانه‌ها هستند، يعنى زير تأثير قدرتهايى هستند خارج از خانواده و جامعه. اما اين باعث مى‌شود كه بر دانش فنى آنها هم مدام افزوده بشود و اين دانش مى‌تواند سپس از طريق جوانان به نسل قديم انتقال پيدا كند.“