گزارش ”نيويوركر“ در باره قصد امريكا براى حمله نظامى به ايران
۱۳۸۵ فروردین ۲۰, یکشنبه
امريكا مدتهاى مديدى است كه طرح حمله نظامى به ايران را در دست دارد. اين ادعايى است كه نه شخصى بى‌تجربه، بلكه سيمور هرش، در مجله ”نيويوركر“ بيان مى‌كند. سيمور هرش خبرنگارى است كه موضوع قتل عام مردم روستاى مى‌لاى در سال ۱۹۶۸ را در ويتنام به دست سربازان امريكايى افشا كرد و نيز در سال ۲۰۰۴ برملا كننده موضوع شكنجه عراقيان بود در زندان ابوغريب عراق.
هرش در آخرين شماره ”نيويوركر“ شرح مى‌دهد كه واحدهاى ويژه امريكايى هم اكنون در ايران فعال‌اند و توانسته‌اند در آنجا با اقليتهاى قومى گوناگون ارتباط برقرار كنند، براى نمونه با آذرى‌ها، كردها و بلوچ‌ها، كه همگى گهگاه با دولت مركزى در ايران مشكل دارند. هرش در گزارش خود اشاره مى‌كند به اينكه از سال گذشته هواپيماهاى نيروى دريايى امريكا در دريای عرب (منظور واقعا ”درياى عرب“ بين اقيانوس هند و درياى عمان است و نه خليج فارس!) در نزديكى بلاواسطه پايگاه‌هاى موشكى ايران تمرين پرواز براى حمله به تاسيسات اتمى را مى‌كنند. هرش همچنين مى‌نويسد كه مقامات دولت امريكا در واشنگتن به طور فشرده بر روى استراتژيهاى حمله‌اى نظامى به ايران كار مى‌كنند. بنا بر اطلاعاتى كه هرش دارد سخن از بكارگيرى اسلحه اتمى تاكتيكى نيز به ميان آمده است.
در گزارش هرش موضوع برنامه اتمى ايران مطرح است. اما هرش قول كارشناسانى را مى‌آورد كه تصريح مى‌كنند كه در اساس ايران بسيار پيش از عراق هدف جورج دبليو بوش و نومحافظه‌كاران حامى وی بوده است. هرش مى‌نويسد كه البته براى اين سياستمداران مطمئنا موضوع خطر بمب اتمى ايران هم مطرح هست. اما چيزى كه بيش از آن برايشان مهم است اين است كه رژيم ايران را سرنگون كنند تا بتوانند منابع نفت و گاز ايران و كشورهاى همسايه ايران را زير كنترل خود داشته باشند.
اما برنامه‌ريزان دولت بوش از فرضى ساده و در عين حال غلط حركت مى‌كنند: خيال مى‌كنند كه با حمله‌هاى نظامى امريكا، حتى اگر اين حمله‌ها فقط بخشى از تاسيسات اتمى ايران را نابود كند، دولت ايران خوار مى‌شود و مردم ايران عليه اين رژيم به پا مى‌خيزند. ولى كارشناسان مسائل ايران، از جمله در خود امريكا، بر اين نظرند كه حمله به ايران باعث خواهد شد كه همبستگى در ميان صفوف گوناگون جامعه افزايش پيدا كند و برنامه اتمى ايران هم تبديل به مسأله غرور ملى ايرانيان شود. اين كارشناسان همچنين مى‌گويند كه هر چه امريكا بيشتر تهديد به جنگ كند، ايران بيشتر به اين نتيجه مى‌رسد كه بايد اسلحه اتمى داشته باشد تا جلوى جنگ را بگيرد.
طبق گزارش نيويوركر در امريكا عقيده واحدى در باره استراتژى كاخ سفيد در برابر ايران وجود ندارد. براى نمونه بسيارى از كارشناسان وزارت دفاع امريكا و نيروهاى امنيتى اين كشور معتقدند كه حمله به تاسيسات اتمى ايران ساده نيست و بسيار هم خطرناك است: در امريكا نمى‌دانند كه تاسيسات اتمى ايران در كدام نقاط هستند و تعداد آنها چيست. حدس زده مى‌شود كه حتى بيش از صد واحد از چنين تاسيساتى در ايران موجود باشند و اينكه ممكن است كه ايران تعدادى تاسيسات اتمى نيز در خارج از مرزهاى خود داشته باشد.
اين واقعيت نيز كه تاسيسات نطنز زيرزمينى و بسيار محكم ساخته شده است، اين شك را برمى‌انگيزد كه حمله نظامى امريكا موفقيت‌آميز باشد. اگرچه طرفداران حمله نظامى به ايران، طبق گزارش هرش، چنين شكى ندارند و همه تلاش خود را براى تحقق خواست خود بكار مى‌برند. اين گروه حتى پيشنهاد بكارگيرى اسلحه اتمى تاكتيكى عليه تاسيسات نطنز را مى‌دهند. پيشنهادى مشابه در دوره جنگ سرد براى نابود كردن تاسيسات زيرزمينى شوروى در نزديكى مسكو مطرح شده بود، كه البته متحقق نشد.
همچنين گروهى از كارشناسان در امريكا نسبت به پيامدهاى چنين استراتژى‌اى هشدار مى‌دهند، نه تنها براى عراق كه نفوذ ايران در آن زياد است، بلكه براى همه جهان اسلام كه حمله به ايران را به عنوان حمله‌اى مستقيم به خود تلقى خواهد كرد.
در اينجا نيز دولت بوش درست چيزى را موجب خواهد شد كه مى‌خواهد از آن پرهيز كند: دولت بوش رييس جمهور ايران احمدى نژاد را ”هيتلرى كوچك“ مى‌داند كه مى‌خواهد جنگ جهانى‌اى تازه را برپا كند. اما حمله امريكا به ايران باعث خواهد شد كه خشونت بيش از پيش در جهان گسترش پيدا كند و اروپا را هم دربرگيرد، كه در رابطه با مسأله اتمى ايران در كنار امريكا قرار گرفته است و با حمايت از اولتيماتوم‌هايى كه عليه ايران داده مى‌شود، امريكا را تشويق به انجام عمليات نظامى مى‌كند.
اين موضوعى است كه نيويوركر نيز بر آن تاكيد مى‌كند: دولت امريكا، اروپاييان و كارمندان آژانس بين‌المللى انرژى اتمى بر اين نظرند كه ايران درصدد توليد سلاح اتمى است. اما هيچ كدام از آنها كوچكترين مدركى در اين رابطه پيدا نكرده‌اند. همچنين در مورد اين تئورى كه دولت امريكا مطرح كرده است نيز مدركى وجود ندارد: اينكه ايران دو برنامه را به موازات هم تعقيب مى‌كند، يعنى برنامه آشكارى كه زير كنترل آژانس بين‌المللى است و برنامه‌اى سرى براى توليد سلاح اتمى كه سپاه پاسداران آن را حفاظت مى‌كند.
بنابراين اگر با وجود اين دولت بوش دست به حمله نظامى بزند، اين نه بخاطر داشتن مدارك محكم عليه ايران است، بلكه تنها و تنها بخاطر اين است كه هدف تغيير رژيم در ايران و كنترل منابع نفت و گاز ايران است.