گسترش منطقه ى عملياتى سربازان آلمان در افغانستان
۱۳۸۴ اردیبهشت ۶, سه‌شنبه
اشتروك در ازبكستان در ادامه سخناش گفت: بعد از انتخابات محلى و انتخابات مجلس نمايندگان افغانستان، كه قرار است در پائيز امسال برگزار شود، دولت آلمان آماده خواهد بود، مسئوليت شمال اين كشور را پذيرا شود.
شرط هاى اشتروك، وزير دفاع آلمان، براى قبول چنين مسئوليت سنگينى، يكى هماهنگى كامل و مشخص با ناتو و ديگرى قبول بوندس تاگ، يا مجلس نمايندگان آلمان با اين طرح است. قرار بر آن است كه بعد از انتخابات افغانستان، اين كشور به چهار منطقه ى نظامى تقسيم شود و هر منطقه مورد حمايت بخشى از سربازان پاسدار صلح سازمان ملل متحد، موسوم به ايساف قرار گيرد.
بر مبناى اين طرح، ايالات متحده ى آمريكا بخش شرقى، اسپانيا و ايتاليا، بخش غربي، انگليس، بخش جنوبى و آلمان بخش شمالى اين كشور را كنترل خواهند كرد. در حال حاضر آلمان بيشترين تعداد نظامى را در چارچوب سربازان پاسدار صلح سازمان ملل متحد در اين كشور دارد. اين سربازان در طرح هاى بازسازى افغانستان در شهر كابل، پايتخت و همچنين در دو شهر شمالى اين كشور، يعنى قندوز و فيض آباد مستقرند.
پتر اشتروك، وزير دفاع آلمان، امروز پس از ورود به افغانستان به كمپ ورهاوس، يعنى قرارگاه آلمانى ها در كابل رفت و در آنجا پس از مذاكره با فرماندهان آلماني، اوضاع افغانستان را همچنان ناآرام خواند. ژنرال ارنست اوتو برك، فرمانده بريگادهاى آلمانى ِ مستقر در كابل نيز در مورد اوضاع افغانستان گفت، از ژانويه سال جارى ميلادى تا كنون ۶۳۸ برخورد مسلحانه در اين كشور روى داده است، كه تنها دو مورد آن به عمليات مين گذارى عليه سربازان آلمانى اختصاص داشته. اين در حالى ست كه تا كنون ارتش افغانستان موفق شده است ۱۸۰۰ گروه مسلح را خلع سلاح كند.
به نظر ارنست اتو برك، فرمانده بريگادهاى آلمانى مستقر در كابل، طالبان، القاعده و گلبدين حكمتيار، رهبر شورشيان افغانستان، ديگر قدرت كافى براى برنامه ريزى عمليات بزرگ نظامى را ندارند و به اقدامات پراكنده دست مى زنند.
برك در مورد مشكلات ديگر موجود در افغانستان گفت كه توليد و قاچاق مواد مخدر هنوز يكى از مهم ترين مشكلات كشور است. همچنين فحشا، سرقت و بخصوص فساد مالى از ديگر مواردى هستند كه اين كشور را با سختى هاى جدى روبرو ساخته اند. گفتنى ست كه بر طبق مقررات از قبل تعيين شده جهاني، سربازان آلمانى مستقر در افغانستان حق دخالت مستقيم در مبارزه با كشت خشخاش و آتش زدن مزارع را ندارند.
زمين هاى زير كشت اين مزارع از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۴ ميلادى از ۸۰ هزار هكتار به ۱۳۱ هزار هكتار افزايش يافته اند. دولت افغانستان برنامه ريزى كرده است كه زمين هاى زير كشت خشخاش را تا سال ۲۰۰۹ ميلادى به ۵۰ هزار هكتار كاهش دهد. آيا مى توان به چنين طرحى اميدوار بود؟